R.M.N.
Η νέα ταινία του ρουμάνου Κριστιάν Μουντζίου (κάτοχος του Χρυσού Φοίνικα με το «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Ημέρες») είναι μια ταινία που καταγγέλλει το ρατσισμό των συμπατριωτών του.
Λίγες μέρες προτού φτάσουν τα Χριστούγεννα ο ρουμάνος Ματίας που δουλεύει σε σφαγείο της Γερμανίας, μαλώνει με τον προϊστάμενο του και επιστρέφει κακήν κακώς στην πατρίδα και το χωριό του στην Τρανσυλβανία. Εκεί θα προσπαθήσει να κάνει μια νέα αρχή με τη σύζυγο και τον γιο του αλλά είτε το παρελθόν (η πρώην του που είναι τώρα ελεύθερη και μόνη) είτε η νέα πραγματικότητα (μετανάστες από την Αφρική προσλαμβάνονται στο τοπικό εργοστάσιο παρά τις αντιρρήσεις των ντόπιων) δημιουργούν νέες δοκιμασίες για τον Ματίας.
Ένας νέος, παλιός κόσμος
Το πόσο διχασμένος είναι ο ήρωας φαίνεται σε κάθε σκηνή. Από την εισαγωγή όπουέχει το επεισόδιο του καβγά στο γερμανικό σφαγείο και το σκάει σαν κλέφτης, μέχρι τις στιγμές της συνάντησης με τα κύρια πρόσωπα της ζωής του. Ο Μουντζίου μοιάζει να συμπάσχει με τις ανασφάλειες του ήρωα του αλλά αδυνατεί να μπει πλήρως στο μυαλό του.
Άγχη, εκνευρισμοί, ενστικτώδη πάθη και φιλονικίες μοιάζουν να ορίζουν την ζωή του παγιδευμένου ήρωα που δεν μπορεί να απαρνηθεί το αμαρτωλό παρελθόν του. Με πρόσχημα τον Ματίας ο σκηνοθέτης ρίχνει τα δηλητηριώδη βέλη του στην οπισθοδρομική και ρατσιστική ρουμανική κοινωνία.
Με εξαίρεση όμως μια θαυμάσια σκηνή – οι ντόπιοι μαζεύονται στην εκκλησία και εκφράζουν την απέχθεια τους που «τα χέρια των βρώμικων και άρρωστων ξένων μολύνουν το ψωμί τους», ενώ μεθοδεύουν τους τρόπους αντίδρασης για να τους διώξουν από το χωριό τους- η έμπνευση του Μουντζίου αυτή τη φορά κινείται στα ρηχά.
Οικουμενικός ο προβληματισμός και ειρωνική η ματιά του (σε μια χώρα μεταναστών όπως η Ρουμανία, οι πολίτες της μισούν τους ξένους… μετανάστες) αλλά το δέσιμο της βασικής ιστορίας του ήρωα με το κεντρικό πλαίσιο δεν γίνεται πάντα ομαλά ή εύστοχα αλληγορικά.
