Μία ημέρα πριν την πρεμιέρα των Ιαχών, μιλήσαμε με τον μουσικό Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη γι΄ αυτό το ιδιαίτερο μωσαϊκό που θα παρουσιάσει στη Μικρή Επίδαυρο. Πώς η αρχαία τραγωδία και η ποίηση συναντούν το gospel, τη jazz και τη μουσική της Ανατολής; Πώς η μουσική μπορεί να αφηγηθεί τη σκλαβιά, τον πόνο και την ελπίδα; Στις Ιαχές, οι κραυγές του πόνου ενώνονται με τις νότες της λαχτάρας για ζωή, σε μια σύνθεση που μετατρέπει τη μνήμη και το βίωμα σε ήχο ελπίδας.

Τα μπλουζάκια με σλόγκαν είναι ο πιο εύκολος τρόπος να πεις αυτό που σκέφτεσαι, χωρίς να χρειαστεί να το… πεις. Από χιουμοριστικές ατάκες και empowering δηλώσεις μέχρι ρομαντικές εξομολογήσεις και μικρές «διακηρύξεις», απλά διάλεξε το δικό σου μήνυμα και φόρεσέ το. Γιατί αυτό το καλοκαίρι, φοράμε όσα νιώθουμε.

Υπάρχουν καλοκαίρια που αρχίζουν με ήλιο, με θάλασσα, με παγωτά. Και άλλα που ξεκινούν με μια ντουλάπα που δεν ανοίγει, ένα ρούχο που δεν κουμπώνει, ένα σώμα που μοιάζει “λάθος”. Για αυτά, τα δεύτερα καλοκαίρια, είναι αφιερωμένες οι παρακάτω γραμμές.

... ή αλλιώς 5 λόγοι για να μη χάσεις το 4ο Evia Film Project, την πράσινη πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που επιστρέφει για ένα ακόμη καλοκαίρι στην έδρα του.

Όλα ξεκίνησαν με ένα όραμα: να ζωντανέψει στην οθόνη η ιστορία του Δαβίδ. Για τον Jon Erwin, δεν ήταν απλώς ένα δημιουργικό εγχείρημα, αλλά μια προσωπική αποστολή από τα παλιά. Κι όταν το όνειρο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, η αναζήτηση για το ιδανικό τοπίο —ένα τοπίο αρχέγονο, δραματικό, σχεδόν μυθικό— τον έφερε στην Ελλάδα. Εδώ, λοιπόν, στήθηκε το σκηνικό για μια από τις πιο φιλόδοξες βιβλικές σειρές των τελευταίων ετών: To "The House of David".

Υπάρχουν αποχαιρετισμοί που δεν χωρούν σε λέξεις, κι όμως αυτές χρειάζεται κάπως να ειπωθούν. Το Επί Λέξει, το αγαπημένο βιβλιοπωλείο της οδού Ακαδημίας, που επί 12 χρόνια δέσποζε σταθερά στην καρδιά αυτής της πόλης, κατεβάζει ρολά. Και του αξίζει ένα ξεχωριστό «αντίο».

Μέσα στη μικροκοινωνία μιας φυλακής και στην ασφυκτική ατμόσφαιρα ενός κελιού, τρεις γυναίκες κρατούμενες δοκιμάζονται, τη στιγμή που εμείς ως θεατές ηδονοβλεψίες παρακολουθούμε εκείνο το πρόσωπο, το άλλο - αυτό που φανερώνεται στον άνθρωπο υπό συνθήκες πίεσης. Και γεννιέται το ερώτημα: ποια είναι η πραγματική φυλακή από την οποία καλούμαστε να αποδράσουμε;

Ένα αλλόκοτο τηλεοπτικό βαριετέ, υπό τον τίτλο "Guest stars: Τραγούδια που αφιέρωσα σε πρόσωπα που δεν το έμαθαν ποτέ", ανεβάζει η ομάδα Ντουθ στο Θέατρο 104, κλείνοντας τον κύκλο μιας επιτυχημένης τριλογίας και ελπίζοντας φεύγοντας να έχουμε κάνει την πιο απενοχοποιημένη μας αφιέρωση στους guest stars της δικής μας ζωής. Αλήθεια, τι αλλάζει στο πένθος όταν τραγουδιέται;

«Περιττός και λειψός ο μικρός εαυτός και τώρα μπρος σου στέκεται γυμνός». Τη στιγμή που γράφω αυτές εδώ τις γραμμές, στα ακουστικά μου παίζει «Ο Μικρός Εαυτός», το τέταρτο κομμάτι από τη «Μεσαία Άρκτο» - τον καινούργιο δίσκο της Μαρίνας Σπανού που μόλις κυκλοφόρησε με σκοπό να σου υπενθυμίσει πως αυτό που νιώθεις, υπάρχουν λόγια για να ειπωθεί.

Η σκηνοθέτις της παράστασης Σμαράγδα Μαγδαληνή (η οποία ανέλαβε και τη διασκευή) και οι τρεις ηθοποιοί Πέτρος Αλαφούζος, Λίνα Μπότη και Βασίλης Πρέκας μάς καλούν να γίνουμε συμμέτοχοι σ' ένα δυστοπικό παραμύθι για μεγάλους που ξεκινάει από το τέλος για να επιστρέψει στην αρχή - και μάς εξηγούν λίγο καλύτερα τι θα δούμε αυτή την άνοιξη στο Studio Μαυρομιχάλη.

Ρωτήσαμε τους Voltnoi & Quetempo (STEGI.RADIO) και τον Άκη Χοντάση, που βρίσκονται πίσω από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Borderline Festival, όλα όσα θέλαμε να μάθουμε για τη φετινή, 14η έκδοση, που υπόσχεται να κατακλύσει όλες μας τις αισθήσεις.

Μια βουτιά στο δυστοπικό σύμπαν της «Αβύσσου» με την Ελεάνα Γεωργούλη και ακόμη πέντε performers που δοκιμάζουν τα όριά τους σε έναν αέναο αγώνα επιβίωσης και μια «αρένα» που στήνεται εντός του Χώρου 7Γ στο ΠΛΥΦΑ. Σουρεαλισμός ή μια προφητεία για το μέλλον μας;

Η Καίτη Κωνσταντίνου έφυγε από τη ζωή χθες Δευτέρα 10 Μαρτίου. Έδινε αθόρυβα τη δική της πολυετή μάχη με τον καρκίνο από την οποία τελικά νικήθηκε. Ήταν μόλις 61 χρονών και θα είναι για πάντα η πιο αγαπημένη villain της ελληνικής ποπ κουλτούρας.

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, καθώς και της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Αυτή την περίοδο παρουσιάζει δύο δικά της θεατρικά έργα επί σκηνής, το “Δε Μιλένιαλς” και το “Εκκενώστε”. Πιστεύει πως το γεγονός πως η ελληνική θεατρική πραγματικότητα είναι πλούσια σήμερα το οφείλει στους δημιουργούς της και στην επιμονή τους.

Μέσα από σύγχρονες ή κλασικές ιστορίες, δραματικές ή κωμικές αφηγήσεις, το θέατρο είναι πάντα εδώ για να μιλήσει για τις γυναίκες, τις εμπειρίες τους, τη θέση τους στην κοινωνία σήμερα, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αλλά και τις πιο σημαντικές νίκες τους. Ξεχωρίζουμε 6 παραστάσεις από τη θεατρική Αθήνα για την Ημέρα της Γυναίκας - που είναι κάτι πολύ παραπάνω από μία γιορτή.

Κατά τις δεκαετίες '60 - '80, ο Στράτος Διονυσίου καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές γράφοντας τη δική του ιστορία στις αθηναϊκές νύχτες. Σήμερα, 65 χρόνια αργότερα, μία παράσταση αφιερωμένη στον ίδιο, επιχειρεί να ξανά γράψει αυτή την ιστορία.

Απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο πεδίο του χορού στο Πανεπιστήμιο Paris 8 Vincennes-Saint-Denis. Αγαπά τον χορό γιατί είναι κάτι που χρειάζεται αφοσίωση, χρόνο και φροντίδα. Τώρα, επιστρέφει στο Vetrinas5, με την «Διόρθωση» - ένα ιδιόμορφο κράμα διάλεξης, περφόρμανς, καμπαρέ και παράστασης χορού.

Ακόμα και αν δεν "τιμάς" ιδιαίτερα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι δύσκολο να αποφύγεις τις εκδηλώσεις έρωτα και αγάπης των γύρω σου - Τι γίνεται όμως με όσους προσπαθούν να αποκαταστήσουν τις ραγισμένες τους καρδιές;

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Studio Μαυρομιχάλη. Ο Φώτης Μακρής είναι ένας θεατράνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης. Φέτος ανεβάζει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το έργο του Νικ Πέιν, «Ελεγεία της μνήμης», θέλοντας να μάς φέρει αντιμέτωπους με βαθιά ερωτήματα για την αγάπη, τη ζωή και τη μνήμη.

Σε μια ανατρεπτική εκδοχή του αριστουργήματος του Σαίξπηρ, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», συναντάμε τον Κωστή Καπελλίδη και την Παρασκευή Δουρουκλάκη. Οι δυο τους μας μιλούν για τους δύο αυτούς εμβληματικούς ήρωες που ενσαρκώνουν σε μια «θαυμαστή και αξιοθρήνητη τραγωδία», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.

Με άξονα τις γνωστές μελωδίες και την ποίηση του μεγάλου μας μουσουργού, ο σκηνοθέτης Γιώργος Βάλαρης αναβιώνει στο θέατρο Παλλάς την εμβληματική παράσταση «Όμορφη πόλη», για τα 100 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης.

Το θέατρο Εκστάν συνεχίζει την έρευνά του στο συγγραφικό σύμπαν της Μαρκερίτ Ντυράς και ανεβάζει για πρώτη φορά το «Μέρες ολόκληρες στα δέντρα», ένα έργο ταυτόχρονα δραματικό αλλά και κωμικό, μελαγχολικό αλλά κυρίως ανθρώπινο.

Υποδεχόμαστε το νέο έτος με την ευχή οι πιο συναρπαστικές εκθέσεις που θα πραγματοποιηθούν σε μεγάλες πόλεις του απέραντου κόσμου μας, να γίνουν η πυξίδα μας για το επόμενο ταξίδι που θα μπει στη φετινή bucket list μας.

H ηθοποιός Νίκη Λάμη δεν ενοχλείται με τις ταμπέλες. Η ίδια έχει επιλέξει να πορεύεται με όσα είναι συμβατά με το μέσα της. Πιστεύει πως όσο αφήνουμε τους εαυτούς μας να πιστεύουν στα έμφυλα στερεότυπα, τόσα αυτά θα εδραιώνονται.

Η ηθοποιός Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ βλέπει ανεξέλεγκτη τοξικότητα παντού γύρω μας. Θεωρεί μία από τις μεγαλύτερες κατρακύλες της ανθρωπότητας την άρνηση του «ξεβολέματος» για δράση απέναντι σε κάθε μορφή βίας.

Απεχθάνεται την σοβαροφάνεια, μου εξομολογείται και από ό,τι φαίνεται την ξορκίζει κάθε Δευτέρα στο Vox, εκεί όπου με 15 ακόμη ανθρώπους από τον χώρο της stand up σκηνής, του θεάτρου, του τραγουδιού, της μουσικής και του χορού στήνουν μία φρέσκια μουσικο-κωμική παράσταση για το σήμερα, το χθες και για άλλα βαρύγδουπα χρονικά επιρρήματα.

Επιμένοντας στον πειραματισμό με την αναδιατύπωση του μπαλετικού σκηνικού κώδικα, ο χορογράφος Δημήτρης Μυτιληναίος ανεβάζει, στο ΠΛΥΦΑ, ένα χορογραφικό κολάζ από διασκευασμένες variations - κι εμείς βρεθήκαμε στην πρόβα.