Η σταθερή πρωταγωνίστρια του Θόδωρου Τερζόπουλου δοκιμάζει για πρώτη φορά το μεγάλο βήμα έξω από το εμβληματικό διεθνές θέατρο του «Αττις» - προκειμένου να συμμετέχει στη νέα σκηνοθεσία του Θάνου Παπακωνσταντίνου – και εξηγεί γιατί δεν υπήρξε ποτέ «βολεμένη». Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Η πρόεδρος του Ιδρύματος Νικολάου και Ντόλλης Γουλανδρή και του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης εξηγεί πως ένα μικρό μουσείο (σε τετραγωνικά) φιλοξενεί διεθνείς σταρ των εικαστικών και είναι γνωστό σ' όλο τον κόσμο.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια της Στέγης και Διευθύντρια Επικοινωνίας του Ιδρύματος Ωνάση δίνει μια εφ'ολης της ύλης συνέντευξη, και πιστεύει πως η Αθήνα πριν και μετά τη Στέγη, δεν είναι ίδια. Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος
Προσπαθώντας να προσδώσει σε εικόνα αυτό που ο τίτλος της ταινίας υπαινίσσεται, η «Πόλη της σιωπής», το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Άντζελας Ισμαήλου, καταλαμβάνεται από σιωπές, που προσπαθούν να ακουστούν ηχηρά μέσα από μια ιστορία σκληρού και ακατόρθωτου έρωτα, όπου η Δάφνη (η ίδια η σκηνοθέτις), είναι το σύμβολο της προσδοκίας δυο ανδρών για να απελευθερωθούν από τις δικές τους αναφορές.
Περικοπές των Ευαγγελιστών, καθώς και άλλων ιερών κειμένων, έτσι όπως τα παρέφρασαν τέσσερις σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, ακολουθώντας μια δημιουργική πρακτική αιώνων, από την οποία γεννήθηκαν μερικά από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ζωντανεύει η ηθοποιός Ράνια Οικονομίδου, στο πλαίσιο των «Ημερών Λατρευτικής Μουσικής», την Τρίτη και την Τετάρτη, στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ.Σε αυτό το μουσικό αναλόγιο, την πρωταγωνίστρια του θεάτρου μας θα συνοδεύει στο πιάνο ο Αντώνης Ανισέγκος, καθιερωμένος στην αυτοσχεδιαστική σκηνή συνθέτης και πιανίστας, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Μέσα από τη συνάντησή τους αναμένεται να προκύψει ένας ενδιαφέρων και κυρίως απρόβλεπτος διάλογος, όπως λέει και η ίδια η πρωταγωνίστρια, μιλώντας στο monopoli.gr.
Η Μαρία Φαραντούρη δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις. Αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο της ελληνικής μουσικής όπως και της έκφρασης του στο εξωτερικό. Δίπλα στους μεγάλους μας ποιητές και στους καθοριστικούς συνθέτες μας, δημιούργησαν αυτό το «ιδιόμορφο» καλλιτεχνικό ρεύμα της χώρας που ονομάζουμε «πολιτικό τραγούδι».
Από μικρή είχε καταλάβει πως θα καταπιανόταν με την Τέχνη. Θεωρεί πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μόνο ένα πράγμα. Στόχος της είναι το εγχείρημα της "Χορωδίας Ανέργων" να έχει συνέχεια. Ετοιμάζει συναυλίες λυρικού και μεσαιωνικού τραγουδιού.
Τα τελευταία χρόνια έχει μπει δυναμικά στο κινηματογραφικό τοπίο. Λίγες μέρες μετά τη βράβευσή του από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για το ρόλο του στο «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, ο Μάκης Παπαδημητρίου μας μιλά με αφορμή την επίσης βραβευμένη ταινία «America Square» που παίζεται αυτές τις μέρες στις αίθουσες.
Παιδί της Θεσσαλονίκης, έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στις σκηνές της πόλης, όταν σε μια «έκρηξη ελευθερίας» όπως την έχει αποκαλέσει πήρε το δρόμο για την Αθήνα. Μια πρόταση για συνεργασία αρκούσε για να την παρασύρει στην πρωτεύουσα και ποτέ να μην γυρίσει πίσω. Σαράντα και πλέον χρόνια μετά, η ζωή της Σοφίας Φιλιππίδου στο θέατρο μοιάζει με μια μακρά ιστορία έλξης κι απώθησης που στοιχειοθετείται από μεγάλες επιτυχίες και μεγάλα διαστήματα αποχής. Η πρωταγωνίστρια και εσχάτως σκηνοθέτις τα ψηλαφεί όλα μέσα από φωτογραφικές αναμνήσεις.
Ο συγγραφέας και πρωταγωνιστής της sci-fi κωμωδίας «Jeronimo Space: το κυνήγι των Σούσι» που παρουσιάζεται στο θέατρο Άβατον, μάς συστήνει τον τελευταίο Έλληνα του γαλαξία...
Η, σε εκκρεμότητα, διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης σηκώνει τα μανίκια εν όψει της πολυαναμενόμενης συνεργασίας με τη documenta 14 και επιμένει πως το ΕΜΣΤ είναι, παρά τις δυσκολίες, το πιο ανοιχτό ελληνικό μουσείο που υπάρχει.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Δέκα χρόνια μετά από το ντεμπούτο της στο «Αμόρε» ως μέλος της ομάδας «Κανιγκούντα», η 34χρονη ηθοποιός αναζητά ακόμα τους λόγους που την έφεραν ως εδώ με την ίδια αγωνία που ψάχνει χρήματα για να ταξιδέψει στην Ιαπωνία.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γράφει από μικρή στίχους και μόνον όταν είναι συναισθηματικά ευάλωτη. Νιώθει ότι έχει τεράστια ευθύνη απέναντι στις λέξεις, τις σκέψεις και τα αισθήματα. Την άνοιξη θα κυκλοφορήσει ο δεύτερος προσωπικός της δίσκος. Αγαπά τα Εξάρχεια και τον Λυκαβηττό.
Θα μπορούσαν να είναι φίλες, συγγενείς ή κάτι τέτοιο. Να έχουν δουλέψει στην ίδια ομάδα, στα ίδια θέατρα, στα ίδια έργα. Η Αλεξία Καλτσίκη και η Αννα Μάσχα βρίσκουν, για πρώτη φορά, η μία την άλλη στη σκηνή του «Θερισμού» του Εθνικού θεάτρου και ανακαλύπτουν ξαφνικά πόσα πολλά τις συνδέουν στην Τέχνη και στον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Ηθοποιός και σκηνοθέτης, animateur και μελαγχολικός κλόουν των κοινωνικών δικτυώσεων, κάνει θέατρο γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να βγάζει τη μέρα, κάνει θέατρο στη Στέγη παρότι δεν διστάζει να της ασκεί κριτική και εξηγεί γιατί επιδιώκει να είναι καλός με τους ανθρώπους. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Τα 24χρονα αδέρφια Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης κατάγονται από την Κρήτη και μελοποιούν από τα 16 τους χρόνια ποιητικό λόγο. Εμφανίστηκαν και διακρίθηκαν στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου, ως τραγουδοποιοί και το πρώτο τους τραγούδι Αυτοί παιδί μου δεν, σε ποίηση Μιχάλη Γκανά, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Μιλήσαμε μαζί τους με αφορμή την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τιτλο «Προσωπικό» σε ποίηση Ελλήνων και ξένων ποιητών (Φερνάντο Πεσσόα, Τζελαλαντίν Ρουμί, Πάμπλο Νερούδα, Μπέρτολντ Μπρεχτ, Μιχάλη Γκανά, Μηνά Δημάκη), στην οποία συμμετέχει και η Μαρία Φαραντούρη και κυκλοφορεί από την «Μικρή Άρκτο»
Με αφορμή την παράσταση "Γκλουμ" που ανεβάζουν στο θέατρο 104, οι C. For Circus μάς συστήνονται και μάς αποκαλύπτουν το "μυστικό" που καθορίζει την εξέλιξη και τη διατήρηση μιας θεατρικής ομάδας στο χρόνο.
