Τα πράγματα είναι απλά: Αν σου άρεσε το πρώτο ‘Paranormal Activity’ και θέλεις να ξανατρομάξεις με τις ίδιες μεθόδους θα ‘περάσεις καλά’ και εδώ. Όμως, όπως είναι φυσικό, η εντύπωση δεν θα είναι ίδια όπως την πρώτη φορά…
Είχαμε δει την ιστορία της Κέιτι και του Μίκα. Ένα νεαρό ζευγάρι που είχε στοιχειωθεί από μια αόρατη δύναμη που κατοικούσε στο σπίτι του. Τώρα θα πάμε λίγους μήνες πίσω. Ένα άλλο ζευγάρι, με μια έφηβη κόρη και ένα γιο σε βρεφική ηλικία, έχουν ενδείξεις ότι κάποιος προσπάθησε να παραβιάσει το σπίτι τους και το εξοπλίζουν με κάμερες ασφαλείας. Δεν πιστεύουν την οικιακή βοηθό και τις δυσειδαιμονίες της για πνεύματα και την απολύουν, αλλά σταδιακά αρχίζουν να νιώθουν φόβο για κάποια ανεξήγητα γεγονότα. Πρόκειται για την οικογένεια της αδελφής της Κέιτι, και είναι το ξεκίνημα όσων τρομακτικών συνέβησαν στην πρώτη ταινία…
Το πρώτο ‘Paranormal Activity’ ήταν ένα εμπορικό φαινόμενο. Μια έξυπνη ιδέα, καλά εφαρμοσμένη με μικροσκοπικό μπάτζετ και ευρηματική προώθηση οδήγησε σε μια τεράστια επιτυχία. Η συνέχεια (στην ουσία πρόκειται για πρίκουελ) κρατάει τη βασική ιδέα και τις αρχές της πρώτης ταινίας: Σκηνές καθημερινότητας στο χώρο ενός σπιτιού, σταδιακό χτίσιμο της αίσθησης απειλής, τα πάντα ιδωμένα μέσα από κάμερες… Αυτή τη φορά με λίγο μεγαλύτερο προϋπολογισμό, περισσότερες κάμερες, μεγαλύτερο σπίτι και μεγαλύτερη οικογένεια, με παιδιά και σκύλο. Το κόλπο λειτουργεί και πάλι, αλλά το στοιχείο της έκπληξης έχει χαθεί, ενώ η προσπάθεια σύνδεσης με την πρώτη ταινία στο τέλος μοιάζει λίγο βεβιασμένη. Παραμένει βέβαια ανοιχτή η πιθανότητα για τους παραγωγούς να θησαυρίσουν με μια τρίτη συνέχεια…
Θοδωρής Τσιάτσικας
