Το Χαμόγελο του Παιδιού
Θα ήταν ο πρώτος και ίσως μοναδικός οργανισμός στην Ελλάδα που ιδρύθηκε κάτω από το αίτημα ενός παιδιού για να ωφελήσει συνομίληκους του. Ο χαμός του 10χρονου Ανδρέα Γιαννόπουλου το 1995 θα σημαδευόταν από την γέννηση ενός μεγαλόπνοου έργου που μέχρι σήμερα, 25 χρόνια αργότερα, υπηρετεί στο όνομα του, ο πατέρας του Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος.
Το Χαμόγελο του Παιδιού αγγίζει σχεδόν όλες τις κατηγορίες παιδιών σε ανάγκη: Παιδιά θύματα βίας ή bulling, παιδιά με προβλήματα υγείας, ανήλικοι που εξαφανίζονται. «Είναι φροντίδα για την επιβίωση, έγνοια για τη συνέχεια της ζωής, υποστήριξη των οικογενειών τους. Μας αφορά μια ολιστική προσπάθεια στήριξης προς πάσχοντα παιδιά με αξιοπρεπή μέσα προκειμένου να μην αφομοιώνουν το βάρος της δυσκολίας στην οποία βρίσκονται εκείνη τη στιγμή» παρατηρεί ο πρόεδρος του οργανισμού Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος.
Το πολύπλευρο έργο του «Χαμόγελου» έχει διεισδύσει στην κοινωνική συνείδηση κάτω από την ιδρυτική του προτεραιότητα: «Προσπαθήσαμε πολύ να μην λανσάρουμε την κουλτούρα της φιλανθρωπίας αλλά του αλληλοσεβασμού και της καλλιέργειας μιας νέας φιλοσοφίας του πως να δρουν οι άνθρωποι όταν βρίσκονται μπροστά σε μια δύσκολη κατάσταση όπως αυτές που διαχειριζόμαστε. Και σε αυτή την κατεύθυνση πιέζουμε να κινούνται και οι θεσμοί. Έχουμε μια καλή τεχνογνωσία, θέλουμε να την μοιραστούμε με το κράτος και τις υπηρεσίες του κι όχι να μένουμε σε ad hoc διαδικασίες. Λόγου χάρη, λειτουργούμε 24 ώρες το 24ωρο. Το κράτος δεν μπορεί να κοιμάται όταν παιδιά αυτοκτονούν ή πέφτουν θύματα ηλεκτρονικού εγκλήματος» τονίζει ο κ. Γιαννόπουλος.
Τα στατιστικά στοιχεία ανασύρονται για να επιβεβαιώσουν την ανάγκη της ύπαρξης του «Χαμόγελου». Περί τις 270.000 κλήσεις δέχονται οι υπηρεσίες του κάθε χρόνο και η πλειονότητα αυτών τυγχάνει ανταπόκρισης με φυσική παρουσία και στήριξη. Το 2019 καλύφθηκαν τα αιτήματα για βοήθεια και οι ανάγκες 95.000 παιδιών σε μια αλματώδη αύξηση κατά την τελευταία δεκαετία· είναι ενδεικτικό ότι οι αντίστοιχοι αριθμοί για το 2011 έφταναν τις 25.000 παιδιών.
Χωρίς εθελοντέςΣτο Χαμόγελο του Παιδιού λειτουργούμε 24 ώρες το 24ωρο. Το κράτος δεν μπορεί να κοιμάται όταν παιδιά αυτοκτονούν ή πέφτουν θύματα ηλεκτρονικού εγκλήματος
Σε αυτό το σκηνικό έρχεται να προστεθεί η πανδημία. Τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται. Καταρχάς, το σώμα των 12.000 εθελοντών του «Χαμόγελου» – «το γρανάζι που λείπει για να λειτουργήσει η μηχανή μας» όπως τους χαρακτηρίζει ο πρόεδρος του οργανισμού – έχουν σχεδόν ακυρωθεί λόγω των αυστηρών υγιειονομικών περιορισμών.
Την ίδια ώρα, παιδιά με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας που χρήζουν νοσηλείας, συχνά και εντατικής θεραπείας, περιορίζονται στην κατ’ οίκον φροντίδα. «Έχουμε υπό τη σκέπη μας και σε συνεργασία με το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο 240 παιδιά – κάποια με μηχανική υποστήριξη – σε νοσηλεία στο σπίτι. Κανονικά, κάποια από αυτά τα παιδιά χρειάζονται ΜΕΘ αλλά αυτό κρίνεται απαγορευτικό. Και είναι μια δράση που τρέχουμε ολομόναχοι, δίχως χορηγό ή άλλη βοήθεια». Ακόμα και στις δωρεές ρούχων και ειδών υπήρχε εμπλοκή λόγω του covid οπότε χρειάστηκε να προμηθευτούν ειδικό εξοπλισμό για την αποστείρωση τους.
Περιττό να αναφερθεί κανείς στις οικονομικές δυνατότητες του τελευταίου χρόνου. Η πανδημία βρίσκεται πίσω και από την τεράστια οικονομική δυσκολία του «Χαμόγελου», τώρα που οι χορηγοί σωπαίνουν. Η ομάδα του συνεχίζει. «Ο αγώνας είναι τιτάνιος» λέει ο κ. Γιαννόπουλος. «Να είσαι εκεί όταν σε χρειάζονται. Να βάζεις όλες σου τις δυνάμεις για να κρατήσεις ζωντανούς ανθρώπους. Να αποδεικνύεις κάθε τόσο ότι δεν είσαι ελέφαντας και ότι κάνεις χρηστή οικονομική διαχείριση. Δεν είναι φιλανθρωπία αυτό, είναι επαγγελματισμός με καρδιά».
Πώς μπορείτε να στηρίξετε το έργο του «Χαμόγελου»: