Ο Μίλτος Πασχαλίδης έκλεισε 30 χρόνια μουσικής και το γιορτάζει με τους "ανθρώπους του" στο Θέατρο Βράχων για τρία βράδια. Υπήρξα μέσα σε αυτή τη θάλασσα ανθρώπων, άνοιξα τα χέρια μου στον ουρανό και έγινα μέρος μιας ανάμνησης που για πάντα θα νοσταλγώ / παρακαλώ, βάλτε μουσική για να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο.
Στην πρώτη μέρα του καλοκαιριού η Nalyssa Green, μαζί με μερικούς υπερταλαντούχους ανθρώπους, άνοιξαν για μένα το κεφάλαιο "καλοκαιρινές συναυλίες" και γέμισαν με όλα τα γκλίτερ του κόσμου την πρώτη νύχτα του Pride Month. Σε έναν Λυκαβηττό που παλλόταν σαν χτύποι καρδιάς, αποδείξαμε στους εαυτούς μας πως είμαστε "Πολύ Καλές Στα Πάρτι".
Αθηναϊκές βραδιές που ξεκινούν χωρίς προσδοκίες και καταλήγουν οι καλύτερες ιστορίες. Τέχνη, καλό φαγητό, ωραίοι άνθρωποι, γέλιο και γειτονιές της Αθήνας. Agave Athens, ΤΡΑΚΑ και gilrhood moments appreciation.
Ο γλύπτης Γιώργος Πετρίδης μιλά για τη δημιουργία του γλυπτού «Αρεταίεια» που κοσμεί τον χώρο του Αρεταίειου Νοσοκομείου - μια μορφή αφιερωμένη στη μητρότητα, τη φροντίδα και την αντοχή. Από την προσωπική έμπνευση της μητέρας του, στην τεχνολογικά καινοτόμο υλοποίηση, η τέχνη του δημιουργεί έναν ήσυχο διάλογο ανάμεσα στην τέχνη και την ίαση.
Μάλλον, δεν είμαστε η γενιά που φοράει τα συναισθήματα της στο πρόσωπο (;) - αλλά σίγουρα είμαστε εκείνη που γράφει όσα νιώθει με κόκκινο χρώμα σε λευκά μπλουζάκια. Είναι αυτό μία καινούρια μορφή επικοινωνίας; Δεν λέμε όσα νιώθουμε αλλά τα διαφημίζουμε στο πίσω μέρος της μπλούζας μας; Είμαστε λυρικά γενναίοι ή σιωπηλά φοβισμένοι;
Μια έκθεση-ορόσημο, σε επιμέλεια της Κατερίνας Γρέγου, που ανοίγει τον διάλογο για τα δικαιώματα των ζώων μέσα από 200 έργα, 60 καλλιτέχνες και 7 ορόφους. Περισσότερο από τέχνη – ένα πολιτικό και ηθικό κάλεσμα επανασύνδεσης με το μη ανθρώπινο.
Στο Πεδίον του Άρεως επιστρέφουν από τις 27 Μαϊου έως τις 18 Ιουνίου τα "Plásmata 3" του Onassis Stegi. Μία πρόσκληση για συνύπαρξη στο καταπράσινο πάρκο, τέχνη, φαγητό, σινεμά και μία συνθήκη «ιερού ονείρου» θα απλωθεί μπροστά μας.
Σε έναν κόσμο που φλερτάρει με τη βαρβαρότητα και τον αποκλεισμό, το MET Gala 2025 επέλεξε να στραφεί προς το φως - τιμώντας τη μαύρη πολιτισμική κληρονομιά μέσα από το ένδυμα, την τέχνη και την αισθητική. Μία βραδιά που απέδειξε πως η μόδα μπορεί να είναι κάτι πολύ περισσότερο από επιφάνεια, μπορεί να είναι πράξη και ίσως να μπορεί να αλλάξει τον κόσμο (;)
Με αφορμή την ατομική του έκθεση «Forecasting» στην Rebecca Camhi Gallery, ο Ζήσης Μπλιάτκας μας μιλάει για τα όνειρά του, την τέχνη του και τον κόσμο που δημιουργεί. Τα έργα του, με έντονα χρώματα και σουρεαλιστική διάθεση, γεμίζουν τη Rebecca Camhi Gallery με εικόνες που συνδέουν το τώρα με το διαχρονικό - έως και τις 23 Μαΐου.
Αθηναϊκές βραδιές που ξεκινούν χωρίς προσδοκίες και καταλήγουν οι καλύτερες ιστορίες. Τέχνη, καλό φαγητό, ωραίοι άνθρωποι, γέλιο και γειτονιές της Αθήνας. Ψάχνοντας ζωή στα "Μαύρα τα Μεσάνυχτα".
Η Simone Leigh φέρνει για πρώτη φορά την τέχνη της στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αγορά του ΚΠΙΣΝ. Η «Ανατομία της Αρχιτεκτονικής» και τα τρία της γλυπτά έρχονται για να μας υπενθυμίσουν όσα οι μαύρες γυναίκες δεν μπορούσαν να κάνουν, αλλά και όσα ακόμα κυνηγάμε όλες. Μια κατάκτηση χώρου που ανήκει σε όλες μας, και όσα είπε η καλλιτέχνιδα στις γραμμές παρακάτω.
Ο Russell Howard, ένας από τους πιο γνωστούς κωμικούς παγκοσμίως, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια παράσταση που συνδυάζει κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό και προσωπικές ιστορίες. Λίγο πριν το show, μάς μιλά για την παγκόσμια τρέλα, την κωμωδία ως καταφύγιο, αλλά και την συμπεριληπτικότητα στο χώρο του stand up.
Η Γιάννα Δεληγιάννη, δημιουργός του Cinemathesis, εξηγεί πώς έκανε τη μεγαλύτερη αγάπη της, δουλειά ζωής. Μιλάει για τα παιδιά, τα ακριτικά νησιά, τις δυσκολίες και τις χαρές του να “διδάσκεις” και να ζεις προσπαθώντας να μοιράζεις την τέχνη και να ανοίγεις νέους κόσμους για μικρούς και μεγάλους.
Ο Δημήτρης Βεντουράκης, ο Σωκράτης Τσεντόγλου, η Κατερίνα Ρουσχιάκη και η Άρτεμις Γρύμπλα στήνουν στα «Τζάμια Κρύσταλλα» μία "συζήτηση" ανάμεσα σε δύο μορφές τέχνης – την ποίηση και τη τζαζ μουσική – και παρακάτω μου μιλούν για τον θάνατο, την ζωή, την τέχνη και τον «Πεπερασμένο Χρόνο» τους, λίγο πριν το τέλος.
Η "γιορτή της Αρχιτεκτονικής" επέστρεψε στην Αθήνα το Σαββατοκύριακο (5&6/4). Ως εθελόντρια στο κτήριο με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα και έχοντας φίλους που βρίσκονται στη διοργάνωση κοντά μια δεκαετία, είμαι εδώ για να σας περιγράψω πώς είναι για δύο μέρες κάθε χρόνο, η Αθήνα να "ζει" σε μερικά πανέμορφα κτήρια και πως μερικοί άγνωστοι χαρίζουν τον χρόνο τους για την ανάδειξή τους.
Αθηναϊκές βραδιές που ξεκινούν χωρίς προσδοκίες και καταλήγουν οι καλύτερες ιστορίες. Τέχνη, καλό φαγητό, ωραίοι άνθρωποι, γέλιο και γειτονιές της Αθήνας. Αυτή τη φορά, η Νύχτα, ήταν γεμάτη glitter.
Στις 3 του Απρίλη, το ΕΜΣΤ ανοίγει έναν καινούριο κύκλο θεμάτων, τέχνης και καλλιτεχνών που ασχολείται με το μείζον θέμα της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων, την ανάδειξη της σημαντικότητάς τους και τη συζήτηση γύρω από την εκμετάλλευσή τους από τους ανθρώπους σε σχέση και με την ιστορία. Η Janis Rafa, ο Sammy Baloji, ο Kasper Bosmans και η Emma Talbot κάνουν την αρχή με 4 εξαιρετικές ατομικές εκθέσεις.
Από την Παρασκευή 18/3, στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, εκτίθενται για πρώτη φορά στην Ελλάδα τα έργα του Ελληνοαμερικανού καλλιτέχνη Νικόλα Κονταξή. Πίνακες, χρώματα, υφάσματα, στάχτες, μουσική, πόνος, γέλιο και όλη η ελπίδα που υπάρχει – είναι μόνο λίγα από όσα συμβαίνουν στην έκθεση με τον απολύτως ταιριαστό τίτλο: "Catch Me".
Το Σάββατο 29/3 θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου – στην Τεχνόπολη – το φεστιβάλ «Οι Ρίζες του Γκαζιού». Οι "Ρίζες" και οι άνθρωποί τους, μαζί με τη διευθύντρια του μουσείου, Μαρία Φλώρου, μας μίλησαν γι' αυτή την υπέροχη συνύπαρξη και όσα θα φέρει στο μέλλον.
Σε μία κατάμεστη αίθουσα του 27ου ΦΝΘ έκανε πρεμιέρα το ντοκιμαντέρ του Βύρωνα Κριτζά, «Εδώ Μιλάνε για Λατρεία» – η ιστορία των Κόρε. Ύδρο. Κάπου ανάμεσα σε κλάματα, γέλια και τα '80s, παρακολουθήσαμε την ζωή μίας παρέας αγοριών να προβάλλεται στην οθόνη και, άτυπα, βρεθήκαμε σε μια «συναυλία» των Κορεσμένων Υδρογονανθράκων, οι οποίοι στο τέλος συνειδητοποιήσαμε πως κάθονταν δύο σειρές πίσω μας.
