κριτικές

Για τέταρτη συνεχή χρονιά φιλοξενούμε τις λίστες με τις αγαπημένες ταινίες των Ελλήνων κινηματογραφικών κριτικών που προβλήθηκαν στις αίθουσες από την 1η Ιανουαρίου έως το τέλος του 2018.

Η ελληνική ταινία «Ξενία» του Πάνου Κούτρα προβλήθηκε χτες στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του 67ου κινηματογραφικού φεστιβάλ των Καννών. Ο Κούτρας («Στρέλλα») αφηγείται την πορεία δυο έφηβων, δεύτερης γενιάς Αλβανών, που, όταν η μητέρα τους πεθαίνει, ξεκινούν από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη για να βρουν τον πατέρα που τους είχε εγκαταλείψει από πολύ μικρά παιδιά.

Η φετινή χρονιά για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι χρονιά Μπετόβεν, καθώς ένα μεγάλο μέρος του έργου του μεγάλου Γερμανού συνθέτη παρουσιάζεται επί σκηνής από σημαντικούς σολίστες και ορχήστρες. Κι ενώ συνεχίζουν ακόμα να εκτελούνται οι περίφημες σονάτες για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν σε διάφορες συναυλίες, είχαμε ένα τριήμερο αφιερωμένο στα διάσημα κοντσέρτα για πιάνο του μουσικού που άφησε το στίγμα του στην λεγόμενη «κλασική μουσική».

Συνηθίζεται στις προβολές ελληνικών ταινιών να προηγείται μια ταινία μικρού μήκους. Και παλιότερα θυμάμαι που τύχαινε να πάω να δω ένα ελληνικό έργο στο σινεμά, ότι μου φαινόταν καλύτερη η ταινία μικρού μήκους που είχε προηγηθεί, από την μεγάλου μήκους, για την οποία είχα πληρώσει εισιτήριο. Κι έτσι μου είχε γεννηθεί η αίσθηση πως οι Έλληνες κινηματογραφιστές έχουν μεγαλύτερο ταλέντο στο να βγάζουν μικρού από ό,τι μεγάλου μήκους ταινίες. Αυτή μου η εντύπωση δοκιμάστηκε με την προβολή 6 ταινιών μικρού μήκους στο πλαίσιο του Open Air Film Festival, που πραγματοποιήθηκε στην ταινιοθήκη της Ελλάδας.Από τον Γιώργο Σμυρνή

Είδαμε μια “θεοπάλαβη” παράσταση από ένα νέο ελληνικό σχήμα που δραστηριοποιείται και στο εξωτερικό, και τους “βγάζουμε το καπέλο” για το καλλιτεχνικό προϊόν και το χιούμορ τους…Δεν είχαμε καταφέρει να τους δούμε στις εμφανίσεις τους στο Faust τον Δεκέμβριο, γι’ αυτό σπεύσαμε με αδημονία στο Half Note για να γνωρίσουμε την καλλιτεχνική τους πρόταση, καθώς τα όσα είχαμε διαβάσει και ακούσει το -μικρό- διάστημα που δραστηριοποιούνται στα δισκογραφικά και αστικά δρώμενα ως Opera Chaotique, είχαν εξάψει την περιέργειά μας. Η αλήθεια είναι πως αναπόφευκτα απ’ όλ’ αυτά είχαμε σχηματίσει συνειρμούς και προσδοκίες για εντυπώσεις ανάλογες με αυτές που προκαλεί η δουλειά και το προφίλ σχημάτων όπως οι Tiger Lillies και οι Dead Man’s Bones (τηρουμένων των αναλογιών, βέβαια), με τους οποίους οι Opera Chaotique έχουν επιφανειακές ομοιότητες. Όμως όπως αποδείχτηκε, το ελληνικό σχήμα διαθέτει έναν απόλυτα δικό του πρωτότυπο χαρακτήρα, με ξεχωριστή καλλιτεχνική αξία. Μια μεστή πρόταση υψηλού επιπέδου, με πολύ χιούμορ, από ένα νέο σχετικά ντουέτο που κερδίζει τις εντυπώσεις με την στουντιακή παραγωγή αλλά και τα live του…από την Αργυρώ Σταυρίδη

Την σχέση μάνας και κόρης σε μια ειδική περίπτωση, αυτήν της πρωτοποριακής λογοτέχνιδος Μαργαρίτας Καραπάνου με την μητέρα της, την θεατρική συγγραφέα Μαργαρίτα Λυμπεράκη, εξερευνά η παράσταση “Μαμά, η ζωή είναι αγρίως απίθανη” της Άντζελας Μπρούσκου.

Όταν η πόλη των Συρακουσών έπεσε στους Ρωμαίους, ένας στρατιώτης μπήκε στο σπίτι του Αρχιμήδη την ώρα που μελετούσε κάποιο γεωμετρικό πρόβλημα. Ο μέγας μαθηματικός και εφευρέτης είπε το περίφημο “Μη μου τους κύκλους τάραττε”. Δεν τον ένοιαζε αν κινδύνευε η ζωή του. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν οι υπολογισμοί του, οι κύκλοι του, τα γεωμετρικά του σχέδια.

Δύο αδέρφια που δεν μπορούν να αντέξουν ο ένας τον άλλο, ένας αλκοολικός καθολικός παπάς και μια μικρή κοπέλα, που παραπέμπει σε νυμφίδιο με την εμφάνισή της και πουλάει παράνομο ουίσκι, είναι τα πρόσωπα της τραγικωμωδίας που έχει συνθέσει ο Ιρλανδός συγγραφέας Μάρτιν Μακντόνα. Η παράσταση ανεβαίνει στο Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη σε σκηνοθεσία του Βλαδίμηρου Κυριακίδη.