Ο Μίλτον δραπετεύει από την κόλαση για να κυνηγήσει αυτούς που σκότωσαν την σύζυγό του και την κόρη του. Έχει στη διάθεσή του τρεις μέρες προτού εκείνοι θυσιάσουν τη μικρή εγγονή του όταν το φεγγάρι γίνει πανσέληνος. Στο πλευρό του βρίσκεται η Πάιπερ, μια νεαρή σέξι σερβιτόρα η οποία, με το γρήγορο αυτοκίνητο του πρώην της, βοηθάει τον Μίλτον να καταδιώξει τον Τζόνα Κινγκ και τη θανάσιμη ομάδα του. Στο κατόπι τους όμως είναι το δεξί χέρι του Διαβόλου, που σκοπό έχει να γυρίσει τον Μίλτον πίσω στην κόλαση…
Έχει τη θέση της στο σύμπαν και η κινηματογραφική βλακεία, με σημαία την ανελέητη δράση, εκρήξεις, ξύλο, κυνηγητά, πιστολίδι, σατανικοί (και σατανιστές) κακοί, ‘τελειωμένες’ ατάκες και ‘τελειωμένοι’ ήρωες (ο Νίκολας Κέιτζ είναι πια ο επίτιμος πρόεδρός τους). Αν δεν το πάρεις σοβαρά, μπορείς και να κάνεις και το χαβαλέ σου, με το 3D να ενισχύει τη βαβούρα… Υπάρχει μόνο μια αντίρρηση: Το πραγματικά απολαυστικό trash δεν πρέπει να είναι εσκεμμένο…
Θοδωρής Τσιάτσικας
