Ο Βασιλιάς Μου

Η Τονί βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε κάνοντας σκι. Πλήρως εξαρτημένη από το νοσηλευτικό προσωπικό και τα παυσίπονα, έχει άπλετο χρόνο στα χέρια της για να θυμηθεί τη θυελλώδη σχέση της με το Τζόρτζιο. Τον άντρα που αγάπησε με πάθος και την παρέσυρε σε μια καταστροφική σχέση. Η Τονί πρέπει να βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσει την επίπονη διαδικασία της επούλωσης των πληγών της. Κυρίως των ψυχικών…

Τίποτα πιο συνηθισμένο στο σινεμά από μια ερωτική σχέση. Παράλληλα και τίποτα πιο προκλητικό ή αβανταδόρικο, από όποια γωνιά κι αν το κοιτάξει κανείς.

Η Maïwenn, ηθοποιός και σκηνοθέτιδα μεταξύ άλλων του θαυμάσιου «Polisse», αποφασίζει να τα πει όλα με τη μία γύρω από το κεφάλαιο «Έρωτας». Είναι τόσο πληθωρική και γεμάτη έντονες καταστάσεις και συγκινήσεις η ταινία της, που δεν αφήνει τίποτα χωρίς απάντηση.

Η ιστορία της Τονί και του Τζόρτζιο ξεκινάει σαν ένα όμορφο ερωτικό παραμύθι με παθιασμένο σεξ, μοναδικές εκπλήξεις, πολύ γέλιο και υπέροχες στιγμές. Φυσικά το φινάλε είναι ακριβώς το αντίθετο. Εκείνος είναι ένας μπον βιβέρ τύπος, με πλούσια ερωτική και περιπετειώδη ζωή, που μυεί την ανοιχτή σε προκλήσεις και συγκινήσεις δικηγορίνα, σε μια ζωή όπου όλα δείχνουν ειδυλλιακά. Γρήγορα το πράγμα σοβαραίνει με την…θετική έννοια.

Ο Τζόρτζιο (ένας ρόλος παιχνιδάκι για τον Vincent Cassel που υποθέτουμε ότι παίζει τον…εαυτό του) εκμυστηρεύεται τον έρωτα του στην Τονί – «καμιά δεν με έχει γοητεύσει όπως εσύ» της λέει- την παντρεύεται και της ζητάει να γεννήσει τα παιδιά του. Από τη στιγμή που η εγκυμοσύνη προχωράει όμως αρχίζουν να εμφανίζονται και τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους. Στο δεύτερο μισό του έργου –κι ενώ το παρόν με το παρελθόν ανακατεύονται δημιουργικά χάρη στο φλας μπακ των αναμνήσεων της Τονί – η σκηνοθέτιδα επεξεργάζεται έξυπνα και δημιουργικά την ιδέα του «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε».

Καλοδουλεμένη σε επίπεδο ερμηνειών (η Emmanuelle Bercot βραβεύτηκε στις Κάνες μαζί με την Rooney Mara του «Carol» αλλά μάλλον ήταν υπερβολική αυτή η αναγνώριση), με εμβόλιμα στιγμιότυπα που «δείχνουν» την παρακμή της σχέσης και κυρίως χωρίς να κρίνει αβίαστα τους ήρωες της, η ταινία της Maïwenn είναι η ιδανική για τη γυναικοπαρέα που θα πάει σινεμά και όλες- μα όλες- οι παρευρισκόμενες θα βρουν σημεία ταύτισης με κάποια σελίδα της ιστορίας…

Κωνσταντίνος Καϊμάκης