Η δεύτερη ταινία που βλέπουμε φέτος για την Κοκό Σανέλ επικεντρώνεται στη λιγότερο γνωστή ιστορία, στα χρόνια που ‘σχημάτισαν’ την σχεδιάστρια πριν γίνει διάσημη…
Ένα μικρό κορίτσι μπαίνει με την αδελφή του σε ορφανοτροφείο της κεντρικής Γαλλίας, περιμένοντας μάταια κάθε Κυριακή τον πατέρα τους να έρθει… Μια τραγουδίστρια καμπαρέ με αδύναμη φωνή προσπαθεί να διασκεδάσει ένα κοινό από μεθυσμένους στρατιώτες… Μια ντροπαλή μοδίστρα φτιάχνει στριφώματα σε ένα επαρχιακό ραφείο… Μια νεαρή, αδύνατη μετρέσα βρίσκει καταφύγιο στην αγκαλιά του προστάτη της, Ετιέν Μπαλσάν. Μια ερωτευμένη γυναίκα αρνείται το γάμο ακόμα και στον άντρα που αγαπά. Μια επαναστάτρια που αντιδρά στις συμβάσεις της εποχής και ντύνεται με τα πουκάμισα των εραστών της. Αυτή είναι η ιστορία της Κοκό Σανέλ, που κατέληξε να γίνει η θρυλική σχεδιάστρια μόδας, ένα διαχρονικό σύμβολο επιτυχίας, ελευθερίας και στυλ…
Ευπρόσδεκτα διακριτική η σκηνοθεσία της Αν Φοντέιν, δεν κατάφερε πάντως και να μας συναρπάσει. Δεν είναι η τυπική βιογραφία μιας γνωστής προσωπικότητας, πρόκειται περισσότερο για την ιστορία μιας φιλόδοξης και επίμονης κοπέλας που εκμεταλλεύτηκε τα βιώματά της για να εμπνευστεί και τις ευκαιρίες της για να πετύχει. Ισχυρό χαρτί της ταινίας η παρουσία της Οντρέι Τοτού που την ενσαρκώνει αποτελεσματικά.
Θοδωρής Τσιάτσικας
