Ζευγάρια σε κρίση που δοκιμάζονται οι αντοχές των σχέσεων τους. Μυστικά από το παρελθόν που έρχονται από το παρελθόν προκαλώντας νέους κραδασμούς. Κατασκευασμένα ψέματα που καλύπτουν την αληθινή πλευρά της ζωής. Στην πραγματικότητα οι τέσσερις νέες ταινίες – πέντε μαζί με το ντοκιμαντέρ «Μεταφορά» του Ηλία Γιαννακάκη που παίζεται μόνο το Σαββατοκύριακο – αν και ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες στο τέλος συγκλίνουν όλες στην ίδια ευθεία που έχει για τερματισμό την επώδυνη αλήθεια μιας αβάσταχτης ζωής.
Ακόμη και το φαινομενικά ανάλαφρο παραμύθι φαντασίας του «Μυστικού κήπου» με τον Κόλιν Φέρθ, τη Τζούλι Γουόλτερς και την εξαίσια πιτσιρίκα Ντίξι Έγκεριξ στο ρόλο της συγγραφέα Φράνσις Χόντσον Μπάρνετ (1849-1924) είναι στην πραγματικότητα ένα σκληρό μάθημα ζωής για την απώλεια και την μοναξιά.
Το «Μυστικό μας» του Γιούβαλ Άντλερ με τη Νούμι Ραπάς και τον Τζόελ Κίνεμαν, είναι ένα πολιτικό θρίλερ που φέρνει στο νου το «Ο θάνατος και η κόρη» του Πολάνσκι το οποίο βασιζόταν στο διάσημο θεατρικό έργο του Άριελ Ντόρφμαν. Η διαφορά με την ταινία του 1994 είναι πως η οδυνηρή εμπειρία της Ραπάς προέρχεται από τη ναζιστική θηριωδία στα τέλη του Β Παγκοσμίου Πολέμου κι όχι από τις σαδιστικές πράξεις του ανακριτή Μπεν Κίνγκσλεϊ στην πολιτική κρατούμενη του Σιγκούρνι Γουίβερ σε μια λατινοαμερικανική χώρα που δεν κατονομάζεται αλλά φωτογραφίζει ξεκάθαρα τη Χιλή του Πινοσέτ. Ο Άντλερ τονίζει την αντιπαράθεση θύτη και θύματος με δεκάδες τρόπους και συμβολισμούς, αποφεύγοντας τη θεατρικότητα του σεναρίου και βάζοντας στη διαδρομή τα κρίσιμα ηθικά διλήμματα που θα φέρουν στο φινάλε την πρέπουσα δραματουργική κορύφωση.
Το «Θα έρθει η φωτιά» είναι η νέα ταινία του δημιουργού του «Mimosas» Όλιβερ Λάσε και σίγουρα η σινεφίλ πρόταση της εβδομάδας, καθώς πρόκειται για ένα σινεμά ιδιοσυγκρασιακό αλλά και απέραντα αφοπλιστικό και αναγκαίο που προτείνει τον νατουραλισμό και την αγνωστικισμό ως απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα της σύγχρονης ζωής.
Τέλος, η «Φωλιά» του Σον Ντάρκιν (η δεύτερη μόλις ταινία του δημιουργού του «Martha Marcy May Marlene») φέρνει τους Τζουντ Λο και Κάρι Κουν στα χαρακώματα του έγγαμου βίου με ένα τρόπο που επιχειρεί – κάπως άτσαλα είναι η αλήθεια- να συνδέσει δεξιοτεχνικά το ασυμβίβαστο σινεμά του Κασαβέτις με την αδίστακτη κοσμοθεωρία του Μπέργκμαν.
