Σύνορα
Βραβείο στις Κάνες και το τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα για τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Αλί Αμπάσι που είναι ένας ύμνος στη διαφορετικότητα, πολύ… διαφορετικός από ότι θα περίμενε κανείς.
Η υπόθεση
Η 40χρονη Τίνα που έχει δυσμορφία στο πρόσωπο εργάζεται σε τελωνειακό φυλάκιο και είναι εξπέρ στον εντοπισμό των ταξιδιωτών και έχουν κάτι να κρύψουν, χάρη στην ικανότητα της να μυρίζει (κυριολεκτικά) τον φόβο και το ψέμα. Την ίδια εποχή που βοηθά στο να ξεσκεπαστεί μια νοσηρή ιστορία παιδοφιλίας εμφανίζεται μπροστά της ένας ξένος που θα της αναστατώσει την μέχρι πρότινος μονότονη ζωή.
«Ο άνθρωπος είναι το πιο σατανικό ον»
Ο Αμπάσι, συνσεναριογράφος μεταξύ άλλων του «Άσε το κακό να μπει» έλκεται από το διαφορετικό. Όχι το αναμενόμενο ή το αναγνωρίσιμο αλλά – όπως φαίνεται και στο αριστουργηματικό προ δεκαετίας θρίλερ του Τόμας Άλφρεντσον- το τρομακτικό και το ενοχλητικό για το μέσο θεατή διαφοερτικό. Η ιστορία της Τίνα είναι διανθισμένη με κομμάτια που καθιστούν τα «Σύνορα» μια άβολη κατάσταση για το θεατή και δεν αναφερόμαστε μόνο στην «απωθητική» εικόνα της ηρωίδας αλλά κυρίως στην πίεση που ασκείται στο θεατή οδηγώντας τον στα όρια της δικής του προσωπικής ηθικής. Η δοκιμασία της ανοχής και της αναμέτρησης με τον προσωπικό ιδεαλισμό και σύστημα αξιών του ίδιου του θεατή γίνεται δραματουργικό κομμάτι της ταινίας.
Μέσω της αλληγορικής διάστασης του σεναρίου τα «Σύνορα» λαμβάνουν τη μορφή μιας καταγγελτικής κραυγής (όμοια σχεδόν με εκείνη που βγάζουν οι ζωώδεις πρωταγωνιστές στις ερωτικές συναντήσεις τους) για την ανθρώπινη κτηνωδία. Ο εραστής της Τίνα μιλάει για την εκδίκηση απέναντι στους ανθρώπους που κρύβουν την αλήθεια και το σατανικό εαυτό τους μέσα από μια βιτρίνα καθωσπρεπισμού και ψεύτικης συντροφικότητας «αφού δεν διστάζουν μέχρι και τα παιδιά τους να εκμεταλλεύονται για την ατομική τους ικανοποίηση».
Είναι σίγουρο ότι η ωμή απωθητική αλήθεια μιας ταινίας που δύσκολα κατατάσσεται (από εκκεντρικό love story μέχρι μεταφυσικό θρίλερ με στοιχεία ταξικής αλληγορίας: δείτε μόνο τη βροχερή σκηνή λίγο πριν από το φινάλε όπου η εγκλωβισμένη μεταξύ λογικής και συναισθήματος Τίνα θυμίζει άστεγη) κι ακόμη πιο δύσκολα γίνεται αποδεκτή. Όσοι όμως τολμηροί επιλέξουν να τη δουν είναι βέβαιο ότι θα αποζημιωθούν στο τέλος. Υποψηφιότητα για βραβείο όσκαρ καλύτερου μακιγιάζ και πρώτο βραβείο στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του περυσινού φεστιβάλ Κανών.
