Τσε ο Αργεντίνος
Η κομμένη στα δύο συνταραχτική βιογραφία του Τσε Γκεβάρα δια χειρός Στίβεν Σόντερμπεργκ προβάλλεται για πρώτη φορά στις ελληνικές αίθουσες.
Στις 26 Νοεμβρίου του 1956, ο Φιντέλ Κάστρο φτάνει στην Κούβα με 80 αντάρτες. Ανάμεσά τους είναι κι ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, ένας Αργεντίνος γιατρός που έχει τον ίδιο στόχο με τον Φιντέλ Κάστρο: την ανατροπή του διεφθαρμένου δικτάτορα Μπατίστα. Ο Τσε μαθαίνει γρήγορα την «τέχνη» του αντάρτικου και γίνεται ηγετικό μέλος της ομάδας. Ρίχνεται στον αγώνα και κερδίζει την αναγνώριση των συντρόφων του αλλά και του Κουβανικού λαού.
Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ είναι ολοφάνερο ότι θαυμάζει απεριόριστα τον Τσε. Με την αδιαμφισβήτητη μαεστρία του και το νατουραλιστικό κλίμα που «ντύνει» κάθε ταινία του, ο αμερικανός σκηνοθέτης σκιτσάρει το πορτρέτο του θρυλικού επαναστάτη μέσα από δύο διαφορετικές οπτικές. Η πρώτη που τιτλοφορείται «Ο Αργεντίνος» παρουσιάζει τη μεταμόρφωση του ασθενικού (πάσχει από άσθμα που τον δυσκολεύει στις δύσβατες πορείες στα βουνά), δύσπιστου και ανασφαλή (η μειονεκτική στάση απέναντι στους κουβανούς συντρόφους του επειδή είναι ξένος) γιατρού σε ηγετική μορφή και σύμβολο της επανάστασης.
Η κάμερα αποφεύγει τις υπερβολές και την ηρωοποίηση. Κυρίως εστιάζει στη ρεαλιστική καταγραφή των συνθηκών διαβίωσης των κουβανών επαναστατών και ενδιαφέρεται να δείξει τις συνθήκες και τους λόγους που ένα μικρό αντάρτικο μετατράπηκε σε κίνημα παγκόσμιας απήχησης.
Ταυτόχρονα προβαίνει στην αποκωδικοποίηση του αινίγματος Τσε. Ο σκηνοθέτης εστιάζει στην ταπεινότητα ενός ευγενή και ήρεμου ανθρώπου ο οποίος δεν πρόδωσε ποτέ τις αρχές του αλλά χρειάστηκε να σκληρύνει τη στάση του (η εκτέλεση των συντρόφων του που εκμεταλλεύτηκαν τους χωρικούς) όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν. Μέσα από μικρά, ανεπαίσθητα αλλά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα δίνει όλη τη μεγαλοπρέπεια αυτού του ξεχωριστού ηγέτη.
Στόχος του φιλμ σε ένα δεύτερο επίπεδο είναι να αναδειχτεί η ζωή μέσα από την επανάσταση. Οι βασικές ανθρώπινες αξίες και αρχές που ενισχύονται μέσα από τον πόλεμο κόντρα σε κάθε μορφή αδικίας. Το βλέμμα του σκηνοθέτη (ένας συνδυασμός φιξιόν και ντοκιμαντέρ με συνεχή πηγαινε-έλα στο χρόνο) που ωριμάζει μέσα από αυτή την κινηματογραφική εμπειρία συναντιέται με εκείνο του ιδεαλιστή γιατρού που ξέρει ότι μόνο τότε η ζωή του θα έχει νόημα. Όταν κάνει πράξεις τις ιδέες, όταν ριχτεί στον αγώνα της επανάστασης, όταν ξεπεράσει τα όρια του.
Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας για τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο στο Φεστιβάλ Καννών.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
