Παν

Μια νεαρή γυναίκα ονόματι Μαρία (Amanda Seyfried) αφήνει το βρέφος της στα σκαλιά ενός ορφανοτροφείου αρρένων, το Lambeth, μαζί μ’ ένα σημείωμα, ένα φιλί, κι ένα φλάουτο. Σχεδόν 12 χρόνια αργότερα βλέπουμε τον ατίθασο Πίτερ (Levi Miller) να εξακολουθεί να ζει στα σκοτεινά δωμάτια του λονδρέζικου ιδρύματος που διευθύνει μια σκληρόκαρδη μοναχή και να ονειρεύεται την επιστροφή της μητέρας του. Χάρη στη δύναμη της φαντασίας του «αποδρά» σε έναν ονειρικό κόσμο πειρατών, πολεμιστών και νεράιδων, με στόχο να ενωθεί και πάλι μαζί της και εκεί ανακαλύπτει το πεπρωμένο του.

Στυλίστας, φιλόδοξος και με έφεση στο larger than life θέαμα, ο βρετανός Joe Wright, σκηνοθέτης της αριστουργηματικής «Εξιλέωσης» και της «Άννα Καρένινα», αφηγείται την ιστορία του Πίτερ Παν από την… αρχή κι όχι από κει που μας τη σύστησε ο συγγραφέας James M. Barrie πριν από ένα και βάλε αιώνα.

Αυτό συνεπάγεται διπλό ρίσκο: το πρώτο αφορά στη πιθανότητα απογοήτευσης για τους λάτρεις του κλασικού κειμένου που δεν επιθυμούν αλλαγές στα ιερά και όσια της παγκόσμιας λογοτεχνίας και το δεύτερο το ενδεχόμενο μούδιασμα των σινεφίλ αν η εικόνα και το «πειραγμένο» κείμενο δεν βρίσκονται σε αρμονία.

Το θέμα του «θαψίματος» της ταινίας από μερίδα της αμερικανικής κυρίως κριτικής εξηγείται αλλά δεν δικαιολογείται.

Το θέμα του «θαψίματος» της ταινίας από μερίδα της αμερικανικής κυρίως κριτικής εξηγείται αλλά δεν δικαιολογείται. Ναι μεν η πρόσκληση του Wright στη Χώρα του Ποτέ, για να μας διηγηθεί την αφετηρία του μύθου για μια από τις πιο αγαπημένες ιστορίες των παιδικών μας χρόνων, διαθέτει αυθαιρεσίες και απλουστεύσεις σε μεγάλο βαθμό– ίσως και στα όρια της αφέλειας κάποιες φορές- αλλά σε καμιά περίπτωση το θέαμα δεν είναι ασύμβατο με την περιπέτεια του «αιώνιου αγοριού».

Υπάρχουν σκηνές μεγαλειώδεις (η πρώτη γνωριμία του ήρωα με τον επιβλητικό Μαυρογένη του Hugh Jackman υπό τους ήχους του «Smells Like Teen Spirit» ή η «απόδραση» από το ορφανοτροφείο με το ιπτάμενο πλοίο) ενώ κάποιοι χαρακτήρες είναι χτισμένοι με τρόπο που δεν χωράει αμφισβήτηση (υπέροχη η Rooney Mara στο ρόλο της Τάιγκερ Λίλι). Δυστυχώς η ιστορία δεν ξεδιπλώνεται τόσο… φανταστικά όσο υπόσχεται η αρχή, υπάρχουν κοιλιές στο σενάριο ενώ και η χορογραφία του υπερθεάματος κάπου κουράζει με την αμείωτη ένταση της που δεν επιτρέπει στο θεατή – και τη δράση- να πάρει ανάσες.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος 12χρονος αυστραλός Levi Miller είναι ιδανικός Πίτερ Παν, κάνοντας πραγματικότητα το όνειρο που κάθε συνομήλικος συνάδελφος του θα ήθελε να ζήσει.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης