κριτικές

Η ταινία του Χρήστου Νίκου, «Μήλα», είναι η πρώτη ελληνική ταινία που ανοίγει το επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα Orizzonti, του 77ου φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας.

Η σελίδα «Amazon Movie Reviews» στο Twitter, συγκεντρώνει τις πιο ιδιαίτερες κριτικές που έχουν γραφτεί από απλούς χρήστες, για ταινίες.

Το μεγαλύτερο site με βιβλιοκριτικές αναγνωστών στην Ελλάδα, γίνεται πραγματικότητα με την υποστήριξη του Public.

Για τέταρτη συνεχή χρονιά φιλοξενούμε τις λίστες με τις αγαπημένες ταινίες των Ελλήνων κινηματογραφικών κριτικών που προβλήθηκαν στις αίθουσες από την 1η Ιανουαρίου έως το τέλος του 2018.

Πέντε ειδικοί, κριτικοί λογοτεχνίας και δημοσιογράφοι, προτείνουν τίτλους, αιτιολογούν τις προτάσεις τους και σας καλούν να επιλέξετε τα αναγνώσματά σας.Όλγα Σελλά

O Johnny Depp χίπστερ άγγλος ευγενής με τσιγκελωτό μουστάκι και με μια δαιμόνια Gwyneth Paltrow στο πλευρό του και άλλους σημαντικούς ηθοποιούς, όπως o Ewan McGreror και ο Paul Brettany. Κι όμως, η κωμωδία με το λαμπερό καστ, που αντιγράφει διάφορα μοτίβα αστυνομικών κωμωδιών (όπως ο Ροζ Πάνθηρας ή ο Austin Powers) δεν κατάφερε να πείσει το αμερικάνικο και το παγκόσμιο κοινό να την δει.

Η ελληνική ταινία «Ξενία» του Πάνου Κούτρα προβλήθηκε χτες στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του 67ου κινηματογραφικού φεστιβάλ των Καννών. Ο Κούτρας («Στρέλλα») αφηγείται την πορεία δυο έφηβων, δεύτερης γενιάς Αλβανών, που, όταν η μητέρα τους πεθαίνει, ξεκινούν από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη για να βρουν τον πατέρα που τους είχε εγκαταλείψει από πολύ μικρά παιδιά.

Η ταινία του Γιάννη Οικονομίδη "Το Μικρό Ψάρι" είναι μια ακόμα χαρακτηριστική ταινία του σκηνοθέτη. Διάλογοι και ερμηνείες στημένα πάνω στο συνεχές βρυσίδι, αντιήρωες και αυτή τη φορά άγρια βία, ανηθικότητα και στοιχεία νουάρ. Μια ακόμα ταινία "γροθιά στο στομάχι" του Έλληνα θεατή, ο οποίος θα έχει πάθει πια ανοσία σε αυτού το είδους το συνεχές γρονθοκόπημα, προβλήθηκε χτες στην Μπερλινάλε και όπως φαίνεται από τον διεθνή και τον ελληνικό τύπο, δίχασε τους κριτικούς.

Οι Έλληνες σκηνοθέτες φαίνεται ότι εμπνέονται ιδιαίτερα, όταν ανεβάζουν έργα που αναφέρονται σε προηγούμενες εποχές. Πολύ περισσότερο, όταν αυτά τα έργα βασίζονται σε σπουδαία έργα της ελληνικής λογοτεχνίας.

Η φετινή χρονιά για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι χρονιά Μπετόβεν, καθώς ένα μεγάλο μέρος του έργου του μεγάλου Γερμανού συνθέτη παρουσιάζεται επί σκηνής από σημαντικούς σολίστες και ορχήστρες. Κι ενώ συνεχίζουν ακόμα να εκτελούνται οι περίφημες σονάτες για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν σε διάφορες συναυλίες, είχαμε ένα τριήμερο αφιερωμένο στα διάσημα κοντσέρτα για πιάνο του μουσικού που άφησε το στίγμα του στην λεγόμενη «κλασική μουσική».

Δουλεύει σαν σκυλί. Πολύ μιλάνε τα παπαγαλάκια. Καμαρώνει σαν κότα. Άι χάσου, παλιοβερβερίτσα! Καθημερινές, λαϊκές εκφράσεις, εμπνευσμένες από ομοιότητες κάποιων ανθρώπινων συνηθειών και συμπεριφορών με χαρακτηριστικά εκπροσώπων της πανίδας. Εντάξει, την τελευταία δεν τη λες και "καθημερινή", δική μας αυτοσχέδια είναι επειδή ακουγόταν σπιρτόζικη, αλλά τουλάχιστον όλες οι υπόλοιπες αναδεικνύουν με επιτυχία τις μικρές και μεγάλες συγγένειές μας με τον κόσμο των ζώων. Το ίδιο κάνει και η παράσταση "Πολιτισμένα Ζώα", που φιλοξενείται στον υπόγειο χώρο του bios, στην οποία τα μέλη του θιάσου υποδύονται διάφορα ζωάκια, από σκύλους μέχρι... βερβερίτσες, τα οποία διακατέχονται από ανασφάλειες, εμμονές, νευρώσεις, επιθυμίες, ακριβώς σαν αυτές που "τυραννούν" κι εμάς.από την Αργυρώ Σταυρίδη

Η οικονομική κρίση καλά κρατεί και λεφτά για ταξιδάκια στην Ευρώπη πολλοί από εμάς δεν έχουμε. Και τα ταξίδια των ονείρων μας, με όχημα την φαντασία συχνά δεν αρκούν. Ευτυχώς, υπάρχει το θέατρο, που μας ταξιδεύει σε κόσμους ιδιαίτερους, φωτεινούς, σκοτεινούς, κωμικούς και δραματικούς, με σπουδαία έργα, που διαδραματίζονται σε χώρες της Ευρώπης.

Συνηθίζεται στις προβολές ελληνικών ταινιών να προηγείται μια ταινία μικρού μήκους. Και παλιότερα θυμάμαι που τύχαινε να πάω να δω ένα ελληνικό έργο στο σινεμά, ότι μου φαινόταν καλύτερη η ταινία μικρού μήκους που είχε προηγηθεί, από την μεγάλου μήκους, για την οποία είχα πληρώσει εισιτήριο. Κι έτσι μου είχε γεννηθεί η αίσθηση πως οι Έλληνες κινηματογραφιστές έχουν μεγαλύτερο ταλέντο στο να βγάζουν μικρού από ό,τι μεγάλου μήκους ταινίες. Αυτή μου η εντύπωση δοκιμάστηκε με την προβολή 6 ταινιών μικρού μήκους στο πλαίσιο του Open Air Film Festival, που πραγματοποιήθηκε στην ταινιοθήκη της Ελλάδας.Από τον Γιώργο Σμυρνή

Οι γραμμές που διαβάζετε, μπορεί να μην εξελιχθούν ακριβώς σε κριτική. Ούτε καν σε απόπειρα κριτικής. Το παρόν είναι απλά το αποτέλεσμα μιας σφοδρής επιθυμίας -έως χρέους- αναφοράς στο εξαιρετικό live που έδωσαν το Σάββατο 19 Μαΐου στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη οι Imam Baildi, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Νύχτας Μουσείων, χαρίζοντας μια ξεσηκωτική βραδιά σε όσους βρέθηκαν στο κτήριο της οδού Πειραιώς είτε εσκεμμένα, είτε «από σπόντα».από την Αργυρώ Σταυρίδη

"Ένα όμορφο κορίτσι με τα εσώρουχά του" και με... τσεμπέρι. Ένα ζευγάρι εγκλωβισμένο σ’ ένα αιωρούμενο σπίτι-κουτί. Φωτεινοί και σκοτεινοί άγγελοι: "Δυνατές" εικόνες και νοήματα από τα έργα "Sehnsucht" (Πόθος) και "Schmetterling" (Πεταλούδα), του διάσημου Nederlands Dans Theater, που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και των οποίων την ατμόσφαιρα επιχειρούμε να σας μεταφέρουμε παρακάτω, μαζί φυσικά με τις εντυπώσεις μας.Από την Αργυρώ Σταυρίδη

Είδαμε μια "θεοπάλαβη" παράσταση από ένα νέο ελληνικό σχήμα που δραστηριοποιείται και στο εξωτερικό, και τους "βγάζουμε το καπέλο" για το καλλιτεχνικό προϊόν και το χιούμορ τους...Δεν είχαμε καταφέρει να τους δούμε στις εμφανίσεις τους στο Faust τον Δεκέμβριο, γι’ αυτό σπεύσαμε με αδημονία στο Half Note για να γνωρίσουμε την καλλιτεχνική τους πρόταση, καθώς τα όσα είχαμε διαβάσει και ακούσει το -μικρό- διάστημα που δραστηριοποιούνται στα δισκογραφικά και αστικά δρώμενα ως Opera Chaotique, είχαν εξάψει την περιέργειά μας. Η αλήθεια είναι πως αναπόφευκτα απ’ όλ’ αυτά είχαμε σχηματίσει συνειρμούς και προσδοκίες για εντυπώσεις ανάλογες με αυτές που προκαλεί η δουλειά και το προφίλ σχημάτων όπως οι Tiger Lillies και οι Dead Man’s Bones (τηρουμένων των αναλογιών, βέβαια), με τους οποίους οι Opera Chaotique έχουν επιφανειακές ομοιότητες. Όμως όπως αποδείχτηκε, το ελληνικό σχήμα διαθέτει έναν απόλυτα δικό του πρωτότυπο χαρακτήρα, με ξεχωριστή καλλιτεχνική αξία. Μια μεστή πρόταση υψηλού επιπέδου, με πολύ χιούμορ, από ένα νέο σχετικά ντουέτο που κερδίζει τις εντυπώσεις με την στουντιακή παραγωγή αλλά και τα live του...από την Αργυρώ Σταυρίδη

