Διαγωγή μηδέν
Η κωμική ταινία του Ζαν Βιγκό “Διαγωγή Μηδέν” σε επανέκδοση στους κινηματογράφους.
Με το τέλος των διακοπών, δυο πιτσιρικάδες επιστρέφουν με το τρένο στο σχολείο, όπου φοιτούν ως «εσωτερικοί» και ανταλλάσσουν τις εμπειρίες τους. Τη νύχτα, στο υπνωτήριο,γίνεται φασαρία, πέφτουν ποινές, ένα παιδί κυκλοφορεί σαν υπνοβάτης. Στην αυλή, οι φίλοι συνωμοτούν.Ο νεαρός επιτηρητής Ιγκέ μιμείται τον Σαρλό, κάνει ασκήσεις στην τάξη, κι όταν οδηγεί τα παιδιά σε περίπατο, τα χάνει και πρέπει εκείνα να τον ξαναβρούν. Ο διευθυντής, ένας νάνος, καλεί τον μαθητή Ταμπάρ, που έχει μακριά μαλλιά σαν κορίτσι και τον μαλώνει…
Ο Βιγκό αντιπαραθέτει, πρώτος αυτός, δύο κόσμους ριζικά αντίθετους : τους ενήλικες και τα παιδιά, που συγκρούονται στο «πεδίο» του σχολείου. Οι ενήλικες, κυρίως οι δάσκαλοι, προσωποποιούνται «παραμορφωμένοι», όπως τους βλέπουν τα παιδιά. Ο νάνος διευθυντής, ο χοντρός λιγδιάρης δάσκαλος, αλλά και ο αθλητικός και ονειροπόλος νέος. Ο κόσμος τω παιδιών είναι ελεύθερος και βαθιά αναρχικός – ο Βιγκό αξιοποιεί τις παιδικές του αναμνήσεις και την εκρηκτική επαναστατικότητά του, μέσα στην παράδοση του δολοφονημένου αναρχικού πατέρα του Αλμερέιντα. Αλλά ο κόσμος των παιδιών είναι προικισμένος και με ελευθερία και φαντασία ποιητική, που απογειώνουν αυτή τη σύντομη ταινία και της δίνουν την κεφαλαιώδη διαχρονική της σημασία.