Πήγαμε στο live της Νατάσσας Μποφίλιου στο Θέατρο Βράχων!

Και η Μποφίλιου, καταφθάνοντας με την σειρά της στο Θέατρο Βράχων, όπως όλοι οι σύγχρονοι συνάδελφοι τους, καταθέτει ένα μουσικό υπερθέαμα. Το κοινό έχει χαθεί μέσα στην ανυπομονησία, όπου σκάει άχραντη όταν η αγαπημένη Νατάσσα, η σπουδαία φωνή που ακολουθεί στα χνάρια της Αλεξίου και της Αρβανιτάκη, με το δικό της όμως προσωπικό στίγμα, ορθώνει μπρος της ένα συμπαγές έργο βαθιάς συναισθηματικής βεβαιότητας.

Στο πιάνο ο Θέμης Καραμουρατίδης, ένας από τους πιο νέους τραγουδοποιούς, που έχουν κοινή πορεία με την Νατάσσα, όλοι οι μουσικοί να ολοκληρώνουν την ολότητα της «εντεχνότητας», τα φώτα να έχουν την δική τους ουσιώδη προσφορά, ο ήχος να είναι απίστευτα καθαρός και δομημένος και η Νατάσσα να είναι με ένα χαμόγελο που, δεν ξέρω, αλλά μοιάζει απόλυτα ειλικρινές, ένας τόνος ενθουσιασμού στα μάτια της, μπρος στο πλήθος που την αγαπά σε βαθμό θετικής «απελπισίας».

Η φωνή της φυσικά εκφραστική, γεμίζει με ένα πρόγραμμα από όλη την δισκογραφία της. Το όμορφο και το σπουδαίο είναι πως είναι μια συναυλία, μια εμφάνιση, που ακόμη και να μην γνωρίζεις τα τραγούδια της – πράγμα ειδικά για τη νέα γενιά, σπάνιο – θα απολαύσεις. Μπορείς να ακούς την μουσική και τις μελωδικές γραμμές της Μποφίλιου, σαν να την έχεις ανάγκη, σε καλύπτει αισθητικά, μιας και επαναφέρει στο προσκήνιο ήχους που λειτουργούν σε χρόνια αλλοτινά, σε χρόνια σημερινά.

Το καλοκαίρι μυρίζει μουσική κάθε στιγμή που περνάει. Ο χώρος και ο χρόνος χθες, ήταν αφιερωμένος στην Νατάσσα Μποφίλιου. Και αυτή με την καλλιτεχνική της υπόσταση, κατάφερε να τους γεμίσει, δίνοντας νότες ομορφιάς και συναισθηματικής έντασης.