Άλμπουμ#9: Η Πέγκυ Σταθακοπούλου ξεχωρίζει 10+1 στιγμές της καριέρας της

Η Πέγκυ Σταθακοπούλου έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στο θίασο του Κώστα Καρρά το 1983 και λίγους μήνες μετά έπαιξε στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην “Εύθυμη Χήρα”. Πολύ σύντομα η ταλαντούχα ενζενί περάσε  στους πρωταγωνιστικούς ρόλους στο πλευρό λαμπερών παρτενέρ όπως ο Γρηγόρης Βαλτινός, ο Γιάννης Βούρος, ο Μηνάς Χατζησάββας, ο Γιάννης Φέρτης, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος και πολλοί άλλοι. Εξίσου σημαντική είναι και η τηλεοπτική της διαδρομή με κυριότερους σταθμούς τους ρόλους της σε επιτυχημένες σειρές των Κώστα Κουτσομύτη, Μανούσου Μανουσάκη κ.ά.

Τη φετινή σεζόν πρωταγωνιστεί στο έργο “ The Children” της Lucy Kirkwood που παρουσιάζεται στο θέατρο Ιλίσια σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη. Με αυτή την αφορμή η Πέγκυ Σταθακοπούλου μοιράζεται μαζί μας αγαπημένες θεατρικές στιγμές της.

Με τον Φίλιππο Σοφιανό

Ένα θεατρικό έργο βασισμένο στον κόσμο της οπερέτας, είναι μεγάλη πρόκληση. Και πρόσκληση για μια νέα ηθοποιό, να δοκιμάσει όλα τα εκφραστικά της μέσα, δουλεύοντας σκληρά την απαιτητική μουσική και τα τραγούδια σε συνδυασμό με την οικονομία και το μέτρο της υποκριτικής της. Κάθε νότα γίνεται αίσθημα και μεταφράζεται λίγο-λίγο σε χαρακτήρα και ρόλο.

Με την Χρυσούλα Διαβάτη

Η σύγκρουση αισθημάτων, η αντίφαση ανάμεσα στα κρυφά πάθη και την μεγάλη προδοσία, στο θαυμαστό σύμπαν του Α. Μίλλερ αυτοϋποσκάπτονται. Η τεράστια προσπάθεια της Κάθριν να σπάσει τους δεσμούς της με το χθες, η ενηλικίωση, η διαμάχη… μου έμαθαν  να μην αποκαλύπτω φλύαρα σκηνικά κάθε τρέχον αίσθημα.

Με τον Γιάννη Βούρο

Η Ευριδίκη υπήρξε για μένα μια ονειρική διάσταση, της γυναικείας διαίσθησης και της απόλυτης παράδοσης στον Έρωτα. Ο Θάνατος και η Θυσία δυναμώνουν την εσωτερική της φλόγα, χωρίς ούτε στιγμή να μας επιτρέψει ο Ανούιγ να νοιώσουμε ότι παρακολουθούμε ένα μελοδραμα.

Με τον Νικήτα Τσακίρογλου, τον Γιώργο Τζώρτζη και τη Μπέτυ Λιβανού

Με καθόρισε αυτή η επαφή μου μ’ ένα βαθιά φιλοσοφικό και ανεξιχνίαστα  υπαρξιακό θεατρικό κείμενο, όπως  είναι αυτό το κύκνειο άσμα του Ιψεν. Μέσα από τον κόσμο της Χίλντα υπογραμμίζεται, πόσο η ΕΠΙΘΥΜΙΑ κατά κάποιο τρόπο είναι νοσηρή – χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα ικανός λόγος για να λυγίζουμε και να συμβιβαζόμαστε. Η επιθυμία και οι πύργοι, που απαιτεί η ηρωϊδα μας, οδηγούν τον Πρωτομάστορα σε μία σκληρή κούρσα θανάτου.

Στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας

Η Ρωξάνη στο υπέροχο ποιητικό κείμενο του Ε. Ροστάν, είναι η απόλυτη νεότητα μέσα στην αθωότητα, η απόλυτη ελευθερία, μια εξόρμηση σ΄ έναν κόσμο αισθήσεων και παραισθήσεων. Τολμηρή ζει μέχρι το τέλος με ελπίδα στο καθαρό φως της μέρας.

Αυτή η γυναίκα, που προχώρησε τόσο μόνη κι έφυγε και επέστρεψε, είχε την ευκαιρία να ζήσει την αποκάλυψη της σκληρότητας του πραγματικού κόσμου και γι’ αυτό θα ανεχθεί με τον πιο σιωπηλό και αδιαμαρτύρητο τρόπο την τραγικότητα της ζωής της.

Με τον Γρηγόρη Βαλτινό

Ένα κουβάρι αλήθειες και ψέματα, υπεκφυγές και αμαρτίες. Κρυφά παιχνίδια, απογοητεύσεις, εκτυφλωτικά χαμόγελα διακοσμούν τις σχέσεις, που αντέχουν στον χρόνο. Αυτός είναι ο υπαινικτικός, πολύχρωμος και αξιολάτρευτος κόσμος του Νόελ Κάουαρντ.

Αυτή η γυναίκα του 1939, που πνίγεται μέσα στο μικρόκοσμο της εκπαιδευτικής κοινότητας ενός αγγλικού κολλεγίου, που αναζητάει απεγνωσμένα τη χαρά και την απόλαυση  από όπου μπορεί, μου έδειξε πως το αληθινό θέατρο δεν είναι αυτό, όπου τα πάντα λέγονται ανοιχτά και κυρίως χωρίς αμφιβολία.

Με την Αντιγόνη Γλυκοφρύδη

Χιλιάδες ερωτήσεις που γίνονται από γυναίκα σε γυναίκα, χιλιάδες μισές αλήθειες που έρχονται από μητέρα προς κόρη, χιλιάδες σιωπές που στάζουν σαν δάκρυ κι όμως τόσος ανομολόγητος κόπος και τρόμος στο όνομα της αγάπης…

Συναντήθηκα με μια κορυφαία Ελληνίδα συγγραφέα και το έργο της, μέσα από το παραλήρημα μιας ηρωϊδας, που είναι καμωμένη από την στόφα των σπουδαίων και μεγάλων γυναικείων ρόλων του παγκόσμιου δραματολογίου. Και αυτό έγινε σε μια στιγμή που ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτή την συνάντηση…

Με τη Ρένια Λουιζίδου και τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση

Πρόκειται για ένα σπουδαίο σύγχρονο αγγλικό έργο της Λούσι Κίρκγουντ, που προσωπικά με γοήτευσε βαθιά. Μπορείς να το αναγνώσεις με πολλούς τρόπους και σίγουρα κάθε στιγμή ανακαλύπτω πάνω στην σκηνή όλο και καινούργια κρυμμένα μυστικά της Ρόουζ.

Μπορεί να είναι μια γυναίκα τολμηρή, εξαιρετική πυρηνική φυσικός, ακτιβίστρια και καταλύτης ως προς την εξέλιξη της πλοκής του έργου. Μπορεί να είναι η συνείδηση των ηρώων, που επιμένει να κινητοποιήσει την ευαισθησία και την ευθύνη τους σ’ έναν κόσμο, που μοιάζει να καταρρέει με δική τους ευθύνη η ένα πνεύμα απ’ τα παλιά, που έρχεται να τους συμπαρασύρει σε μιά αυτοθυσία υπέρ των νέων παιδιών, ως ελάχιστο δείγμα αποδοχής μιάς παγκόσμιας επερχόμενης καταστροφής την οποία οι επόμενες γενεές δεν οφείλουν να υποστούν.