Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου μπαίνει στην πιο ώριμη και ουσιαστική περίοδο της θητείας του και διεκδικεί περισσότερα για το μέλλον του – ακόμη και περισσότερα χρήματα για τη διοργάνωση του.

Για τέταρτη χρονιά η διοργάνωση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, φιλοξενεί διεθνείς και Ελληνες καλλιτέχνες οι οποίοι με τη σειρά τους προσκαλούν το κοινό σε ριζοσπαστικές καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο της Αθήνας και του Πειραιά.

Λίγο πριν ανεβάσει την «Οπερέτα» του Βίτολντ Γκομπρόβιτς για λογαριασμό του Εθνικού θεάτρου, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης των μεγάλων επιτυχιών εξηγεί γιατί η απελπισία είναι χρήσιμη στην Τέχνη και ομολογεί πως ψάχνει τον τρόπο να πλουτίσει με περισσότερη συγκίνηση τις παραστάσεις του. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Ιδρυτής του γκρουπ «Orquesta Nostalgia». Κάνει την επίσημη πρώτη της στο Φεστιβάλ Αθηνών με την παράσταση «Όταν σε λίγο κατεβήκαμε στη θάλασσα». Συνδιοργανώνει το Φεστιβάλ του Ελαιώνα. Λατρεύει την Αμοργό.

Τα καλύτερα στο θέατρο και στο χορό που μας επιφυλάσσει η ενδιάμεση, στο χειμώνα και το καλοκαίρι, περίοδος σε μια αναλυτική λίστα.

Η σταθερή πρωταγωνίστρια του Θόδωρου Τερζόπουλου δοκιμάζει για πρώτη φορά το μεγάλο βήμα έξω από το εμβληματικό διεθνές θέατρο του «Αττις» - προκειμένου να συμμετέχει στη νέα σκηνοθεσία του Θάνου Παπακωνσταντίνου – και εξηγεί γιατί δεν υπήρξε ποτέ «βολεμένη». Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Η πρόεδρος του Ιδρύματος Νικολάου και Ντόλλης Γουλανδρή και του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης εξηγεί πως ένα μικρό μουσείο (σε τετραγωνικά) φιλοξενεί διεθνείς σταρ των εικαστικών και είναι γνωστό σ' όλο τον κόσμο.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια της Στέγης και Διευθύντρια Επικοινωνίας του Ιδρύματος Ωνάση δίνει μια εφ'ολης της ύλης συνέντευξη, και πιστεύει πως η Αθήνα πριν και μετά τη Στέγη, δεν είναι ίδια. Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος

Οι νέοι θεσμοί, οι νέοι χώροι, το άνοιγμα στην Αθήνα και τον Πειραιά, το πρόγραμμα των 120 εκδηλώσεων, οι συμπαραγωγές με σταρ και φεστιβάλ του εξωτερικού, το "φλερτ" με το θέατρο «Ολύμπια» και τα 10 εκατομμύρια ευρώ του προϋπολογισμού: Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου υπόσχεται ένα πληθωρικό καλοκαίρι.

Οι καθοριστικές χορηγίες των ιδρυμάτων Ωνάση και Λάτση για τα επόμενα βήματα του, το πλεόνασμα μετά το έλλειμμα στο ταμείο του οργανισμού, οι παραγωγές του καλοκαιριού και οι πρώτες ειδήσεις για την επόμενη καλλιτεχνική περίοδο: Όλα τα καλά νέα για το Εθνικό θέατρο όπως τα ανακοίνωσαν οι Στάθης Λιβαθινός και Θοδωρής Αμπαζής.

Βασίλης Παπαβασιλείου, Αμαλία Μουτούση, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ιωάννα Παππά, Γιώργος Δεπάστας, Γιάννης Μόσχος, Αργυρώ Χιώτη. Επτά σκέψεις- σχόλια που δικαιολογούν (ή όχι) τη διαφοροποίηση της σύγχρονης ελληνικής παραγωγής στην παγκόσμια σκηνή.

Η, σε εκκρεμότητα, διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης σηκώνει τα μανίκια εν όψει της πολυαναμενόμενης συνεργασίας με τη documenta 14 και επιμένει πως το ΕΜΣΤ είναι, παρά τις δυσκολίες, το πιο ανοιχτό ελληνικό μουσείο που υπάρχει.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Μόλις ανακοινώθηκε η φετινή νικήτρια του «Θεατρικού Βραβείου Μελίνα Μερκούρη».

Θα μπορούσαν να είναι φίλες, συγγενείς ή κάτι τέτοιο. Να έχουν δουλέψει στην ίδια ομάδα, στα ίδια θέατρα, στα ίδια έργα. Η Αλεξία Καλτσίκη και η Αννα Μάσχα βρίσκουν, για πρώτη φορά, η μία την άλλη στη σκηνή του «Θερισμού» του Εθνικού θεάτρου και ανακαλύπτουν ξαφνικά πόσα πολλά τις συνδέουν στην Τέχνη και στον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Ηθοποιός και σκηνοθέτης, animateur και μελαγχολικός κλόουν των κοινωνικών δικτυώσεων, κάνει θέατρο γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να βγάζει τη μέρα, κάνει θέατρο στη Στέγη παρότι δεν διστάζει να της ασκεί κριτική και εξηγεί γιατί επιδιώκει να είναι καλός με τους ανθρώπους. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Η Ερι Κύργια, η Εύα Μανιδάκη, η Μελίνα Μάσχα, η Κατερίνα Μπερδέκα και η Ελλη Παπαγεωργοπούλου, διακεκριμένες εκπρόσωποι πέντε διαφορετικών κι αθέατων επαγγελμάτων του θεάτρου, μιλούν - ανήμερα της Γιορτής της Γυναίκας - για τη δουλειά τους και φωτογραφίζονται στο χώρο εργασίας τους. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Οι δύο πρωταγωνιστές στη θεατρική μεταφορά της νουβέλας του Λέον Τολστόϊ επιλέγουν μια φράση της και γράφουν ένα σημείωμα ορμώμενοι από αυτήν.

Ο θεσμός των επιχορηγήσεων επιστρέφει αλλά τι, στ' αλήθεια, μπορεί να περιμένει από αυτόν το ελληνικό θέατρο; Τέσσερις άνθρωποι του θεάτρου, ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο Δημήτρης Τάρλοου, ο Γιώργος Λυκιαρδόπουλος και ο Θανάσης Ζερίτης σχολιάζουν και προτείνουν.

Τι κάνουν τους τελευταίους μήνες τρεις νέοι ηθοποιοί απέναντι από το Πολυτεχνείο, σ' ένα θέατρο που παρέμενε για χρόνια ανενεργό, σε μια περιοχή εκτός του θεατρικού χάρτη και εν μέσω μια δύσκολης σεζόν; Απάντηση: Κάνουν θέατρο. Με επιτυχία.Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Η ανοιχτή γιορτή παράδοσης του ΚΠΙΣΝ στο Δημόσιο είχε τα πάντα: Αίγλη, λάμψη, δάκρυα και γιορτή, πάρτυ για όλους, πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα μέχρι και απολογίες πολιτικών και καταγγελίες πολιτών για την τύχη του έργου.

Θέατρο παντού; Ακόμα και στην καρδιά της κακόφημης οδού Μενάνδρου; Η διακεκριμένη χορογράφος Μαρία Γοργία απαντάει καταφατικά και στεγάζει τη νέα της παράσταση «Το μονόπετρο του Πύργου» στον 5ο όροφο ενός κτηρίου που μέχρι πρότινος νοίκιαζε το Εθνικό θέατρο ως ραφείο.

Συνιδρυτής της ομάδας «bouλouki». Γεννημένος στον Πειραιά. Έχει σπουδάσει Θεολογία σε εκκλησιαστική Σχολή. Διδάσκει παραδοσιακούς χορούς στο Λύκειο Ελληνίδων. Καπνίζει πολύ.Φωτογραφίες: Fotis Plegas G.

Συνιδρυτής του θεάτρου Cartel. Έπαιξε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για πρώτη φορά ως ερασιτέχνης ηθοποιός. Έχει δουλέψει ως κρουπιέρης σε καζίνο.

Το χρονικό βραβεύσεων έγχρωμων καλλιτεχνών σε όλες τις βασικές κατηγορίες της Αμερικανικής Ακαδημίας των Όσκαρ από το 1940 μέχρι και σήμερα.Στέλλα Χαραμή

Το θεματολόγιο του θεάτρου ανοίγεται ξανά – μετά την κυριαρχία των πιο πολιτικών θεμάτων – στον έρωτα, τις διαπροσωπικές επαφές, τις οικογενειακές σχέσεις. Ηθοποιοί και σκηνοθέτες σχολιάζουν.

Δεν χρειάζεται αφορμές επικαιρότητας για να έχει κάτι να πει. Είναι πάντα τα τραγούδια και το πιάνο του, οι θυμοί του, τα πάθη και οι αγάπες του, τα πολιτικά του ξεσπάσματα. Παρόλα αυτά, ερμηνεύει και γράφει τη μουσική και το λιμπρέτο του «Βικτώρ ή Τα παιδιά στην εξουσία» για το Θέατρο Τέχνης και σαν θυμωμένο παιδί θέλει να δώσει μερικά χαστούκια.Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης

Τι έχει αλλάξει στον πολιτιστικό οργανισμό ένα χρόνο μετά την κρατικοποίηση του; Τα οικονομικά αδιέξοδα εξακολουθούν να επιβαρύνουν τη λειτουργία του, την ώρα που το Υπουργείο Πολιτισμού υπόσχεται έκτακτη επιχορήγηση.