Το κορίτσι στην ομίχλη

Στο Avechot, ένα μικρό χωριό κρυμμένο μονίμως στην ομίχλη μέσα σε μια κοιλάδα των Άλπεων, εξαφανίζεται μια 16χρονη κοπέλα. Το γεγονός συγκλονίζει αρχικά όλη την κοινότητα και κατόπιν όλη την χώρα, καθώς πρόκειται για μια κοπέλα του κατηχητικού, αλλά κι επειδή στην περιοχή εκείνη, δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα. Ο ιδιόρρυθμος επιθεωρητής Vogel αναλαμβάνει την υπόθεση που έχει ως βασικό ύποπτο ένα καθηγητή που μόλις μετακόμισε εκεί με την οικογένειά του.

Υποβλητική ατμόσφαιρα, χαμηλοί τόνοι, κλίμα αμφισημίας και στο κέντρο ένα παιχνίδι εντυπώσεων που έχει παίκτες ορισμένα φωτεινά – και σε μια κάποιες περιπτώσεις υπέρ το δέον πειραγμένα- μυαλά.

Ο υποδειγματικός χειρισμός των κλισέ του είδους όμως δεν φτάνει για να ξεχωρίσει το φιλμ από τη συντριπτική πλειοψηφία των απλώς συμπαθητικών προσπαθειών. Ο σκηνοθέτης μπορεί να έχει στα χέρια του τον υποκριτικό θησαυρό που ονομάζεται Σερβίλο και να χτίζει όλη την πλοκή γύρω του αλλά τα υλικά που χρησιμοποιεί δεν έχουν την απαιτούμενη ομοιογένεια και αυθεντικότητα ώστε να φτιαχτεί ένα άρτιο, γεροδεμένο σύνολο.

Οι ανατροπές από ένα σημείο και μετά έχουν το προφίλ της επιτηδευμένης έκπληξης ενώ η δαιδαλώδης μορφή του σεναρίου θα αποπροσανατολίσει – αν όχι κουράσει- το κοινό. Το ενδιαφέρον όμως γύρω από το whodunit παραμένει ζωντανό και έντονο μέχρι και το αποκαλυπτικό φινάλε, η ιστορία διαθέτει την εξυπνάδα που απαιτεί ένα φιλμ σαν αυτό, ενώ ο φωτισμός της αντιπαράθεσης Κακού- Καλού δίνεται με τα αναγκαία ηθικά και ψυχολογικά εργαλεία.

Φυσικά δεν υπάρχουν λόγια για την παρουσία του Σερβίλο, που με ένα απλό βλέμμα καταφέρνει και «λέει» τόσα πολλά. Όχι μόνο για την υπόθεση αλλά κυρίως για το δικό του αινιγματικό χαρακτήρα και κυρίως τους ανέμους που μαστιγώνουν τη ψυχή του.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης