Εδώ και χρόνια το μουσικό σκηνικό της χώρας μας αποφεύγει να μας εκπλήξει. Είτε έχει να κάνει με ηλεκτρονική είτε με ροκ μουσική, οι περισσότεροι διοργανωτές αρνούνται να ρισκάρουν ή έστω να προσπαθήσουν να πείσουν με σαφή επιχειρήματα το ελληνικό κοινό για την αξία μιας νέας σχετικά μπάντας.
Για μας τους Νότιους απλά δεν υπάρχει μπάσκετ. Υπάρχει μόνο το ένα το μοναδικό, το άθλημα για άντρες, το ποδόσφαιρο.
Πριν από λίγες μέρες βρεθήκαμε στην Ολλανδία. Αφορμή ήταν το φεστιβάλ Rockin’ Park στο Νάιμεχεν, που είχε για headliners τους Pearl Jam. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε γι’ αυτά: ότι οι Pearl Jam παραμένουν ένα από τα κορυφαία ροκ συγκροτήματα κι ο Eddie Vedder ένας από τους πιο χαρισματικούς τραγουδιστές της εποχής μας.
Και φυσικά υπάρχουν αλλιώς δεν θα ήμουν εγώ εδώ. Ως γνωστόν κάποιος «τις» που έχει θέματα με τους δικαστές και πρέπει να διαβιεί λάθρα έχει τουλάχιστον διπλάσιο κόστος ζωής από του κοινούς θνητούς. Ας είναι πάντως, θα το πιω κι αυτό το ποτήρι.
Η παραχώρηση του Ηρωδείου για «αμφιλεγόμενες» εκδηλώσεις είχε γίνει μεγάλο θέμα συζήτησης τα προηγούμενα χρόνια και ευτυχώς τον τελευταίο καιρό ακολουθείται μια πολύ πιο συνετή διαχείριση αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, η οποία επικροτήθηκε από την κοινή γνώμη. Έτσι λοιπόν ήταν μικρό το «κακό» της φιλοξενίας τού Caetano Veloso στο αρχαίο αθηναϊκό ωδείο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Το υποπτευόμασταν βέβαια, αλλά μια επιστημονική έρευνα ήρθε να μας το επιβεβαιώσει
Η Σικελία και η ευρύτερη περιοχή στα νότια της «Ιταλικής Χερσονήσου» είναι ένας τόπος ευλογημένος από το θεό αλλά και συνάμα ξεχασμένος από τη χάρη Του!
Τέλος εποχής και για το Parafono Jazz club, που εγκαταλείπει το νεοκλασικό της Ασκληπιού...
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 εξελίχθηκε πολύ καλά. Ήδη από τα ημιτελικά οι bookmakers έχουν γεμίσει τα ταμεία τους για τα επόμενα 4 χρόνια! Έξω η Αγγλία, έξω η Γαλλία, έξω η (ντροπή μας και ντροπή του μουντιάλ) Ιταλία, έξω ακόμα και η διοργανώτρια και παραδοσιακά από της ομάδες που θα έπρεπε να σπρωχτεί Νότιος Αφρική. Τσάμπα και ο Τσαμπαλάλα.
Το Ωραίο και το Άσχημο στην πόλη, την εποχή του ΔΝΤ
Τις προάλλες, ένας φίλος, που είχα βοηθήσει να κάνει μια παρουσίαση σε ένα νέο πελάτη του, τον οποίο και κέρδισε τελικά, για να με ευχαριστήσει, μου πρότεινε να πάμε για δείπνο σε ένα πολύ chic και ακριβό ρεστοράν, της Αθήνας. Δέχτηκα με μεγάλη ικανοποίηση, αφού είμαι ερασιτέχνης μάγειρας και μου αρέσει το καλό φαγητό.
Ένα από τα βασικά συστατικά της φιλοσοφίας μου αλλά και θεμέλιο της εμπορικής επιτυχίας είναι μια απλή, ταπεινή λέξη που δεν κοστίζει τίποτα σε κανέναν. Σεβασμός. Ένας οποιοσδήποτε πελάτης, μιας οποιασδήποτε επιχείρησης είναι σημαντικός και θέλει να το νιώθει. Δυστυχώς όμως οι αρκετοί εκ των επιχειρηματιών δεν δείχνουν να το έχουν καταλάβει, δεν δείχνουν να συνειδητοποιούν ότι στους πολύ δύσκολους καιρούς που έρχονται οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.
