Η ταινία Χοντρός και Λιγνός με μια ματιά
Το 1953, με την ένδοξη εποχή τους ως βασιλιάδες της κωμωδίας στο Χόλιγουντ να ανήκει στο παρελθόν, οι Σταν και Oλι περιοδεύουν στη Μεγάλη Βρετανία σε μία τελευταία απόπειρα να δώσουν νέα πνοή στην καριέρα τους.
Η ταινία ξεκινάει με τους ταλαιπωρημένους ήρωες να φτάνουν στη Σκοτία και να εγκαθίστανται σε ένα ταπεινό πανδοχείο. Στη συνέχεια παίζουν σε ένα άθλιο, μισοάδειο από κόσμο, θέατρο όπου επαναλαμβάνουν τα σκετς που τους έκαναν διάσημους στο σινεμά: ειδικά το «βραστά αυγά και ξηροί καρποί»! Πέρα από την ανάγκη να βγάλουν λίγο χρήμα, ο βασικός τους στόχος είναι να αποδείξουν ότι έχουν ακόμη πέραση στο κοινό και να πείσουν έναν παραγωγό να γυρίσουν μια ταινία μετά από απουσία 17 ετών.
Οι ομοιότητες που εντυπωσιάζουν!
Η ταινία είναι κυρίως γλυκιά και τρυφερή κι έχει αρκετές στιγμές συγκίνησης. Σαφώς περισσότερες από ότι γέλιου. Κυρίως όμως εντυπωσιάζει με την ομοιότητα των Τζον Σ. Ράιλι και Στιβ Κούγκαν που είναι ολόιδιοι οι Χοντρός-Λιγνός.
Ο Κούγκαν ειδικά (και λόγω της προσωπικότητας του Στάνλεϊ που έκτος του ότι ήταν ο άνθρωπος που έγραφε τις κωμικές περιπέτειες του είχε βαθιά σεμνότητα και ευγένεια στη συμπεριφορά του) καταφέρνει να αποδώσει στον ήρωα του έναν ολοκληρωμένο ανθρώπινο χαρακτήρα. Επίσης το κομμάτι που συσχετίζεται εύστοχα και σπαρταριστά η προσωπική ζωή και η τέχνη του κωμικού έχει μεγάλη αξία αφού εκτός της αυθεντικότητας, εμπεριέχει ακόμη και στιγμές μεγάλου πόνου καθώς πολλά από τα σκετς γυρίζονταν με τους ίδιους τους πρωταγωνιστές να τραβούν τα πάνδεινα, χωρίς τη χρήση σπέσιαλ εφέ ή κομπάρσων!
Οι Τζον Σ. Ράιλι και Στιβ Κούγκαν είναι ολόιδιοι οι Χοντρός και Λιγνός.
Ήρωες σαν καρικατούρες
Αυτό που λείπει από την ταινία είναι μια περισσότερο εμπεριστατωμένη ματιά πάνω στην καλλιτεχνική αξία του διδύμου (η μόνη σημαντική λεπτομέρεια που δίνεται αφορά στο συμβάν που τους χώρισε το 1937) και στην κριτική της σόου μπιζ. To σενάριο του Πόουπ αποδίδει το αυτονόητο (η βιομηχανία του θεάματος ανεβοκατεβάζει αστέρες με βάση την οικονομική απήχηση τους) με άνεση και γνώση, αποτυπώνει εύστοχα το κλίμα της εποχής αλλά χάνει στο καθοριστικό σημείο της περιγραφής του παρελθόντος καθώς κι εκείνης των συζύγων τους. Τόσο η ετοιμόλογη ρωσίδα χορεύτρια (η σύζυγος του Σταν) όσο και η μονίμως πικρόχολη σύντροφος του γλεντζέ Όλι απέχουν ελάχιστα από το να είναι καρικατούρες.