Οταν ήταν μικρός και ζούσε στην Αλβανία ονειρευόταν να γίνει χορευτής. Το όνειρο πάλιωσε. Τώρα, διασχίζει την Αθήνα με τα πόδια. Τα βράδια τον συναντάς και ως dj.
Τι κάνουν τους τελευταίους μήνες τρεις νέοι ηθοποιοί απέναντι από το Πολυτεχνείο, σ' ένα θέατρο που παρέμενε για χρόνια ανενεργό, σε μια περιοχή εκτός του θεατρικού χάρτη και εν μέσω μια δύσκολης σεζόν; Απάντηση: Κάνουν θέατρο. Με επιτυχία.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Συνιδρυτής της ομάδας «bouλouki». Γεννημένος στον Πειραιά. Έχει σπουδάσει Θεολογία σε εκκλησιαστική Σχολή. Διδάσκει παραδοσιακούς χορούς στο Λύκειο Ελληνίδων. Καπνίζει πολύ.Φωτογραφίες: Fotis Plegas G.
Συνιδρυτής του θεάτρου Cartel. Έπαιξε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για πρώτη φορά ως ερασιτέχνης ηθοποιός. Έχει δουλέψει ως κρουπιέρης σε καζίνο.
Δεν χρειάζεται αφορμές επικαιρότητας για να έχει κάτι να πει. Είναι πάντα τα τραγούδια και το πιάνο του, οι θυμοί του, τα πάθη και οι αγάπες του, τα πολιτικά του ξεσπάσματα. Παρόλα αυτά, ερμηνεύει και γράφει τη μουσική και το λιμπρέτο του «Βικτώρ ή Τα παιδιά στην εξουσία» για το Θέατρο Τέχνης και σαν θυμωμένο παιδί θέλει να δώσει μερικά χαστούκια.Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Ο συνθέτης, σκηνοθέτης και αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου μιλάει για την απόφαση του να βουτήξει στο "βούρκο" των διοικητικών θέσεων, το δαίμονα που κρύβουμε όλοι μέσα μας κι ένα “απαγορευμένο” cd με ρεμπέτικα.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Πρωταγωνίστρια για δεκαετίες, ηθοποιός υψηλής κλάσης, κερδίζει λίγα αλλά δουλεύει με το ίδιο πάθος και μεγαλύτερη όρεξη για να εκπλήσσει τον εαυτό και το κοινό της. Τελευταίο της εγχείρημα η «Πλατεία Ηρώων» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΑΤΟΝΑΛ. Έκανε το ντεμπούτο της το 2012 με την περφόρμανς «Το κόκαλο που τραγουδούσε». Εκτός Ελλάδος θα μπορούσε να ζήσει μόνο στην Ιταλία ή την Ισπανία. Φωτογραφίες: Andrea Bonetti, Karol Jarek
Τους πήρε 17 χρόνια, μετά την πρώτη τους συνεργασία, για να ανταμώσουν ξανά. Αυτή τη φορά τους ενώνει η αγάπη, ο φόβος, ο ρατσισμός, η προκατάληψη, θέματα που επεξεργάζονται ανεβάζοντας την αριστουργηματική ταινία του Ράινερ Φασμπίντερ «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» για το Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Από τις 25 Ιανουαρίου θα βρίσκεται στη σκηνή του θεάτρου «Μουσούρη», στην πλατεία Καρύτση, ο Γιάννης Μπέζος, δίπλα στον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Ορφέα Αυγουστίδη, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Ντον, σ' ένα από τα πιο αγαπημένα και πολυπαιγμένα θεατρικά του Ντέιβιντ Μάμετ στις ελληνικές σκηνές: τον «Αμερικανικό βούβαλο».