Με αφορμή την διεθνή πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ της «Άνθρωποι, Θεοί και άλλα Πλάσματα» στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης μίλησα με την κινηματογραφίστρια Svetlana Strelnikova για την Γαύδο, τους ανθρώπους, τον παράδεισο που μονίμως ψάχνουμε και ίσως υπάρχει και την ανάγκη για αυθεντικότητα και μαγεία
Στο πλαίσιο του αφιερώματος “AI, μία αναπόδραστη νοημοσύνη” του 27ου ΦΝΘ, η COSMOTE και η TELEKOM μάς φέρνουν πιο κοντά σε έναν διαφορετικό κόσμο, μέσω της Τέχνης και τον ανοιχτών συζητήσεων. Το art installation, «LAUREN: Anyone Home?» της Lauren McCarthy και ένα ενδιαφέρον masterclass συνοψίζουν απόλυτα το “AI and ART experience powered by TELEKOM”.
Το 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης άνοιξε τις πόρτες του, και τις αίθουσές του, την Πέμπτη (6/3) με την Εθνική Ομάδα Ρομποτικής, το βλέμμα στο μέλλον και τους Φοιτητές Κινηματογράφου να μιλούν για τα Τέμπη. Η Παρασκευή ήταν γεμάτη με «Γυναίκες Μαχήτριες», το Σάββατο είχε τη ματιά ενός δασκάλου στη ρωσική εισβολή και τα εγκαίνια του AI installation της Laureen Lee McCarthy και η Κυριακή ήταν γεμάτη τέχνη, συζητήσεις και αγανάκτηση – όλα όσα συνέβησαν στις πρώτες μέρες του 27ου ΦΝΘ.
Ένα κείμενο για τις γυναίκες που ερωτεύτηκαν, ερωτεύονται και θα ερωτεύονται γυναίκες. Γυναίκες που μιλούν για τις εμπειρίες τους, τον εαυτό τους και, βασικά, το φύλο τους μέσα από το πρίσμα του έρωτά τους με το ίδιο φύλο. Η Αθηνά, η Μελίνα, η Ρεβέκκα και η Αλεξία διεκδικούν τον χώρο που τους ανήκει και μου εξηγούν γιατί σήμερα, την Ημέρα της Γυναίκας, γιορτάζουν διπλά ή πιο απλά μου μιλούν για τις γυναίκες.
Μία ιστορία αγάπης που ξεκίνησε μετά τον γάμο τους. Εμπόδια, τραύματα, πόλεμος, σεξουαλική παρενόχληση, φόβος, αποδοχή και κάθαρση. Η Kerry και ο Kenny αφήνουν τη σκηνοθέτιδα Amy Hardie να μας δείξει τη ζωή τους και την αναγέννηση της σχέσης και των εαυτών τους μέσα από τον φακό της, σε ένα ντοκιμαντέρ που θα παρακολουθήσουμε στο 27ο Φεστιβάλ Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Το «WOW FESTIVAL» επιστρέφει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο ΚΠΙΣΝ, σε μία περίοδο που το να είσαι θηλυκότητα φαίνεται πιο επικίνδυνο από ποτέ. Ένα φεστιβάλ φτιαγμένο από θηλυκότητες για όλους όσους θέλουν ισότητα, συμπεριληπτικότητα, ελευθερία νου και σώματος και γενικά έναν ασφαλή κόσμο για να υπάρχουν. Ομιλίες, δράσεις, μουσική, τέχνη, συζητήσεις και όλα όσα θα συμβούν 4-7/4 στις γραμμές παρακάτω.
Ο Max Kestner στήνει ένα ντοκιμαντέρ και προσπαθεί να βρει απαντήσεις στα αιώνια υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπινου είδους. Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Ποιος αποφασίζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει; Οι ερωτήσεις δεν σταματούν να έρχονται. Οι απαντήσεις δεν είναι τόσο εύκολο να βρεθούν, αλλά ίσως ανακαλύψουμε κάποιες στην προβολή της ταινίας "Life and Other Problems" στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Αθηναϊκές βραδιές που ξεκινούν χωρίς προσδοκίες και καταλήγουν οι καλύτερες ιστορίες. Τέχνη, καλό φαγητό, ωραίοι άνθρωποι, γέλιο και γειτονιές της Αθήνας.
