Η «Ευνοούμενη» είναι μια πανέξυπνη μαύρη κωμωδία εποχής με θέμα τα περίπλοκα παιχνίδια δύο αδίστακτων γυναικών για την εύνοια της εύθραυστης βασίλισσας Αννας, τελευταίας των Στιούαρτ. Η ιστορική αλήθεια του σεναρίου συναντά τη χειρουργική ακρίβεια του σκηνοθέτη, ο οποίος πάντως εμφανώς αγχωμένος να κάνει μια πιο mainstream ταινία, στρογγυλεύει τις γωνιές του παράδοξου σύμπαντος του και ρίχνει βασιλικό νερό στο κρασί του για να μην πονοκεφαλιάσει ο θεατής γύρω από το συμβολισμό των αλλόκοτων παραστάσεων που δίνουν οι αυλικοί της βασίλισσας.
Η ταινία ξεκίνησε ένα ξέφρενο ταξίδι το περασμένο καλοκαίρι (Ασημένιος Λέοντας στη Βενετία) γεμάτο διακρίσεις και βραβεία που αναμένεται να κορυφωθεί με τον καλύτερο τρόπο στη βραδιά των Όσκαρ της 24ης Φεβρουαρίου, όπου σίγουρα θα φύγει με κάποιες βραβεύσεις από τις δέκα υποψηφιότητες που έχει.
Εναλλακτικό γκαγκστερικό δράμα από την Κολομβία που φέρνει στο ίδιο μυσταγωγικό κάδρο το εμπόριο μαριχουάνας και τις αρχέγονες παραδόσεις των τοπικών ιθαγενών, τα φανταχτερά «Αποδημητικά πουλιά» περιγράφουν την άνοδο και την πτώση μιας οικογένειας και μέσω της ιστορία αυτής, την πορεία μιας ολόκληρης χώρας.
Χάρμα οφθαλμών το υπέροχο «Τοσοδούλικα 2- Περιπέτεια στην άκρη του κόσμου», αφηγείται την περιπέτεια μιας πασχαλίτσας στην εξωτική Γουαδελούπη με σπάνια απλότητα, ευαισθησία και χιούμορ, χωρίς να παραμελεί το βασικό σκοπό της που είναι να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη συνεχή καταστροφική επέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον. Κι αφήστε τον Τραμπ να λέει τα δικά του περί fake θέρμανσης του πλανήτη!
Σέρλοκ Χολμς και Δρ ΓουάτσονΤο χοντροκομμένο χιούμορ (τιμημένο μάλιστα με υποψήφια Χρυσά Βατόμουρα) του «Σέρλοκ Χολμς και Δρ Γουάτσον» (μια παρωδία των περιπετειών του διδύμου που εμπνεύστηκε ο Ντόιλ) δεν είναι τόσο αποτυχημένο όσο ακούγεται αφού οι «κανίβαλοι» της αμερικανικής κωμωδίας Γουίλ Φέρελ και Τζον Σ. Ράιλι είναι ένα αχτύπητο δίδυμο που η σουρεαλιστική βλακεία του κάποιες στιγμές σε κάνει να χτυπιέσαι από τα γέλια.
Τέλος η «Θετική πλευρά της ζωής», το αμερικανικό ριμέικ των «Άθικτων» έχει ένα βασικό λόγο ύπαρξης, τη γνωριμία με το αμερικανικό κοινό που αγνοεί την γαλλική πρωτότυπη ταινία των Τολεντανό και Νακάς, ενώ το «Flashback» με τους Σταλόνε και Μοντίν δεν είχε κανένα απολύτως λόγο!
