Η ομορφιά της ύπαρξης
Η σουηδός Ρόι Άντερσον συνθέτει νέες κινηματογραφικές εικόνες μεταμοντέρνου υπαρξισμού και κερδίζει άλλο ένα μεγάλο βραβείο (σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Βενετίας).
Υπόθεση
Ένα ζευγάρι ίπταται πάνω από την Κολωνία εν καιρώ πολέμου. Στον δρόμο προς ένα πάρτι γενεθλίων, ένας πατέρας σταματά μέσα στη βροχή για να δέσει τα κορδόνια της κόρης του. Τρία κορίτσια χορεύουν έξω από ένα καφέ. Ένας ηττημένος στρατός κατευθύνεται προς ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου.
Στιγμιότυπα μιας μελαγχολικής ζωής
Αγαπάμε το σινεμά του Άντερσον επειδή μέσα από τις πιο απλές και λιτές κινηματογραφικές εικόνες του αφηγείται ιστορίες μεγάλης πνοής και αυθεντικού κοινωνικού προβληματισμού. Το πώς συνδέει στην «Ομορφιά της ύπαρξης» το ατομικό με το γενικό, την Ιστορία με την καθημερινότητα, την πολιτική με το χιούμορ και την απλότητα με το μεγαλειώδες είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού. Ακόμη κι αν εδώ ξαναβλέπουμε κομμάτια που έχουμε θαυμάσει σε προηγούμενα έργα του («Ένα πουλί έκατσε στο κλαδί αναλογιζόμενο την ύπαρξη του», «Τραγούδια από το Δεύτερο Οροφο») ο τρόπος που ο τρομερός σουηδός εξακολουθεί να αναμειγνύει το μεταμοντέρνο με τον σουρεαλισμό και τη μελαγχολία με τη χαρά είναι εκτός από αφοπλιστικός και ένδειξη της ευφυίας ενός σπάνιου καλλιτέχνη.
