Μετά από τη σαρωτική εμφάνιση των τελευταίων «Εκδικητών» η Marvel βγάζει στην κινηματογραφική πιάτσα άλλον έναν υπερήρωα από τις αποθήκες της, μόνο που αυτός δεν έχει το Θεό του.
Παιχνίδια πολιτικά, κατασκοπικές παγίδες, ρομαντικά ειδύλλια αλλά και μια πόλη που πασχίζει να βρει την παλιά της αίγλη.
Στις 8 Μαίου ξεκινά το 71ο φεστιβάλ Καννών και ολοκληρώνεται στις 19 του ίδιου μήνα. Πενήντα χρόνια μετά τον Μάη του ’68 το διασημότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ του κόσμου στρέφεται για πρώτη φορά με τέτοια ένταση στο παρελθόν του και αναζητά το νήμα που ενώνει το χτες με το σήμερα.
Την ώρα που το φιλμ «Εκδικητές: Ο πόλεμος της Αιωνιότητας» σαρώνει τις αίθουσες όλου του πλανήτη – και τις δικές μας καταγράφοντας ένα εντυπωσιακό άνοιγμα με 150.000 θεατές στις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του- το νέο κινηματογραφικό μενού περιλαμβάνει 7 νέες ταινίες εκ των οποίων ξεχωρίζει το sci fi θρίλερ «Anon».
Μετά από λίγες βδομάδες με ελάχιστα πραγματικά σπουδαία φιλμ, που είχε ως συνέπεια να απέχει ο θεατής από την αίθουσα, ήρθε η ώρα των…. «Εκδικητών».
Με ένα βομβαρδισμό 10 νέων ταινιών, η νέα κινηματογραφική βδομάδα μοιραία διαθέτει έργα για όλα τα γούστα αλλά μόνο μία είναι εκείνη η ταινία που ξεχωρίζει με άνεση από τις υπόλοιπες.
Μετά από τη γιορτινή κατάνυξη μπαίνουμε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς όσον αφορά την ποιότητα των νέων ταινιών αλλά όχι και την ποσότητα καθώς επτά νέες ταινίες βγαίνουν στις αίθουσες. Δύσκολα όμως μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποια από αυτές.
Μπορεί να μην είναι απόλυτα ενταγμένες στο πνεύμα των ημερών οι νέες ταινίες, αλλά τούτη η κινηματογραφική βδομάδα που ξεκινάει από τη Μεγάλη Πέμπτη με το θεσπέσιο θρίλερ τρόμου «Ένα ήσυχο μέρος» - και τις υπόλοιπες ταινίες να «ανοίγουν» την Κυριακή του Πάσχα- είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες των τελευταίων μηνών.
Μπορεί το «Ready Player One», η φουτουριστική περιπέτεια του Στίβεν Σπίλμπεργκ να είναι η ταινία που θα δημιουργήσει ουρές από θεατές στις αίθουσες – και δικαίως αφού είναι ο ορισμός του καθαρού ψυχαγωγικού σινεμά – αλλά δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες και 3-4 ακόμη ταινίες που χαρακτηρίζονται από τη στιβαρή και εμπνευσμένη ματιά των γυναικών που τις δημιούργησαν.
Σπάνια συμβαίνει να έχουμε στην ίδια βδομάδα κάποιον ηθοποιό να πρωταγωνιστεί σε δύο ταινίες. Η συνθήκη γίνεται ακόμη πιο σπάνια αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για έναν από τους πιο δύσκολους και εκκεντρικούς σταρ, όπως ο Χοακίν Φίνιξ.
Σε μια γεμάτη - αλλά όχι και τόσο χορταστική- βδομάδα ένα τρυφερό, ανθρώπινο και γεμάτο εικαστικές αρετές road documentary ξεχωρίζει από όλες τις ταινίες μυθοπλασίας που το καταδιώκουν.
Τα Όσκαρ μονοπώλησαν τη ζωή μας τις τελευταίες βδομάδες και καθώς οι βασικές ταινίες ήταν είτε αισθηματικά δράματα με πολλές παραλλαγές είτε κοινωνικά δράματα δοσμένα πάνω στην αέναη μάχη του Καλού και του Κακού, οι Έλληνες διανομείς σωστά διέγνωσαν κι άλλαξαν τροπάριο.
