Ένας Άλλος Κόσμος

Το νέο φιλμ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, φιλόδοξο και καλογυρισμένο, έχει ως βασικό προορισμό να κάνει ρεκόρ εισιτηρίων για τη φετινή σεζόν.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 113'

Κωνσταντίνος Καϊμάκης

Τρεις ερωτικές ιστορίες στη σύγχρονη Αθήνα μεταξύ ελλήνων και ξένων. Στην πρώτη δύο νέοι με ελάχιστα κοινά σημεία – εκείνη είναι ελληνίδα φοιτήτρια κι εκείνος πρόσφυγας από τη Συρία- ερωτεύονται και πάνε κόντρα σε όλα. Στη δεύτερη ένα one night stand εξελίσσεται σε «σχέση» με πικρή εξέλιξη, όταν η σουηδέζα μάνατζερ που βρίσκεται στην Ελλάδα, αναλαμβάνει την αποστολή να κάνει οικονομικά ευέλικτη και ανταγωνιστική την εταιρεία στην οποία εργάζεται ο έλληνας εραστής της. Τέλος, στην τρίτη και πλέον άρτια ιστορία, ένας γερμανός συνταξιούχος συγκινείται από την προσωπικότητα ελληνίδας νοικοκυράς που γνωρίζει σε σούπερ μάρκετ!

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης με τα συνεχή δάνεια από μεγάλους δημιουργούς (δεν είναι κακό αυτό) και τη βιντεοκλιπίστικη αισθητική (αυτό ίσως και να είναι…), εδώ δείχνει ακόμη πιο σίγουρος και κατασταλαγμένος σε ότι κάνει. Το σινεμά του είναι μια προέκταση της τηλεοπτικής καταγωγής του αλλά όχι μια απλή αντιγραφή της. Με υψηλό επαγγελματικό κριτήριο και προσήλωση στο στόχο του, ο νεόκοπος σκηνοθέτης, δεν αρκείται σε ευκολίες αλλά παιδεύει το μυαλό και τα κάδρα του.

papakaliatis2

Σε σχέση με το υπερεπιτυχημένο «Αν» των άνω του μισού εκατομμυρίου θεατών, ο «Άλλος κόσμος» είναι πιο απαιτητικό και σεναριακά ψαγμένο έργο. Ο έρωτας φυσικά και είναι στο πρώτο πλάνο αλλά βασικός πρωταγωνιστής του φιλμ είναι η Αθήνα της κρίσης, του μεταναστευτικού, της ανόδου της ακροδεξιάς, της αποδόμησης της οικογένειας, των χιλιάδων απολύσεων και αυτοκτονιών, της υπαρξιακής αγωνίας.

Από μια άποψη, το «Ένας άλλος κόσμος» είναι η πιο δεικτική ελληνική ταινία της τελευταίας πενταετίας σε σχέση με την οικονομική κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας. Καμιά ίσως άλλη ελληνική ταινία δεν έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά στην κρίση όσο αυτή. Το επιμύθιο (ο έρωτας ως αντίδοτο της κρίσης) μπορεί να είναι συζητήσιμο αλλά όχι και a priori απορριπτέο. Ο Παπακαλιάτης θεωρεί ότι ο κόσμος που ζούμε σήμερα αλλάζει ταχύτατα. Έχει ήδη αλλάξει σε σχέση με αυτό που ήταν 10 χρόνια πριν. Σε αυτή τη σεναριακή πλατφόρμα του που έχει σαφή πολιτικο-οικονομικό χαρακτήρα, ο δημιουργός Παπακαλιάτης (δικό του και το σενάριο) ξεδιπλώνει τον προβληματισμό του, έχοντας ώς εφόδια τις γνώριμες θεματικές του.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις, το ερωτικό στοιχείο, η χαρμολύπη ως βασικό στοιχείο της καθημερινότητας, η φιλία, το άγχος της επιβίωσης. Σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει καλά. Η ταινία έχει ροή, ενδιαφέρον, αφηγηματικές ιδέες, συγκίνηση (αν και στο φινάλε το πράγμα γίνεται μελό), άποψη και υψηλό επίπεδο παραγωγής. Στο τεχνικό κομμάτι (φωτογραφία, μουσική) η δουλειά είναι άκρως επαγγελματική, οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους – ειδικά η Μαρία Καβογιάννη που έχει την τύχη να παίξει μαζί με τον οσκαρούχο J.K. Simmons («Χωρίς μέτρο»)- κι αν έλειπαν κάποιες σεναριακές αφέλειες στα δύο πρώτα μέρη, το «Ένας άλλος κόσμος» μπορεί να ήταν και η ελληνική έκπληξη της σεζόν.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης