Τα φετινά όσκαρ παρά τις αναμενόμενες, δίχως εκπλήξεις, βραβεύσεις θα μείνουν στην ιστορία για μερικούς ενδιαφέροντες λόγους. Κυρίως όμως για την υψηλή ποιότητα των περισσότερων ταινιών που προτάθηκαν.
Με την έξοδο στις ελληνικές αίθουσες του τρυφερού αλλά και τόσο αφοπλιστικού φιλμ της Γκρέτα Γκέργουικ «Ladybird» ολοκληρώνεται η οσκαρική λίστα με τις 9 ταινίες που θα κονταροχτυπηθούν για το βραβείο του «best film of the year».
Η Τζένιφερ Λόρενς συνεργάζεται και πάλι με το σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς ύστερα από τη σειρά ταινιών «Αγώνες Πείνας».
Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο τμήμα Ορίζοντες και Λιοντάρι του Μέλλοντος στο 72ο Φεστιβάλ Βενετίας για το ελπιδοφόρο ντεμπούτο του Κορμπέτ.
Η νέα δημιουργία του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν («Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο») είναι μια οικογενειακή δραμεντί εμπνευσμένη από τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ.
Η 90η τελετή απονομής των Όσκαρ -την οποία και φέτος θα δούμε αποκλειστικά και σε απ' ευθείας μετάδοση από την COSMOTE TV- περιλαμβάνει μερικά σπουδαία φιλμ, από τα κορυφαία όχι μόνο της χρονιάς αλλά και ολόκληρης της τρέχουσας δεκαετίας. Aπό τον Κωνσταντίνο Καϊμάκη
Με κοινή αφετηρία- ένα τρομοκρατικό χτύπημα- αλλά εντελώς διαφορετική κατάληξη ο Φατίχ Ακίν και ο Κλιντ Ίστγουντ κλέβουν τα φώτα της δημοσιότητας για την τρέχουσα βδομάδα.
Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας για τη δημιουργία του Φατίχ Ακίν αλλά και βραβείο στις Κάνες για την Νταϊάν Κρούγκερ που δίνει μια ανεπανάληπτη ερμηνεία.
Τέσσερις οσκαρικές υποψηφιότητες- ανάμεσα τους μια διπλή, β' γυναικείου ρόλου και τραγουδιού για την καταπληκτική Μέρι Τζ. Μπλάιτζ- στο αντιρατσιστικό δράμα της Ντι Ρις.
Βασισμένο στο βραβευμένο από τους New York Times μπεστ-σέλερ μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Λέβιθαν, το «Κάθε Μέρα Μία Άλλη Μέρα» αφηγείται μια παράξενη ερωτική ιστορία.
Παλιομοδίτικο γουέστερν στην παράδοση του «Χορεύοντας με τους λύκους» και με έμφαση στην ιστορική αλήθεια.
Η πρωτοτυπία του φιλμ που βασίζεται σε πραγματικό γεγονός είναι πως έχει για πρωταγωνιστές τους ίδιους ανθρώπους που έζησαν την παραλίγο τραγωδία. Μην φανταστείτε πάντως πως αυτό ωφελεί το φιλμ…
Η θρυλική ατάκα του Θόδωρου Πάγκαλου τώρα και τίτλος σε κινηματογραφική ταινία. Δεν έγινε φυσικά δημοσιογραφική προβολή. Λογικό…
Το απόλυτο φαβορί των φετινών βραβείων Όσκαρ, «H Μορφή του Νερού» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο έφτασε και στις δικές μας αίθουσες.
Η ταινία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο είναι το φαβορί των φετινών Οσκαρ (13 υποψηφιότητες μεταξύ των οποίων αυτές για την καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και πρωτότυπο σενάριο) αλλά κι ένα παραμύθι παράδοξης αγάπης και μεταφυσικού τρόμου.
Ο πρώτος μαύρος υπερ-ήρωας της μεγάλης οθόνης ανήκει στην οικογένεια της Marvel και έχει τα χαρακτηριστικά ενός μαύρου πάνθηρα.
Ο ούγγρος σκηνοθέτης Κορνέλ Μουντρούτσο μετά από το «Λευκό Θεό» επιχειρεί μια τολμηρή πολιτική αλληγορία αλλά χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Ο Μισέλ Φράνκο («Μετά τη Λουτσία») αφηγείται μια ιστορία γυναικείων σχέσεων όπου το κλειδί είναι η ίδια η ζωή.
Σχεδόν πάντα η επισήμανση «βασισμένη σε αληθινή ιστορία» τραβάει την προσοχή του κοινού. Ειδικά αν αφορά σε ταινία τρόμου όπως εδώ.
