Τι δουλειά έχει ένας καναδός σκηνοθέτης στην αμερικανική αυτοκρατορία; Το ερώτημα κρατά από πολύ παλιά (οι πιο ψαγμένοι ίσως να έχουν δει την περίφημη «Παρακμή Της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας» του Αρκάν, παραγωγής 1987 όπου μια παρέα διανοούμενων κάνει σκόνη τις διαπροσωπικές σχέσεις μέσω του σεξ, της πολιτικής και των κοινωνικών στερεοτύπων) και εδώ λαμβάνει τις κρίσιμες απαντήσεις του. Στην «Πτώση Της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας» ο Ντενί Αρκάν δίνει τις βασικές αιτίες για τους λόγους που οδηγείται η δυτική κοινωνία στο τέλος της αλλά χωρίς καμιά διάθεση διδακτισμού ή με τεχνοτροπία σοβαροφάνειας. Το νέο του φιλμ είναι η αποθέωση της απλότητας και της καλοσύνης και ταυτόχρονα ένα φιλμ διασκεδαστικό από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο.
Διαβάστε κριτική και δείτε πού παίζεται η ταινία
Εξίσου σημαντικό και το βιογραφικό «Ο χορός της ζωής μου» που αφηγείται με έμπνευση και πρωτοτυπία την ιστορία του κουβανού χορευτή Κάρλος Ακόστα. Η ισπανίδα σκηνοθέτιδα της «Ελιάς» Ιθιάρ Μπολάιν κάνει πάλι το θαύμα της δίνοντας στον ίδιο το χορευτή τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ καταγράφει μερικές θαυμάσιες χορογραφίες βγαλμένες από τα επώδυνα χρόνια του μικρού ήρωα.
Διαβάστε κριτική και δείτε πού παίζεται η ταινία
Για το γέλιο του θεατή το «Όταν λείπει η μαμά» του Αλεσάντρο Τζενοβέζι (ιταλικό ριμέικ μιας πρόσφατης κωμωδίας από την Αργεντινή) έχει τον τρόπο για να διασκεδάσει το κοινό λέγοντας παράλληλα μερικές βασικές αλήθειες για τα εσωτερικά μιας οικογένειας, ενώ στη γαλλική κωμωδία «Τα παράπονα σας στον έφορο» ο τίτλος τα λέει όλα.
Διαβάστε την κριτική και που παίζεται η ταινία
Το άλλο εμπορικό είδος της εποχής, το ψυχολογικό θρίλερ δηλαδή υπηρετείται μια χαρά στους «Δεσμούς αίματος», άλλο ένα φιλμ από την Αργεντινή με πρωταγωνιστή τον ανυπέρβλητο Όσκαρ Μαρτίνες, ενώ οι φαν του Σταλόνε θα τον απολαύσουν – τρόπος του λέγειν- στο τρίτο μέρος της σειράς «Σχέδιο απόδρασης».
Διαβάστε την κριτική και που παίζεται η ταινία
Στις επανεκδόσεις της βδομάδας δύο αριστουργήματα του κινηματογράφου ξαναβγαίνουν στις αθηναϊκές αίθουσες. Το «8μιση» του Φελίνι και η «Εβδομη σφραγίδα» του Μπέργκμαν δεν έχουν ανάγκη για περαιτέρω συστάσεις.
