Χωρίς Διέξοδο

Ένας αμερικανός επιχειρηματίας (Owen Wilson) εταιρείας ύδρευσης, μετακομίζει για επαγγελματικούς σκοπούς με την οικογένειά του στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι εξεγέρσεις που ξεσπούν λόγω της πολιτικής αστάθειας της περιοχής, τον αναγκάζουν να αναζητήσει εσπευσμένα ασφαλές καταφύγιο για εκείνον και την οικογένειά του, καθώς η πόλη δέχεται βίαιες επιθέσεις από αντάρτες.

Δεν είναι και τόσο δύσκολο να βρεις πίσω από την σπιντάτη, στυλιζαρισμένη και νευρώδη σκηνοθεσία του John Erick Dowdle (καλύτερη στιγμή του το θρίλερ «Devil» από το 2010 όπου μια σατανική οντότητα ξεπαστρεύει με σαδισμό τους εγκλωβισμένους σε έναν ανελκυστήρα) το προφίλ μιας απροκάλυπτης προπαγανδιστικής ταινίας περί καλών αγνών αμερικανών οικογενειαρχών και κακών αιμοσταγών ασιατών ανταρτών.

Στο φιλμ γίνεται το «έλα να… φρικάρεις» από τις θηριωδίες των «επαναστατών» που σκοτώνουν όποιον ξένο βρουν μπροστά τους. Φυσικά ο ήρωας δεν έχει άλλη λύση από το να προστατεύσει τη γυναίκα και τις δύο κόρες τους με ότι μέσο διαθέτει και είναι γεγονός ότι τα καταφέρνει μια χαρά στις ταρζανιές που πραγματοποιεί – πετάει από το ένα κτίριο στο άλλο, παλεύει, πυροβολεί κ.α- έχοντας στο πλευρό την και την παλιοσειρά που ακούει στο όνομα Pierce Brosnan, κατά κόσμον πρώην… James Bond!

Η αλήθεια είναι πως στο πρώτο ημίωρο που η οικογένεια συσκέπτεται αν έκανε καλά που πήγε στην «άλλη άκρη του κόσμου» και η αίσθηση της απειλής είναι ακόμη αδιόρατη, το φιλμ παρακολουθείται με σχετικό ενδιαφέρον. Μέχρι εκείνο το πρωί που ο Owen Wilson πάει να αγοράσει την αμερικανική εφημερίδα του και βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα στα πυρά αστυνομίας και ανταρτών σε μια άψογα ενορχηστρωμένη σκηνή βίας. Από εδώ και πέρα όμως καταστρατηγείται κάθε αφηγηματικό και νοητικό πλάνο, το χάος απλώνεται όχι μόνο στην ασιαστική χώρα αλλά και στην ίδια την ταινία και το ένα απλοϊκό, ψευδοηρωικό επεισόδιο διαδέχεται το άλλο με την ίδια συχνότητα που μετράμε προβατάκια πριν κοιμηθούμε!

Κωνσταντίνος Καϊμάκης