Τα φετινά όσκαρ παρά τις αναμενόμενες, δίχως εκπλήξεις, βραβεύσεις θα μείνουν στην ιστορία για μερικούς ενδιαφέροντες λόγους. Κυρίως όμως για την υψηλή ποιότητα των περισσότερων ταινιών που προτάθηκαν.
Με την έξοδο στις ελληνικές αίθουσες του τρυφερού αλλά και τόσο αφοπλιστικού φιλμ της Γκρέτα Γκέργουικ «Ladybird» ολοκληρώνεται η οσκαρική λίστα με τις 9 ταινίες που θα κονταροχτυπηθούν για το βραβείο του «best film of the year».
Με κοινή αφετηρία- ένα τρομοκρατικό χτύπημα- αλλά εντελώς διαφορετική κατάληξη ο Φατίχ Ακίν και ο Κλιντ Ίστγουντ κλέβουν τα φώτα της δημοσιότητας για την τρέχουσα βδομάδα.
Το απόλυτο φαβορί των φετινών βραβείων Όσκαρ, «H Μορφή του Νερού» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο έφτασε και στις δικές μας αίθουσες.
Με φόντο την ειδυλλιακή Βόρεια Ιταλία των 80ς το «Να με φωνάζεις με τ΄όνομα σου» του Λούκα Γκουαντανίνο (του υπέροχου «Είμαι ο έρωτας») αφηγείται το χρονικό ενός πρώτου, δυνατού και καθοριστικού έρωτα για τον 17χρονο Ελιο που στο πρόσωπο του 24χρονου Όλιβερ συναντά όλα αυτά που τον συγκινούν και τον σαγηνεύουν.
Η «Αόρατη Κλωστή» είναι η όγδοη ταινία του ξεχωριστού αμερικανού σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον και δεύτερη στην οποία συνεργάζεται με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις ύστερα από το «Θα χυθεί αίμα».
Πριν καν βγει στις αίθουσες η ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «1968» έχει ανάψει (αδικαιολόγητα) τα οπαδικά πάθη. Η ταινία που είναι ένα docufiction γύρω από τον τελικό του Καλλιμάρμαρου που έχρισε την ΑΕΚ κυπελλούχο Ευρώπης απέναντι στους τσεχοσλοβάκους, τότε, της Σλάβια Πράγας φέρει τη χαρακτηριστική κινηματογραφική σφραγίδα του δημιουργού της «Πολίτικης κουζίνας»: νοσταλγία, ανθρωπιά, ρετρό αισθητική, χαρμολύπη.
Κι αφού έγιναν οι απαραίτητες προσθαφαιρέσεις, εκπλήξεις, ανατροπές, επιβεβαιώσεις και αδικίες (όσκαρ δίχως αδικίες απλώς δεν… υπάρχουν), το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: Θα σαρώσει η «Μορφή του νερού» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο τα βραβεία ή θα δεχτεί σοβαρά πλήγματα από τα τρία δυνατά αουτσάιντερ («Δουνκέρκη», «Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», «Αόρατη κλωστή») που ακολουθούν με 8, 7 και 6 αντιστοίχως υποψηφιότητες;
Σε άλλη μια χορταστική κινηματογραφική βδομάδα για όλα τα γούστα, τρεις πινακίδες κάνουν τη διαφορά.
Η εποχή Τραμπ τον ευνοεί και ο μέγας παραμυθάς του Χόλιγουντ δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Μια Τζέσικα Τσαστέιν να την πιείς στο ποτήρι - προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου- στο «Molly’s game» του σεναριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Άαρον Σόρκιν που πραγματοποιεί εδώ το σκηνοθετικό ντεμπούτο του βασιζόμενος στην αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που έπαιξε το παιχνίδι με τους δικούς της αδιαπραγμάτευτους όρους.
Καλεσμένοι στο «Party» της βρετανίδας Σάλι Πότερ είναι όλοι: οι λάτρεις της μαύρης κωμωδίας, οι θιασώτες της ανεξάρτητης βρετανικής σκηνής, οι υποστηρικτές αλλά και οι πολέμιοι του «Brexit», οι φαν της υπέροχης εδώ Πατρίσια Κλάρκσον, οι ρομαντικοί του ασπρόμαυροι, οι αισιόδοξοι αναλυτές του μέλλοντος της ευρωπαϊκής ένωσης, οι πεσιμιστές παντός καιρού.
Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς είναι το «The Florida Project», μια ανθρώπινη δραμεντί γύρω από την καθημερινότητα κάποιων νεοάστεγων του Ορλάντο, ειδωμένη μέσα από το βλέμμα μιας αφοπλιστικής 6χρονης, που δεν γίνεται ούτε για μια στιγμή μελό. Αντιθέτως έχει φρεσκάδα, χιούμορ, τρυφερότητα κι έναν εξαίρετο Γουίλεμ Νταφόε στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του.
To σαρωτικό πέρασμα του 8ου επεισοδίου του «Πολέμου των Άστρων» - μακράν η καλύτερη ταινία της νεότερης εποχής- με τίτλο «Οι τελευταίοι Τζεντάι» μόνο μια ταινία μπορεί να αμφισβητήσει κι αυτή δεν είναι άλλη από τον αφοπλιστικά μαγικό «Coco», την 18η ταινία της Pixar που αντλεί έμπνευση από τη μεξικάνικη γιορτή «Μέρα των νεκρών» όπου οι ζωντανοί τιμούν τους νεκρούς με κάθε δυνατό τρόπο.
To σαρωτικό πέρασμα του 8ου επεισοδίου του «Πολέμου των Άστρων» - μακράν η καλύτερη ταινία της νεότερης εποχής- με τίτλο «Οι τελευταίοι Τζεντάι» μόνο μια ταινία μπορεί να αμφισβητήσει κι αυτή δεν είναι άλλη από τον αφοπλιστικά μαγικό «Coco», την 18η ταινία της Pixar που αντλεί έμπνευση από τη μεξικάνικη γιορτή «Μέρα των νεκρών» όπου οι ζωντανοί τιμούν τους νεκρούς με κάθε δυνατό τρόπο.
Ο σουηδός Ρούμπεν Εστλουντ κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα με το «Τετράγωνο», μια σατιρική ταινία πάνω στην έννοια της μοντέρνας τέχνης αλλά και την δικτατορία της πολιτικής ορθότητας που ορίζει τη ζωή των βορειοευρωπαίων – κι όχι μόνο.
Άλλη μια ελληνική ταινία βγαίνει σήμερα στις αίθουσες, με σαφέστατα διαφορετικό- περισσότερο καλλιτεχνικό- προσανατολισμό από τα πιο εμπορικά ιστορικά αναγνώσματα των Παντελή Βούλγαρη («Το τελευταίο σημείωμα») και Γιάννη Σμαραγδή (ο «Καζαντζάκης» του μονοπώλησε το ενδιαφέρον του κοινού το περασμένο τριήμερο αλλά η εμπορική του καριέρα μάλλον δεν θα φτάσει τα επίπεδα του «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι»).
Ο μετρ της ελληνικής κινηματογραφικής ιστορικής προσωπογραφίας Γιάννης Σμαραγδής καταπιάνεται με το πιο φιλόδοξο πρότζεκτ του αλλά αδυνατεί να «συλλάβει» καλλιτεχνικά το μεγάλης πνοής φιλοσοφικό και λογοτεχνικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
«Happy end» τιτλοφόρησε την τελευταία του ταινία ο κορυφαίος αυστριακός δημιουργός Μίκαελ Χάνεκε και με άλλη μια κυνική (και ύπουλα χιουμοριστική) ματιά πάνω στην απατηλή λάμψη της γαλλικής μπουρζουαζίας επιχειρεί να δώσει τον ορισμό της απόλυτης αναλγησίας και μισανθρωπισμού που απλώνεται σε όλη τη Δύση.
Με δεδομένη την θετική πορεία στις αίθουσες τριών ταινιών που υπογράφουν έλληνες σκηνοθέτης (Παντελής Βούλγαρης, Νίκος Περάκης, Γιώργος Λάνθιμος) πολύ λογικά οι εταιρείες διανομής περιόρισαν τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα σήμερα 9 Νοεμβρίου.
Ο Νοέμβριος μπήκε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Την ίδια μέρα που ξεκινάει το 58ο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, στις αίθουσες βγαίνει το νέο φιλμ του Γιώργου Λάνθιμου.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 26 Οκτωβρίου - 1η Νοεμβρίου 2017 με μια ματιά.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 19 - 25 Οκτωβρίου 2017 με μια ματιά.
Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 12 - 18 Οκτωβρίου 2017 με μια ματιά.