Μία έκθεση-αφιέρωμα στον γλύπτη Θόδωρο εγκαινιάζει το ΕΜΣΤ το Σάββατο (8/2), η οποία φαίνεται να κρύβει μέσα της κάθε σπιθαμή του έργου και της προσωπικότητας του καλλιτέχνη. Μια λεπτομερώς δουλεμένη έκθεση ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό, προσφέροντας απλόχερα στους θεατές λίγη από τη μαγεία και την ιδιοφυΐα του «Θόδωρου, γλύπτη» – και όχι μόνο.
Η visual performance του Φάνη Σακελλαρίου βρίσκει το "σπίτι" της σε έναν νέο χώρο στον Κεραμεικό, τα "Τζάμια Κρύσταλλα". Μια ιστορία για την ιστορία του ανθρώπινου είδους, μια "παράσταση" για τη γέννηση του ανθρώπου, μια "performance" για τη χαρά, τον πόνο, τη λύπη, τη βία, την αηδία, το πάθος και όλα τα λάθη. Εβδομήντα λεπτά, δύο τέρατα, όλα βαμμένα με κόκκινο χρώμα, και όλα όσα ένιωσα στις γραμμές παρακάτω.
Το ΕΜΣΤ εκδίδει για πρώτη φορά στην ιστορία του ένα περιοδικό κριτικής και θεωρίας της σύγχρονης τέχνης που υπόσχεται, ελευθερία έκφρασης, πολυφωνία, έμπνευση, σχολιασμό της πραγματικότητας μας και κυρίως ανεξαρτησία θεμάτων και μπόλικη τέχνη με πολυπληθείς γεωγραφικές προελεύσεις.
Την Πέμπτη (23/1) ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα Όσκαρ. Ένα μιούζικαλ με πρωταγωνίστρια μια τρανς γυναίκα συγκεντρώνει 13 (!) υποψηφιότητες, η ιστορία μιας Ρωσίδας σεξεργάτριας κερδίζει 6, και ένα παγκοσμίου φήμης φαινόμενο, ύμνος στη διαφορετικότητα, αποσπά 10! Όλα αυτά ενώ μόλις δύο μέρες πριν ορκίστηκε πρόεδρος ο Donald Trump. Μεταξύ άλλων, φαίνεται οι ψηφοφόροι της Ακαδημίας να θέλουν να πουν κάτι. Αλλά είναι αυτός ο σωστός τρόπος και, τελικά, έχει κάποιο νόημα;
Στα 30 της, η Βασιλική Μιχαλοπούλου παράτησε την Νομική για το τραγούδι. Αγαπάει και ερμηνεύει με πάθος όλα τα «Ενδεχόμενα» της και πιστεύει πως καλλιτέχνης είναι εκείνος που, εκτός από το ταλέντο, διαθέτει και την ψυχή να βγαίνει μπροστά με όλα όσα πιστεύει. Μισεί τις συμβουλές, θέλει να κινηματογραφήσει μελλοντικά την μουσική της και πιστεύει πως οι πράξεις μας δείχνουν τι πραγματικά είμαστε.
Αθηναϊκές βραδιές που ξεκινούν χωρίς προσδοκίες και καταλήγουν οι καλύτερες ιστορίες. Τέχνη, καλό φαγητό, ωραίοι άνθρωποι, γέλιο και γειτονιές της Αθήνας. Ένα Σάββατο βράδυ δοκίμασα ταϊλανδέζικο street food στο TUK TUK, είδα τον πιο cool κόσμο στα εγκαίνια της έκθεσης «VLÈMMATA» της Kler και έφαγα καυτό παγωτό σε ένα ιταλικό παράλιο ονόματι «Dolce Far Niente» – όλα αυτά σε μία βραδιά στο Κουκάκι.
Η Μαρία Σολώμου στο Θέατρο Μικρό Χορν μαζεύει τα ασπρό-ρούχα της από τις αυτοσχέδιες απλώστρες, κάνει μπάνιο, πάει τουαλέτα, ψήνει καφέ, κάνει ποδήλατο, τραγουδάει, γελάει, κλαίει, ζει και πεθαίνει - όλα αυτά σε 90 λεπτά. Το κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου συναντά την σκηνοθετική ματιά της Φρόσως Λύτρα και προσπαθούν μαζί να αποτυπώσουν την τρέχουσα ψυχολογική κατάσταση κάθε σύγχρονης γυναίκας - και όχι μόνο.
Εδώ και μερικούς μήνες, η Παυλίνα Βουλγαράκη ανεβαίνει στη σκηνή του Σταυρού του Νότου και ντύνει τις χειμωνιάτικες Παρασκευές, όπως μόνο εκείνη ξέρει - με ένα ταξίδι στα τραγούδια και τις αναμνήσεις της, με όχημα τη φωνή της. Εμείς βρεθήκαμε στη νοητή μπουάτ της Παυλίνας και επιστρέψαμε για να σας διηγηθούμε την εμπειρία μας, λίγο πριν ρίξει αυλαία.
