Δήμητρα Γαλάνη και Παυλίνα Βουλγαράκη στο Vox: Γίναμε συνοδοιπόροι στην πιο ξεχωριστή μουσική “εκδρομή”

Ως εναλλακτικός τίτλος θα μπορούσε να σταθεί και το «Μην πάτε απλώς στο Vox. Τρέξτε!». Η Δήμητρα Γαλάνη, σε ένα πάρτι της πολυετούς καριέρας της, με επίτιμο καλεσμένο τον ολοκαίνουριο δίσκο της «Είσοδος Κινδύνου», συναντάει την Παυλίνα Βουλγαράκη και μαζί με την πιο φρέσκια και ταλαντούχα μπάντα, μας παρέσυραν σε μια αξεπέραστη μουσική εκδρομή.

H γλυκύτατη Δήμητρα Γαλάνη μας υποδέχτηκε με ένα φωτεινό χαμόγελο και ένα σύντομο medley των τραγουδιών που όπως λέει και η ίδια προτιμά να ερμηνεύει εξ αρχής για να αποφεύγει τυχόν παράπονα του κοινού. Ζω, Τα Γαλάζια σου Γράμματα και Τι να Πρωτοθυμηθώ κι εμείς ήδη έχουμε μαγευτεί.

«Αυτά σας τα ΄πα, για να μην λέτε ότι δεν σας τα ΄πα. Τα λέμε από την αρχή, για να ησυχάσουμε και να μπορέσουμε να κάνουμε την δουλειά μας», μας καθησύχασε χιουμοριστικά.

Η σπουδαία ερμηνεύτρια μας ξενάγησε και στα καινούρια της λημέρια, σ’ εκείνα της “Εισόδου Κινδύνου”. Έλα Κοντά, Μόνο για μια στιγμή, αλλά και το title track, μας απέδειξαν πως η μαγεία της Δήμητρας Γαλάνη δεν έχει όρια.

Αν, βέβαια καταλάβαμε ένα πράγμα από αυτήν την βραδιά, είναι η αστείρευτη νεότητα που αποπνέει η Δήμητρα Γαλάνη, η οποία πηγάζει από την «ελαφριά διαστροφή της», όπως την αποκάλεσε η ίδια, να ψάχνει, να γνωρίζει και να συνεργάζεται με νέους ανθρώπους.

Μια από αυτούς, η απαστράπτουσα Παυλίνα Βουλγαράκη ξεπρόβαλλε στην σκηνή του Vox και μαζί πια, συνέθεσαν ένα απρόσμενο, μα τόσο ταιριαστό και φρέσκο ντουέτο. Ακούσαμε τον καθηλωτικό συνδυασμό των φωνών τους σε τραγούδια αμφοτέρων και ανατριχιάσαμε μονομιάς. Οι ενέργειές τους, συγκοινωνούντα δοχεία, που όλο το βράδυ μας κερνούσαν τις πιο απολαυστικές στιγμές.

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις highlights σε μια βραδιά που είναι γεμάτη από αυτά. Ωστόσο, αν κάποιος με σημάδευε με όπλο και απειλούσε να τραβήξει την σκανδάλη, θα επέλεγα το ομώνυμο τραγούδι και το αφιέρωμα που θα ακολουθούσε.

Μετά το διάλειμμα, η διάθεση πήρε διαφορετική τροπή. Οι δύο καλλιτέχνιδες επέστρεψαν στην σκηνή, με την Δήμητρα Γαλάνη αγκαλιά με την αγαπημένη της κιθάρα. Ξάφνου, η ατμόσφαιρα έγινε ακόμα πιο ζεστή, πιο άνετη και πιο φιλική, καθώς νιώσαμε μέλη της μεγάλης παρέας της Δήμητρας. Η ίδια ξεκίνησε να μας διηγείται πόσο ονειρικά ήταν τα πράγματα στην δεκαετία των 70’s για εκείνους που την έζησαν. Για εκείνους πάλι που δεν είχαμε κοινή μοίρα, υποσχέθηκε πως θα μας μεταφέρει την μνήμη. Και το έκανε. Μέσα από ένα νοσταλγικό συνονθύλευμα τραγουδιών και ακουσμάτων -ελληνικών και ξένων- που σημάδεψαν την συγκεκριμένη δεκαετία. Μια μουσική περιπέτεια, στη οποία είχαμε την τύχη να γίνουμε συνοδοιπόροι. Σε ένα σουρεάλ ταξίδι, όπου οι Simon & Garfunkel, Bob Dylan συναντούν την Αρλέττα και τον Σαββόπουλο, ενώ λίγο πιο πέρα τους περιμένει ο ονειροπόλος John Lennon και ο Παύλος Σιδηρόπουλος.

«Ανακατεμένα τα τραγούδια, ανακατεμένες κι οι αγάπες μας», μας είπε προμηνύοντας ένα medley που θα μας μείνει αξέχαστο.

Την αρχή έκανε ο Δημήτρης Αρώνης με ένα καθηλωτικό cover του Sound of Silense, ενώ ο απόλυτα εκρηκτικός Σεραφείμ Γιαννακόπουλος απογείωσε το αξέχαστο Blowin’ In The Wind του Dylan. Η Δήμητρα Γαλάνη βούτηξε για λίγο στο μουσικό σύμπαν του Παύλου Σιδηρόπουλου με το Να Μ’ Αγαπάς, ενώ αμέσως μετά εκπλήσσοντάς μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τραγούδησε με όλη την παρέα το Imagine του John Lennon. Τα πλήκτρα του Νικόλα Γουάστωρ πήραν φωτιά, ενώ τα σόλο του Μηνά Λιάκου στην κιθάρα, με την επένδυση του μπάσου του Στέλιου Προβή, ανήκουν σίγουρα στα αγαπημένα μας σημεία.

Όταν η Παυλίνα επέστρεψε μόνη της ξανά στην σκηνή, μας εξομολογήθηκε την λογική και τις σκέψεις που την οδήγησαν να γράψει το «Καμία ψυχή δεν μου φαίνεται ξένη».

«Για να βλέπω κάτι στον άλλον άνθρωπο, το εμπεριέχω. Ακόμα κι αυτά για τα οποία ντρέπομαι, τα έχει ο καθένας από εσάς».

Από εκεί και πέρα μας συνεπήρε σε ένα μουσικό rollercoaster, αφού μια μας ανέβαζε και μια μας «κατέβαζε» με τα κομμάτια που άγγιζαν τις πιο ευαίσθητες χορδές μας. «Σε όλους κόντρα μαζί σου», τραγούδησε λίγο αργότερα, ένα τρυφερό κομμάτι σε μια ακόμα τρυφερή στιγμή, αφού ερμήνευσε κοιτώντας την μαμά της, στην οποία και το αφιέρωσε. Βάζοντάς μας σε εκρηκτική ροκ διάθεση, τα «έσπασε» στο This is love και σε μια ερμηνεία (την προσωπική αγαπημένη μου) που αφενός μας άφησε άφωνους, αφετέρου μας δίδαξε πως χορεύεται το ροκ σε καρέκλα. «Έλα λίγο πιο Κοντά» και «Φέρ’ τα μου όλα πίσω» -μια μικρή περιήγηση στις κρητικές ρίζες της-, ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν για να ξεσηκωθούμε.

Πλησιάζοντας το φινάλε, με έναν παιχνιδιάρικο και διασκεδαστικό χορό η Δήμητρα και η Παυλίνα μας τραγούδησαν πως «Σ’ όποιον Αρέσουμε, για τους άλλους…» ξέρετε. Λίγο σπαρακτικό Αν κι ένα Χειροκρότημα αργότερα, η βραδιά -όσο κι αν δεν το θέλαμε- έφτασε στο τέλος της.

Δυό μέρες μόνο δεν θα μου έφτανε να μιλώ για την ατομική, αλλά και την συνολική ενέργεια της παρέας της Δήμητρας Γαλάνη και όσα συναισθήματα μας προκάλεσαν.Ξέφρενη ενέργεια, άπλετο χιούμορ και αυθεντική αγάπη που δεν έχανε ευκαιρία να εκφράζει προς εμάς, την Παυλίνα και την εξαιρετική τους μπάντα, σε έναν συγκερασμό όλων των αγαπημένων τους ακουσμάτων που με τόση αγάπη συνέθεσαν και μοιράστηκαν μαζί μας.