Ένα σκληρό και σκοτεινό έργο για το βαθύ τραύμα του εμφυλίου, αλλά και για την απάθεια της κοινωνίας μας είναι οι «Θεατές» του Μάριου Ποντίκα, το οποίο ανεβαίνει στο Εθνικό θέατρο σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Μαθήματα πωλήσεων και ηθικής εξαχρείωσης παραδίδονται με το αζημίωτο οικονομικά, αλλά όχι και ψυχικά, στο παραβολικό έργο του Ζοέλ Πομμερά «Η μεγάλη και θαυμαστή ιστορία του εμπορίου» που ανεβαίνει στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σκηνοθετημένη από τον ίδιο τον συγγραφέα με γάλλους ηθοποιούς και την χρήση ελληνικών υπερτίτλων.
Διάσπαρτες ιστορίες μιας καθημερινότητας αστικής και ανθρώπινης και συνάμα ποιητικής, σοκαριστικής και ενίοτε σουρεαλιστικής βλέπουμε στην παράσταση «Θα σε πάρει ο δρόμος» που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολάρι.
Μια αρκετά προκλητική κατάδυση στις σκοτεινές ζώνες της ζωής μέσα από την μπερδεμένη σεξουαλικότητα και την χαοτική ταυτότητα ενός εφήβου επιχειρεί η παράσταση Vitrioli του συγγραφέα Γιάννη Μαυριτσάκη σε σκηνοθεσία Olivier Py στην Νέα Σκηνή Νίκος Κούρκουλος του Εθνικού Θεάτρου.
Μια κριτική στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό μέσα από το πρίσμα της χριστιανικής ηθικής επιχειρεί ο Ιρλανδός Ντέννις Κέλλυ στο έργο του «το κουρέλι» που ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή του Faust σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου.
Η επιθεώρηση, ένα είδος που έχει την δική του- και μεγάλη- ιστορία στο ελληνικό θέατρο, είναι στο επίκεντρο της θεαματικής μουσικοθεατρικής παράστασης «Θα σε πάρω να φύγουμε» σε σκηνοθεσία- χορογραφία Φωκά Ευαγγελινού και σε κείμενο του Άγγελου Πυριόχου.
Μια κωμωδία για την τσαρική Ρωσία του 1836, μιλάει για διαφθορά και διαπλοκή στην τοπική εξουσία, για ανθρώπους που παριστάνουν κάτι ανώτερο από αυτό που πραγματικά είναι, για απατεώνες πρωτευουσιάνους κι επαρχιώτες. Είναι δηλαδή σαν να μιλάει και για την Ελλάδα του σήμερα. Γιατί η διαφθορά υπάρχει σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες.
Μια Μήδεια που διεκδικεί το αμερικανικό όνειρο, για να βρει μόνο έναν αδιέξοδο έρωτα μας παρουσιάζει η παράσταση Μήδεια του Μανχάταν της Γερμανίδας συγγραφέως Dea Loher, που ανεβαίνει στο θέατρο Από Mηχανής σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου.
Μια φωτογραφία έχει την δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Το θέμα είναι: μπορεί να τον κάνει καλύτερο; Αυτό το ερώτημα φαίνεται να απασχολεί τον Ισπανό συγγραφέα Γκιλιέμ Κλούα (Guillem Clua) στο έργο του «Δέρμα στις φλόγες» που ανεβαίνει στο υπόγειο του θεάτρου τέχνης Κάρολος Κουν σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.
Ένα βουκολικό δράμα των τελών του 19ου αιώνα με άρωμα από δημοτικό τραγούδι και Βαλκάνια, αλλά και μπόλικη ερωτική απελπισία, την κλασική "Γκόλφω" του Σπυρίδωνος Περεσιάδη μας παρουσιάζει ο Νίκος Καραθάνος ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής στο Rex σε παραγωγή του Εθνικού θεάτρου.
Ένα έργο που κινείται ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία, με συγκάτοικους στην τρέλα δύο αδερφούς, είναι «η μοναξιά στην Άγρια Δύση» του Μάρτιν Μακντόνα, που ανεβαίνει στο θέατρο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια.
Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, με επιθυμίες έντονες και παράξενες, σχέσεις που καταστρέφονται κι επανέρχονται και μια ζωή που δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλανε. Αυτά βλέπουμε στην παράσταση «Με δύναμη από την Κηφισιά» των Δημήτρη Κεχαΐδη κι Ελένης Χαβιαρά σε σκηνοθεσία της Έρσης Βασιλικιώτη στο θέατρο Ροές.
Το έργο «Μια γιορτή στου Νουριάν» του Γερμανού συγγραφέα Φόλκερ Λούντβιγκ, που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Πορεία είναι μια από τις καλύτερες παιδικές παραστάσεις που είδαμε. Με εξαιρετική δομή, θίγει με ευφάνταστο και πειστικό τρόπο ζητήματα που απασχολούν έντονα την ελληνική κοινωνία, όπως ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η ανθρώπινη εκμετάλλευση και η εργασία ανηλίκων.
Η μετανάστευση (ή κινητικότητα των πληθυσμών) είναι ένα παγκόσμιο και διαχρονικό φαινόμενο, το οποίο έχει ενταθεί απίστευτα τα τελευταία 50 με 100 χρόνια. Οι λόγοι έχουν κάνουν κυρίως με τις πρωτόγνωρες δυνατότητες των σύγχρονων μέσων μετακίνησης και την ραγδαία αύξηση του πληθυσμού στον πλανήτη. Τώρα ήρθε και η οικονομική κρίση και το φαινόμενο μετανάστευση απασχολεί πολύ την Ελλάδα, αλλά και γενικότερα τις χώρες του Νότου.
Οι νεκροί δεν λένε να μας εγκαταλείψουν. Ζουν ανάμεσά μας και μας επηρεάζουν. Αυτό φαίνεται να πιστεύει η "Ηλέκτρα" του Ευγένιου Ο Νηλ, η οποία κάνει την επιλογή της στο τέλος και μένει με το πένθος της και με τα φαντάσματα των σκοτωμένων δικών της.
Η νύχτα με την ημέρα, το σκοτάδι με το φως, ο θάνατος με την ζωή έρχονται σε κοντράστ στα δύο έργα δύο διαφορετικών συγγραφέων, του Βασίλη Μαυρογεωργίου και της Φωτεινής Αθερίδου, που ανεβαίνουν υπό τον κοινό τίτλο Supernova στην σκηνή του Faust.
Μία τυπική τραγωδία ερωτικών παρεξηγήσεων που θυμίζει αρκετά τον Οθέλλο μετατράπηκε σε μια σύγχρονη παράσταση υψηλού επιπέδου από το διάσημο ρώσικο θέατρο Βαχτάνγκοφ. Ο λόγος για την παράσταση "Μασκαράτα" σε σκηνοθεσία του ευρηματικού Rimas Tuminas, που παίχθηκε για δύο μέρες στο Badminton.
Με τα απωθημένα των ανθρώπων από την κωμική (που είναι συνάμα και εξόχως δραματική) πλευρά τους ασχολείται η κωμωδία της Agnès Jaoui και Jean-Pierre Bacri «Κουζίνα και εξαρτήσεις», η οποία παρουσιάζεται στι θέατρο Σημείο σε σκηνοθεσία της Αντιγόνης Αμανίτου.
Μια δύσκολη σχέση ανάμεσα σε μητέρα και κόρη μεταξύ δύο πολύ σημαντικών συγγραφέων της Ελλάδας παρουσιάζει η παράσταση «Δεν μ' αγαπάς. Μ' αγαπάς» του Πέτρου Ζούλια στο θέατρο Βασιλάκου.
Ένα παλιό διαμέρισμα κουβαλάει μέσα του κομμάτι από όλη την νεότερη ελληνική ιστορία, η οποία ξυπνάει ξαφνικά για να γελοιοποιηθεί στην σουρεαλιστική- αλληγορική κωμωδία του Άκη Δήμου «Όθων και Ποθούλα» που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Σταμάτης Φασουλής στο Θέατρο Δημήτρης Χορν.
Η Πηνελόπη θα περιμένει πάντα τον Οδυσσέα της, αν και αυτός είναι παντρεμένος με κάποια άλλη. Στο Σουέλ, το μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη, μια αριστερή κωμώτρια, η Λίτσα γνωρίζει τον απόλυτο έρωτα με έναν καπετάνιο, τον οποίο τις τελευταίες δεκαετίες έχει δικό της μόνο ως ανάμνηση.
Τις σκοτεινές πλευρές του ερωτικού πάθους στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον της ανθρωπότητας, εξερευνά με χιουμοριστικό τρόπο η παράσταση «Κόντρα στον έρωτα» του Ισπανού συγγραφέα Εστέβ Σολέρ σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου, που ανεβαίνει στο θέατρο Άλμα.
Η φοβία απέναντι στα μυρμήγκια και το αναπότρεπτο της καταστροφής σε μια παράλογη ιστορία «αγάπης» ανάμεσα σε έναν άντρα και μία γυναίκα μας δείχνει το Historia de un amor ή Τα μυρμήγκια του Θανάση Τριαρίδη, που ανεβαίνει στο θέατρο Olvio σε σκηνοθεσία που κάνουν από κοινού οι δύο πρωταγωνιστές, δηλαδή η Πέμη Ζούνη και ο Κώστας Φιλίππογλου.
Ενάντια στην ερωτική εμμονή μιας εβδομηντάχρονης για τον προηγούμενο ψυχοθεραπευτή της μάχεται με νύχια και με δόντια ο ψυχοθεραπευτής Ίρβιν Γιάλομ στο έργο του «ο δήμιος του έρωτας» που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη.
Μια διαφορετική Αντιγόνη, πιο καθημερινή και πιο ανθρώπινη, σε έναν κόσμο λιγότερο επικό αλλά εξίσου τραγικό με αυτόν της αρχαίας τραγωδίας μας αναδεικνύει η παράσταση «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ που ανεβαίνει στο Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου.
Κομμάτια από την ζωή της Ούλρικε Μάινχοφ των Μπάαντερ- Μάινχοφ των διαβόητων Γερμανών τρομοκρατών της ακροαριστερής οργάνωσης RAF, η οποία δραστηριοποιήθηκε την δεκαετία του 70 παρουσίασε η παράσταση Ulrike στο Bios σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση.
Μπορεί στον ελληνικό κινηματογράφο να μην βλέπουμε έργα με δράση, αλλά το θέατρο έρχεται να καλύψει αυτό το κενό, με μια περιπέτεια εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία: το «Θησέας και Αριάδνη» που ανεβαίνει στο θέατρο Badminton σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου.
Οι άνθρωποι της γενιάς των 60's επαναστάτησαν έναντι του παραδοσιακού τρόπου ζωής και των γονιών τους. Όμως κάποτε έγιναν αυτοί γονείς κι είχαν να αντιμετωπίσουν την αντίδραση των παιδιών τους. Αυτή την ρήξη των γενεών εξετάζει το έργο του Love, Love, Love του Μάικ Μπάρτλετ που ανεβαίνει στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.
Μια ποιητική αλληγορία του Μπέρτολτ Μπρεχτ για το καλό και το κακό και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που καθορίζουν τελικά την ηθική των ανθρώπων, «ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» ανεβαίνει στην Στέγη Γραμμάτων και τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Το σκοτεινό περιβάλλον του 1984 του Τζορτζ Όργουελ επαναλαμβάνεται ως φάρσα στο θεατρικό έργο X-Tokio που ανεβαίνει στο Από Μηχανής θέατρο, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κωνσταντάτου και σε κείμενο του Στέλιου Λυκουρέση.
Μελόδραμα από Tρούμπα μεριά ρίχνει γροθιά στο στομάχι της κοινωνίας. Στην παράσταση "Κόκκινα Φανάρια", παραγωγή του Εθνικού, που παίζεται στο Rex στην σκηνή Κοτοπούλη αποτυπώνεται το δράμα της πορνείας, σε ένα έργο του Αλέκου Γαλανού 50 χρόνων πια και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου που δείχνει την πορνεία με εικόνες του σήμερα.
Ένα πρωτότυπο ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο του Γάλλου συγγραφέα Γκι ντε Μωπασάν πραγματοποιείται μέσα από την παράσταση της Φρόσως Λύτρα «η άλλη αίσθηση» που ανεβαίνει στο Κτήριο 56- Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος.
Δουλεύει σαν σκυλί. Πολύ μιλάνε τα παπαγαλάκια. Καμαρώνει σαν κότα. Άι χάσου, παλιοβερβερίτσα! Καθημερινές, λαϊκές εκφράσεις, εμπνευσμένες από ομοιότητες κάποιων ανθρώπινων συνηθειών και συμπεριφορών με χαρακτηριστικά εκπροσώπων της πανίδας. Εντάξει, την τελευταία δεν τη λες και "καθημερινή", δική μας αυτοσχέδια είναι επειδή ακουγόταν σπιρτόζικη, αλλά τουλάχιστον όλες οι υπόλοιπες αναδεικνύουν με επιτυχία τις μικρές και μεγάλες συγγένειές μας με τον κόσμο των ζώων. Το ίδιο κάνει και η παράσταση "Πολιτισμένα Ζώα", που φιλοξενείται στον υπόγειο χώρο του bios, στην οποία τα μέλη του θιάσου υποδύονται διάφορα ζωάκια, από σκύλους μέχρι... βερβερίτσες, τα οποία διακατέχονται από ανασφάλειες, εμμονές, νευρώσεις, επιθυμίες, ακριβώς σαν αυτές που "τυραννούν" κι εμάς.από την Αργυρώ Σταυρίδη
Τι θα γίνει αν δυο πρόσωπα ενός πίνακα αποκτήσουν ζωή κι αρχίσουν να αναρωτιούνται ποιοί είναι και τι κάνουν; Μάλλον θα αναρωτηθούν ποιό είναι το κρυμμένο μήνυμα του πίνακα και το τι θέλει ακριβώς ο ζωγράφος από αυτούς να κάνουν.
Τη ζωή, τα πάθη, τις αναμνήσεις και τα βαθύτερα συναισθήματα μιας από τις κορυφαίες στιχουργούς του ελληνικού λαϊκού τραγουδίου, της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου, μας παρουσιάζει η ομώνυμη παράσταση στο θέατρο Χώρα σε μια εμβληματική ερμηνεία της Νένας Μεντή.
Το θέμα του ξένου και πώς τον αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία σε μία παράσταση με δύο θεατρικά έργα και δύο σκηνοθέτες, αλλά με τους ίδιους πρωταγωνιστές στο Εθνικό θέατρο. Από την τραγωδία του trafficking στην κιτσοπούλεια εκδοχή του περιμένοντας τον (τουρίστα) Γκοντό περνάει η παράσταση που ενώνει δύο θεατρικά έργα το "Ξένος": Αόρατη Όλγα του Γιάννη Τσίρου και το "Αούστρας ή Αγριάδα" της Λένας Κιτσοπούλου.
