Μοναξιά

Ένα σινεφίλ δράμα που αποφεύγει την εύκολη συγκίνηση, όχι όμως και την ανία…

Η Αντέλα εγκαταλείπει την μικρή πόλη του Νότου με το μωρό της για μια διαφορετική ζωή στη Μαδρίτη. Παρ’ όλες τις δυσκολίες, η Αντέλα βρίσκει δουλειά και έχει μια καλή σχέση με τους νέους συγκάτοικούς της, τον Κάρλος και την Ινές που ψάχνουν για συγκάτοικο. Η Αντονια, μητέρα της Ινές, έχει ένα μικρό σουπερ-μάρκετ κι είναι ευχαριστημένη με τη δουλειά της, το φίλο της και τις 3 κόρες της, όμως σύντομα θα κληθούν ν’ αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα υγείας και οικονομικών. Η Αντέλα συνεχίζει τη ζωή της χωρίς τον Πέδρο, που ούτως ή άλλως ποτέ δεν βοήθησε ιδιαιτέρως στα οικονομικά. Αλλά μια τρομοκρατική επίθεση θα ταράξει τη ζωή της…

Η ταινία του Χάιμε Ροσάλες κέρδισε στην Ισπανία τρία βραβεία Γκόγια και παίχτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, μπορεί όμως να απωθήσει το ευρύ κοινό με τον αργό ρυθμό, τη μεγάλη διάρκεια και το αποστασιοποιημένο και αποδραματοποιημένο στυλ της. Σίγουρα έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με τους ηθοποιούς, όμως το βασικό σκηνοθετικό τέχνασμα του συχνού χωρισμού της οθόνης στα δύο δεν δικαιώνεται σε καμία περίπτωση, και το αποτέλεσμα, αν και αληθοφανές, είναι αρκετά βαρετό.

Θοδωρής Τσιάτσικας