Στο Σπίτι

Μία ιστορία εκμετάλλευσης και αχαριστίας ενός ευκατάστατου ελληνικού ζεύγους απέναντι σε μια αλλοδαπή υπηρέτρια, που ξαφνικά αρρωσταίνει, περιγράφει η ταινία «Στο Σπίτι» του Αθανάσιου Καρανικόλα.

Μαρίνα Πυλαρινού

Η Νάντια (Μαρία Καλλιμάνη) είναι μια γυναίκα από τη Γεωργία, η οποία στα τόσα χρόνια που εργάζεται στο πολυτελές σπίτι του Στέφανου (Αλέξανδρου Λογοθέτη) και της Εύης (Μαρίσα Τριανταφυλλίδου), τους βοηθάει στο μεγάλωμα του παιδιού της κι έχει φτάσει να θεωρείται μέλος της οικογένειάς τους. Ή έτσι φαίνεται. Μόνο που τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν από τη στιγμή που διαγιγνώσκεται άρρωστη, ενώ οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης μοιάζουν να αγχώνουν τους ευκατάστατους εργοδότες της. Με το που μαθαίνουν από δικό τους γιατρό ότι η γυναίκα πάσχει από μυελοπάθεια, την πετάνε σαν σκυλί από το σπίτι, κυρίως γιατί το θέλει ο Στέφανος.

Στα θετικά της ταινίας σίγουρα είναι το θέμα της. Απλό και κατανοητό, χωρίς υπερβολές, αποτελεί ένα στοιχείο της καθημερινότητάς μας. Η εκμετάλλευση των εργαζομένων, ιδίως των αλλοδαπών, συμβαίνει και στα καλύτερα σπίτια και πίσω από τις πιο καθωσπρέπει συμπεριφορές. Υπάρχει, ωστόσο, ένα στοιχείο υπερβολικού ηθικισμού. Το «θύμα» οικιακή βοηθός παρουσιάζεται κατά διαστήματα αφύσικα καλή και αξιοπρεπής, απέναντι στη γαϊδουρινή πραγματικά συμπεριφορά των αφεντικών της. Επίσης, υπάρχουν και κάποια στοιχεία στους διαλόγους που δημιουργούν συγχύσεις. Ο σύζυγος, τον οποίο ερμηνεύει ο Λογοθέτης, για παράδειγμα, λέει σε κάποιο σημείο, ότι την βοήθησαν, στέλνοντας την κόρη της υπηρέτριας στα καλύτερα σχολεία. Δεν τσιγκουνεύονταν δηλαδή να δώσουν τα ακριβά δίδακτρα σε ένα σχολείο, για την κόρη της και τα τσιγκουνεύονταν για να γράψουν την υπηρέτριά τους στο ΙΚΑ;

Στα πλην της ταινίας η υπερβολικά λιτή κίνηση της κάμερας και τα κουραστικά πλάνα και σκηνές που νομίζεις ότι υπάρχουν απλά, για να μεγαλώσουν την διάρκεια της ταινίας. Τα πλάνα δεν μου άρεσαν, καθώς μερικές φορές μου έδιναν την αίσθηση φωτογραφιών με κακό «κροπάρισμα». Οι ερμηνείες κινούνται σε αξιόλογα επίπεδα. Πειστικές είναι οι ερμηνείες των βασικών πρωταγωνιστών, της Μαρίας Καλλιμάνη, του Αλέξανδρου Λογοθέτη, της Μαρίσας Τριανταφυλλίδου και του Γιάννη Τσορτσέκη.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Μια ταινία με καλές προθέσεις και μια σημαντική αλήθεια, αλλά μετριότητα ως προς την υλοποίηση και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Άλλοτε κουράζει, άλλοτε ευαισθητοποιεί κοινωνικά, αλλά πάντα υπάρχουν κενά στην ιστορία.

Γιώργος Σμυρνής