Με φόντο την ειδυλλιακή Βόρεια Ιταλία των 80ς το «Να με φωνάζεις με τ΄όνομα σου» του Λούκα Γκουαντανίνο (του υπέροχου «Είμαι ο έρωτας») αφηγείται το χρονικό ενός πρώτου, δυνατού και καθοριστικού έρωτα για τον 17χρονο Ελιο που στο πρόσωπο του 24χρονου Όλιβερ συναντά όλα αυτά που τον συγκινούν και τον σαγηνεύουν.
Η ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που προτάθηκε για τέσσερα Οσκαρ (Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου για τον Τζέιμς Αϊβορι, Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Τίμοθι Σαλαμέ και Τραγουδιού για το «Mystery of Love» του Σουφγιάν Στίβενς) είναι μια ωδή στον πρώτο έρωτα.
Το ντοκιμαντέρ του κινέζου εικαστικού Αϊ Γουέι Γουέι για τη σύγχρονη μετανάστευση ήταν υποψήφιο για το Χρυσό Λέοντα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.
Η ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη εξακολουθεί να εμπνέει και να γράφει νέα κεφάλαια στη μυθολογία του βικτοριανού τρόμου.
Ο έρωτας της ντίβας του Χόλιγουντ των 50ς Γκλόρια Γκράχαμ με το νεότερο της βρετανό ηθοποιό Πίτερ Τέρνερ.
Τρίτο και τελευταίο (;) μέρος της διάσημης ερωτικής σειράς που επέστρεψε το ξεχασμένο χαμόγελο σε κάποιες μελαγχολικές γυναίκες.
Η «Αόρατη Κλωστή» είναι η όγδοη ταινία του ξεχωριστού αμερικανού σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον και δεύτερη στην οποία συνεργάζεται με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις ύστερα από το «Θα χυθεί αίμα».
Κομψό, εγκεφαλικό, απαιτητικό, αλλά πάνω από όλα σαγηνευτικό και παράξενο: αυτό είναι το νέο φιλμ του Πολ Τόμας Άντερσον που ξανασυνεργάζεται με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις μια δεκαετία μετά από το επίσης αριστουργηματικό «Θα χυθεί αίμα».
Η ζωή του δύτη πρωταθλητή άπνοιας Ζακ Μαγιόλ στο χαρακτήρα του οποίου βασίστηκε ο Λικ Μπεσόν για να φτιάξει το "Απέραντο Γαλάζιο"
Βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Μαρκ Φελτ, του δευτέρου σε ιεραρχία αξιωματικού του FBI, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως το «βαθύ Λαρύγγι» στο σκάνδαλο του Watergate.
Από όποια άκρη κι αν πιάσεις το φιλμ «Αόρατη Κλωστή» («Phantom Thread») είναι το πλέον περιζήτητο της σεζόν. Εκτός της βαρυσήμαντης δήλωσης του πρωταγωνιστή του Ντάνιελ Ντέι Λιούις που δήλωσε ότι είναι η τελευταία φορά που εμφανίζεται στο σινεμά (κάνοντας τις πολυάριθμες θαυμάστριες του να φορέσουν… πλερέζες), το φιλμ σηματοδοτεί την επανένωση του ξεχωριστού σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον με τον Λιούις σχεδόν μια δεκαετία μετά από το εμβληματικό «Θα χυθεί αίμα», ενώ και οι 6 οσκαρικές υποψηφιότητες μαρτυρούν ότι το φιλμ εκτός από φινέτσα διαθέτει και ακαταμάχητη γοητεία.
Πριν καν βγει στις αίθουσες η ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «1968» έχει ανάψει (αδικαιολόγητα) τα οπαδικά πάθη. Η ταινία που είναι ένα docufiction γύρω από τον τελικό του Καλλιμάρμαρου που έχρισε την ΑΕΚ κυπελλούχο Ευρώπης απέναντι στους τσεχοσλοβάκους, τότε, της Σλάβια Πράγας φέρει τη χαρακτηριστική κινηματογραφική σφραγίδα του δημιουργού της «Πολίτικης κουζίνας»: νοσταλγία, ανθρωπιά, ρετρό αισθητική, χαρμολύπη.
Κι αφού έγιναν οι απαραίτητες προσθαφαιρέσεις, εκπλήξεις, ανατροπές, επιβεβαιώσεις και αδικίες (όσκαρ δίχως αδικίες απλώς δεν… υπάρχουν), το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: Θα σαρώσει η «Μορφή του νερού» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο τα βραβεία ή θα δεχτεί σοβαρά πλήγματα από τα τρία δυνατά αουτσάιντερ («Δουνκέρκη», «Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», «Αόρατη κλωστή») που ακολουθούν με 8, 7 και 6 αντιστοίχως υποψηφιότητες;
O Τζέιμς Φράνκο υμνεί ένα αυθεντικό «δημιουργό» της έβδομης τέχνης, τον Τόμι Γουάιζο, ο οποίος με την ταινία του «The Room» κατέκτησε τον τίτλο του «Πολίτη Κέιν των κακών ταινιών».
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών 2017 για τον ιρανό δημιουργό Μοχάμαντ Ρασούλοφ
