Λούλου του Φρανκ Βέντεκιντ στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα
Το Θέατρο Αγγέλων Βήμα παρουσιάζει την τραγωδία τεράτων του Φρανκ Βέντεκιντ, σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ, από το Σάββατο 28 Νοεμβρίου.
Ο Φρανκ Βέντεκιντ (1864-1918) στην “Λούλου” συνθέτει ένα σκοτεινό παραμύθι, ένα παράξενο μείγμα κωμωδίας και τραγωδίας με απροσδόκητα γκροτέσκα στοιχεία- δάνεια από τον κόσμο του τσίρκο που τόσο αγαπά. Με γλώσσα αιχμηρή και προκλητική, ο σπουδαίος Γερμανός δημιουργός τολμά να αποκαλύψει την σήψη και τη διαφθορά που φωλιάζει στα πολυτελή σαλόνια της ηδονής, ασκώντας δριμεία κριτική στον κοινωνικό καθωσπρεπισμό και την υποκρισία.
Η εμβληματική μορφή της Λούλου αποτελεί την προσωποποίηση της αρχέγονης σεξουαλικότητας και του σκοτεινού αδηφάγου ερωτικού ενστίκτου που απογυμνώνει όσους βρίσκονται γύρω της, φέρνοντας στην επιφάνεια τα πιο ταπεινά και ζωώδη τους ένστικτα. Ένα αιθέριο πλάσμα με ατσαλένιους μύες, γέννημα-θρεμμα ενός σαρκοβόρου συστήματος, ενός κατασκευασμένου, ανδροκρατούμενου παραδείσου, που αντιμετωπίζει τον έρωτα ως αγοραπωλησία και το γυναικείο κορμί ως αντικείμενο προς πλειστηριασμό. Μια ιδιόρρυθμη παιδική ψυχή με καθαρό βλέμμ εγκλωβισμένη στο σώμα μιας εκθαμβωτικής γυναίκας, η οποία με τον πηγαίο αισθησιασμό και την απροσδόκητη αθωότητά της λειτουργεί ως άγγελος- εξολοθρευτής, και παρασύρει τους γύρω της σε έναν εξαντλητικό χορό θανάτου.
Άντρες και γυναίκες στέκονται αποσβολωμένοι μπροστά στο μεγαλείο αυτού του άγριου θηρίου, που σφύζει από ζωή, σαν σαστισμένα αρπακτικά. Οι προσπάθειες να την κατατάξουν, να την χαλιναγωγήσουν, να την εξημερώσουν, θα αποδειχθούν μάταιες.
Μόνη εναντίων όλων, η Λούλου αλλάζει συνεχώς πρόσωπα, αντικατοπτρίζοντας με τρόπο μοναδικό τις προβολές και τις φαντασιώσεις των εραστών της. Μινιόν, Πόπσυ, Εύα, Μίτσι, Κάτια είναι μερικές από τις ταυτότητες της.
Σονινγκ: Άγγελος είσαι ή δαίμονας;
Λούλου: Τίποτα απ’ τα δυο. Αυτή είμαι. Όλα τα υπόλοιπα απλώς τα φανταστήκατε.
Ακολουθώντας μια φρενήρη διαδρομή ενηλικίωσης που ξεκινά απ’ το σκοτάδι για να καταλήξει στο φως, η Λούλου μεταμορφώνεται από θύμα σε θύτη και σαρώνει τους πάντες στο πέρασμά της, με τη δύναμη σχεδόν ενός φυσικού φαινομένου, ενός μαύρου ήλιου που σπέρνει την καταστροφή, ενός παντοδύναμου και ανυπότακτου «πνεύματος της γης». Στο παραισθησιογόνο σύμπαν του Βέντεκιντ, ο έρωτας και ο θάνατος βαδίζουν χέρι-χέρι και το κουτί της Πανδώρας έχει μόλις ανοίξει…