Με αφορμή τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στην κωμική όπερα "Ωραία Ελένη" του Offenbach που παρουσιάζεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, η μεσόφωνος Μαρισία Παπαλεξίου, μας μιλά για την εξέλιξη της όπερας στην Ελλάδα, αλλά και για τις προκλήσεις που την κάνουν να χάνει τον ύπνο της.
Πρωταγωνιστής της πολυδραστήριας ομάδας ΝΑΜΑ στη νέα της παραγωγή «Η δύναμη του σκότους» πάνω στο κλασικό έργο του Λέοντος Τολστόι, μιλάει για τη μετάβαση του σε δραματικούς ρόλους, τον τυχοδιωκτισμό που φέρει ως ηθοποιός, τις βεβαιότητες και τις απορίες του, τις λάμψεις και τα σκοτάδια του, τα τραγούδια του – γιατί, ναι, ο Γιώργος Παπαγεωργίου τραγουδάει κιόλας.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Σχεδίαζαν αυτή τη σκηνική συνάντηση εδώ κι επτά χρόνια. Τελικά τα κατάφεραν αυτό το χειμώνα όπου συμπρωταγωνιστούν και αυτοσκηνοθετούνται στην κωμωδία της Μαρί Τζόουνς «Πέτρες στις τσέπες του» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Και φυσικά, γελάνε πολύ· πάρα πολύ. Μεταξύ τους.Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Ο πρόσφατος χιονιάς εμπόδισε την εκ του σύνεγγυς συνάντησή μας. Με τον σκηνοθέτη Αντώνη Αντύπα μιλήσαμε τηλεφωνικά. Η αφορμή ήταν η σκηνοθεσία που ετοιμάζει ήδη για την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου με το έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ «Πόθοι κάτω από τις λεύκες», παράσταση που κάνει πρεμιέρα στις 19 Ιανουαρίου.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Η Ελένη Καραΐνδρου βρίσκεται σε δημιουργική έξαρση. Οι περισσότεροι την γνωρίζουμε από την ορχηστρική μουσική που επένδυσε αριστουργηματικά το ποιητικό σινεμά του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Παράλληλα τρέφει μια ιδιαίτερη αγάπη, ίσως και πιότερη για το Θέατρο. Φέτος είναι η χρονιά που θα παρουσιάσει το «Γλυκό πουλί της νιότης» του Tennessee Williams, ολοκλήρωσε μόλις τις συνθέσεις για το θεατρικό του Ευγένιου Ο’ Νηλ «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» για το Εθνικό Θέατρο και δουλεύει μια συνεργασία για το Théâtre national de la Colline στο Παρίσι υπό τον τίτλο εργασίας «Το τραγούδι του πουλιού του αμφίβιου».Παράλληλα κυκλοφόρησε και η δισκογραφική της κατάθεση «DAVID», που το προσωπικό στοιχείο της μουσικής της ντύνει ένα ιδιόμορφο θεατρικό και ποιητικό κείμενο ενός άγνωστου Χιώτη ποιητή του 18ου αιώνα. Με αφορμή αυτή την τελευταία δουλειά της, που έχει αρκετό παρελθόν πίσω της, θα μου μιλήσει η ίδια. Αλλά εκεί είναι που η μεγάλη συνθέτης Ελένη Καραΐνδρου, προχωρά πέρα από την μουσική, σε φλέγοντα αισθητικά, κοινωνικά και ιστορικά ζητήματα.
Είδα τον Νίκο Πορτοκάλογλου, λίγα λεπτά πριν βγει στην σκηνή του Σταυρού του Νότου. Ήρεμος, έπινε ένα ποτό και ήταν πανέτοιμος να απαντήσει σε λίγες ερωτήσεις. Με μια νέα μπάντα, από τις πολλές που έχει χτίσει μέσα στα χρόνια και από την τεράστια δισκογραφία που τον έχει κάνει να αισθάνεται πλούσιος όπως μου είπε, τώρα κάνει μια επανεκκίνηση με πολυοργανίστες νέους μουσικούς, ρίχνοντας βάρος σε μια πλήρη αναδιοργάνωση των παλιών τραγουδιών του, κάνοντας τα να ακούγονται πιο φρέσκα και πιο δυναμικά, αφού η τρομπέτα, το μεταλλόφωνο, το βιολί, η γκάιντα, το γιουκαλίλι, προσδίδουν άλλη γοητεία όπως και ο ίδιος θέτει σε ότι πέρασε στον χρόνο. Παράλληλα, όμως δημιουργικός όπως πάντα, έρχεται μέσα στο 2017 με νέο δίσκο (που θα κυκλοφορήσει από τη Feelgood Records), προσπαθώντας να τοποθετηθεί προσωπικά, στο καθημερινό μας γίγνεσθαι.
Ξεκίνησε και ξεχώρισε ως ηθοποιός στην τότε Πειραματική Σκηνή του Στάθη Λιβαθινού, και τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί κυρίως στη σκηνοθεσία. Και όχι με εύκολα έργα. Αλλά με κείμενα απαιτητικά, είτε θεατρικά είτε λογοτεχνικά, με κείμενα που συνομιλούν με την ιστορία και αγγίζουν σημαντικές στιγμές της. Στη φετινή θεατρική σεζόν ο Δημήτρης Μυλωνάς υπογράφει όχι μία, αλλά τρεις σκηνοθεσίες. Οι δύο ήδη παρουσιάζονται. Οι «Τρεις αδελφές» του Τσέχωφ στο θέατρο Tempus Verum-Εν Αθήναις, στην οδό Ιάκχου 19 στο Γκάζι, αλλά και «Το ψωμί της Νινευί», ένα νεοελληνικό θεατρικό κείμενο των αδελφών Κούφαλη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Για την ερχόμενη άνοιξη προγραμματίζει τη «Δίκη» του Κάφκα, στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων. Για τις σκηνοθετικές του ματιές, για τη στροφή του στη σκηνοθεσία, για τα προσεχή του σχέδια, μιλήσαμε με τον Δημήτρη Μυλωνά.
Μετά από έξι χρόνια απουσίας στη Γερμανία όπου εργάστηκε σαν ηθοποιός αφηγείται το χρονικό της «απόδρασης» κι επιστρέφει στην αθηναϊκή σκηνή για να σκηνοθετήσει «Το στρίψιμο της βίδας».
Ποια είναι η βασική αφορμή για να γραφτεί κάθε βιβλίο; Πόσο συνομιλεί το κάθε νέο βιβλίο με ό,τι αναζητά σε όλα τα έργα του ο κάθε συγγραφέας; Υπάρχει ενιαία αναζήτηση, διαρκή ερωτήματα στο συνολικό έργο κάθε λογοτέχνη; Υπήρχε κάποια αφορμή, παλαιά ή πρόσφατη, που κέντρισε την τελική γραφή; Αυτά ή περίπου αυτά τα ερωτήματα θα απευθύνουμε σε Ελληνες συγγραφείς στη νέα στήλη που εγκαινιάζουμε στο monopoli.gr με τίτλο «Στην κουζίνα του συγγραφέα» και θα περιμένουμε να μας ταξιδέψει ο καθένας, μ' ένα μικρό προσωπικό του κείμενο, στις εμμονές του, στα όνειρά του, στις μνήμες του και να μας εξηγήσει κάτι παραπάνω απ' όσα έχει μοιραστεί στο αφήγημά του.
