Η Λόρα επιστρέφει μετά από μακρόχρονη απουσία στο χωριό που μεγάλωσε για το γάμο της αδερφής της. Οι εντάσεις όμως δε λείπουν από την οικογένεια της και τα συναισθήματα που τρέφει για τον παλιό της φίλο Πάκο περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Η γιορτή συνεχίζεται όταν το ρεύμα πέφτει ξαφνικά και η κόρη της Λόρα εξαφανίζεται.
Λίγα πράγματα στο φιλμ θυμίζουν την αφηγηματική ικανότητα του σκηνοθέτη που γνωρίσαμε στο «Τι απέγινε η Έλι» και «Ο χωρισμός». Έχοντας αντιληφθεί ότι πολλά στοιχεία του κινηματογραφικού σύμπαντος του επαναλαμβάνονται χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία («Το παρελθόν», «Εμποράκος») ο Φαραντί επιχειρεί εδώ να κάνει την πρώτη διεθνή ταινία του με υψηλές προδιαγραφές.
Το ζευγάρι Πενέλοπε Κρουζ – Χαβιέ Μπαρδέμ είναι ότι πιο δυνατό και ελκυστικό μπορεί να βρει ένας σκηνοθέτης στη Γηραιά ήπειρο, τόπος δράσης είναι ένα γραφικό ισπανικό χωριό, η πλοκή είναι οικεία καθώς θυμίζει το αμφίσημο σινεμά του Φαραντί που μέσω καθημερινών δυσκολιών αναδεικνύονται κρίσιμα ηθικά διλήμματα. Όμως εδώ ελάχιστα πράγματα λειτουργούν σωστά.
Το σενάριο μπάζει από παντού, πολλές ανατροπές καταργούν την λογική, ο συναισθηματικός εκβιασμός έχει κι αυτός τα όρια του. Ο Φαραντί δείχνει ανίκανος να κατανοήσει το πληθωρικό ισπανικό ταμπεραμέντο και οι ηθοποιοί του κάνουν ότι μπορούν για να προσδώσουν σε αυτό το κακέκτυπο ευρωπαϊκού δράματος σημάδια αληθοφάνειας.
Το κρίσιμο σημείο -η μετατροπή του δράματος σε θρίλερ με την απαγωγή του κοριτσιού- επίσης δεν στέκει πειστικά στην κρίση του θεατή παρότι θεωρητικά είναι το ατού του σκηνοθέτη. Τα μυστικά και ψέματα που λέγονται ή αποκρύβονται είναι προσχηματικά σύμβολα μιας ιστορίας ελάχιστα πειστικής και αυθεντικής. Επίσης το σασπένς που σχετίζεται με την ανακάλυψη της ταυτότητας του θύτη δεν καταφέρνει να προκαλέσει το ενδιαφέρον του θεατή.
Ακόμη και στις πιο δυνατές στιγμές της η ταινία δεν μπορεί να απογειωθεί αφού έχει πλέον συμβιβαστεί με την ιδέα του ολισθήματος στην καριέρα του Φαραντί.