Βρεθήκαμε στο Half Note το πρώτο βράδυ της σειράς εμφανίσεων του Mitch Woods και της μπάντας του, των Rocket 88's, και σας μεταφέρουμε τις "boogie" εντυπώσεις μας.

Μια από τις πιο σινεφιλικές ταινίες είναι το νοσταλγικό κομψοτέχνημα του Michel Hazanavicius"The artist" που προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες. Θέμα της ρετρό ταινίας είναι ο ίδιος ο κινηματογράφος.

Την σχέση μάνας και κόρης σε μια ειδική περίπτωση, αυτήν της πρωτοποριακής λογοτέχνιδος Μαργαρίτας Καραπάνου με την μητέρα της, την θεατρική συγγραφέα Μαργαρίτα Λυμπεράκη, εξερευνά η παράσταση "Μαμά, η ζωή είναι αγρίως απίθανη" της Άντζελας Μπρούσκου.

Δύο αστυνομικοί είναι φίλοι από παλιά. Ο ένας (Δημήτρης Αλεξανδρής) είναι παντρεμένος με τη γυναίκα της ζωής του άλλου (Γιάννη Στάνκογλου), μπλεγμένος σε διάφορες βρομοδουλειές, αδίστακτος και “μάγκας”. Ο άλλος εσωστρεφής και συνεσταλμένος. Η αντίθεση των δύο ηρώων διαμορφώνει την δράση σε μια πόλη, στην οποία βρέχει καρεκλοπόδαρα και οι ζωές των ανθρώπων μοιάζουν να τελματώνονται.

Η ζωή των ηθοποιών δεν είναι μόνο οι ρόλοι που υποδύονται. Είναι ανθρώπινες σχέσεις, ανταγωνισμοί, ζήλιες, προσπάθεια για έκφραση και δημιουργία, αγώνας επιβίωσης. Πράγματα δηλαδή -ίσως πεζά και καθημερινά- που όμως υπάρχουν στη ζωή, άρα και στο θέατρο. Όχι γιατί το θέατρο είναι ζωή, αλλά γιατί οι θεατρίνοι είναι κι αυτοί άνθρωποι.

Όταν η πόλη των Συρακουσών έπεσε στους Ρωμαίους, ένας στρατιώτης μπήκε στο σπίτι του Αρχιμήδη την ώρα που μελετούσε κάποιο γεωμετρικό πρόβλημα. Ο μέγας μαθηματικός και εφευρέτης είπε το περίφημο "Μη μου τους κύκλους τάραττε". Δεν τον ένοιαζε αν κινδύνευε η ζωή του. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν οι υπολογισμοί του, οι κύκλοι του, τα γεωμετρικά του σχέδια.

«Η γέννηση του αναγνώστη πρέπει να εξαγοραστεί με το θάνατο του συγγραφέα», γράφει ο Ρολάν Μπαρτ. Στο έργο του «ο θάνατος του συγγραφέα» και σε άλλα κείμενα του, ο σπουδαίος μεταμοντέρνος στοχαστής μας προτείνει, ουσιαστικά, να «ξεφορτωθούμε» τον συγγραφέα.

"Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται" λένε οι Γάλλοι. Ωστόσο, στην περίπτωση του θεατρικού έργου Σλουθ του Άντονι Σάφερ, όπου όντως όλα επιτρέπονται, δεν ξέρουμε αν αυτό γίνεται για τον πόλεμο ή για τον έρωτα. Ίσως είναι πόλεμος για τον έρωτα, ίσως έρωτας για τον πόλεμο. Πάντως, σίγουρα είναι έρωτας για το παιχνίδι, ένα παιχνίδι που παίρνει διαστάσεις τέτοιες, που θυμίζουν πόλεμο.