Good Time

Ο Κόνι έχει ελάχιστο χρόνο για να σώσει τον αδελφό του Νικ από τη φυλακή, ύστερα από μια αποτυχημένη ληστεία τράπεζας. Μέσα σε μία νύχτα ποτισμένη με αδρεναλίνη και γεμάτη από συνεχείς εκπλήξεις, ο ριψοκίνδυνος ήρωας θα κάνει ότι μπορεί για να ολοκληρώσει με επιτυχία του σχέδιο του.

Τόσο αγχωτική ταινία είχα πολύ καιρό να βιώσω. Από το πρώτο λεπτό με την αποτυχημένη απόπειρα ληστείας και την αδυναμία των δύο δραστών να το σκάσουν από τον τόπο του εγκλήματος, νιώθεις την ανημποριά των δύο αδελφών καθώς και την απελπισία τους. Κι ενώ αρχικά σκέφτεσαι ότι «αυτό το έργο το έχω ξαναδεί» οι αδελφοί Σάφντι αποφασίζουν να βάλουν το ίδιο το πετσί τους στην ταινία και σε ξαφνιάζουν με τρόπο που δεν φαντάζεσαι.

Βάζοντας φωτιά στην οθόνη, με φρενήρη ρυθμό και πρωτόγνωρη ένταση που ο ρυθμός της αυξομειώνεται με βάση το εκρηκτικό σάουντρακ (βραβείο στις Κάνες) κι έναν εντυπωσιακό Πάτινσον στο ρόλο του Κόνι που πασχίζει να σώσει τον αδελφό του- ο ένας εκ των σκηνοθετών- το «Good time» μετατρέπεται σε ένα αυθεντικό αστικό θρίλερ.

Οι περιθωριακοί πρωταγωνιστές τους έρχονται κατευθείαν από το μακρινό παρελθόν και τα αντικομφορμιστικά 70ς. Τότε που κάποιοι νεοφερμένοι σκηνοθέτες μιλούσαν για «Κακόφημους δρόμους», «Πανικό στο Νίντλ Παρκ» και «Σκυλίσιες μέρες» έχοντας για αντιήρωες κάποιους τυπάκους που έμοιαζαν με σκιάχτρα για τους υπόλοιπους κανονικούς ανθρώπους. Ο τόπος δράσης είναι η νυχτερινή Νέα Υόρκη, μια πόλη που έχει μυθοποιηθεί άπειρες φορές στο σινεμά και κάποιες άλλες (σαφώς λιγότερες), έχει απομυθοποιηθεί με σκληρότητα. Ο Κόνι κατρακυλά στα γκέτο του Κουίνς και του Μπρούκλιν – όχι το Μανχάταν βρίσκεται πολύ μακριά για αυτόν- χωρίς πυξίδα διαφυγής. Όλα γύρω του δείχνουν ότι το τέλος είναι κοντά. Κι όσο πιο πολύ τον πλησιάζει τόσο εκείνος αντιδρά σπασμωδικά, με πράξεις βίας και πανικό.

Είναι μια κοινωνική αλληγορία το φιλμ με τον πεσιμιστικά ειρωνικό τίτλο «Good Time». Στην πραγματικότητα τίποτε δεν πάει καλά όχι μόνο στη ζωή του απελπισμένου Κόνι αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης