Κριτική για το έργο "Καντίντ ή η Αισιοδοξία" του Βολταίρου που παρουσιάζεται στο Θέατρο Πόρτα σε διασκευή και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
14.02.2018
ΣΑΒΒΑΤΟ
18
ΜΑΪΟΥ
Κριτική για το έργο "Καντίντ ή η Αισιοδοξία" του Βολταίρου που παρουσιάζεται στο Θέατρο Πόρτα σε διασκευή και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Κριτική της παράστασης Το τραμ με το όνομα «Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς, ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου και σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο "Cabaret" που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη, στο Παλλάς.
Με φόντο την ειδυλλιακή Βόρεια Ιταλία των 80ς το «Να με φωνάζεις με τ΄όνομα σου» του Λούκα Γκουαντανίνο (του υπέροχου «Είμαι ο έρωτας») αφηγείται το χρονικό ενός πρώτου, δυνατού και καθοριστικού έρωτα για τον 17χρονο Ελιο που στο πρόσωπο του 24χρονου Όλιβερ συναντά όλα αυτά που τον συγκινούν και τον σαγηνεύουν.
Κριτική για το έργο "Καντίντ ή η Αισιοδοξία" του Βολταίρου που παρουσιάζεται στο Θέατρο Πόρτα σε διασκευή και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Η «Αόρατη Κλωστή» είναι η όγδοη ταινία του ξεχωριστού αμερικανού σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον και δεύτερη στην οποία συνεργάζεται με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις ύστερα από το «Θα χυθεί αίμα».
Κριτική για το έργο "Ο_Μισ@νθρωπος", μια διασκευή πάνω στο κλασσικό έργο του Μολιέρου, που παρουσιάζει η ομάδα 4frontal σε σκηνοθεσία του Σταύρου Γιαννουλάδη στο Θησείον, ένα θέατρο για τις Τέχνες.
Κριτική για το έργο Ρομπ/Rob του Ευθύμη Φιλίππου που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο «Η αγάπη άργησε μια μέρα» της Λιλής Ζωγράφου, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι, στο Θέατρο Αργώ.
Πριν καν βγει στις αίθουσες η ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «1968» έχει ανάψει (αδικαιολόγητα) τα οπαδικά πάθη. Η ταινία που είναι ένα docufiction γύρω από τον τελικό του Καλλιμάρμαρου που έχρισε την ΑΕΚ κυπελλούχο Ευρώπης απέναντι στους τσεχοσλοβάκους, τότε, της Σλάβια Πράγας φέρει τη χαρακτηριστική κινηματογραφική σφραγίδα του δημιουργού της «Πολίτικης κουζίνας»: νοσταλγία, ανθρωπιά, ρετρό αισθητική, χαρμολύπη.
Κριτική για το έργο "Το πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη" του Τζοβάνι Γκουαρέσκι που παρουσιάζεται στο Bios Basement από τους Αμαλία Καβάλη και Γιάννη Σοφολόγη.
Κριτική για το έργο Ρομπ/Rob του Ευθύμη Φιλίππου που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Κι αφού έγιναν οι απαραίτητες προσθαφαιρέσεις, εκπλήξεις, ανατροπές, επιβεβαιώσεις και αδικίες (όσκαρ δίχως αδικίες απλώς δεν… υπάρχουν), το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: Θα σαρώσει η «Μορφή του νερού» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο τα βραβεία ή θα δεχτεί σοβαρά πλήγματα από τα τρία δυνατά αουτσάιντερ («Δουνκέρκη», «Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», «Αόρατη κλωστή») που ακολουθούν με 8, 7 και 6 αντιστοίχως υποψηφιότητες;
Κριτική για το έργο "Το πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη" του Τζοβάνι Γκουαρέσκι που παρουσιάζεται στο Bios Basement από τους Αμαλία Καβάλη και Γιάννη Σοφολόγη.
Σε άλλη μια χορταστική κινηματογραφική βδομάδα για όλα τα γούστα, τρεις πινακίδες κάνουν τη διαφορά.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο "Ο Γλάρος" του Τσέχοφ που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Η εποχή Τραμπ τον ευνοεί και ο μέγας παραμυθάς του Χόλιγουντ δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Κριτική της παράστασης «Οι Παραθεριστές» του Μαξίμ Γκόρκι που σκηνοθετεί η Μαρία Μαγκανάρη στην Εφηβική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο «Καινούργια σελίδα» του Νιλ Σάιμον, που παρουσιάζεται στο Θέατρο Γκλόρια Μικρό σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου.
Μια Τζέσικα Τσαστέιν να την πιείς στο ποτήρι - προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου- στο «Molly’s game» του σεναριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Άαρον Σόρκιν που πραγματοποιεί εδώ το σκηνοθετικό ντεμπούτο του βασιζόμενος στην αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που έπαιξε το παιχνίδι με τους δικούς της αδιαπραγμάτευτους όρους.
Κριτική για την παράσταση "Ο Γάμος της Μαρίας Μπράουν" του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, που ανεβαίνει στο θέατρο Οδού Κυκλάδων “Λευτέρης Βογιατζής”, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα.
Καλεσμένοι στο «Party» της βρετανίδας Σάλι Πότερ είναι όλοι: οι λάτρεις της μαύρης κωμωδίας, οι θιασώτες της ανεξάρτητης βρετανικής σκηνής, οι υποστηρικτές αλλά και οι πολέμιοι του «Brexit», οι φαν της υπέροχης εδώ Πατρίσια Κλάρκσον, οι ρομαντικοί του ασπρόμαυροι, οι αισιόδοξοι αναλυτές του μέλλοντος της ευρωπαϊκής ένωσης, οι πεσιμιστές παντός καιρού.
Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς είναι το «The Florida Project», μια ανθρώπινη δραμεντί γύρω από την καθημερινότητα κάποιων νεοάστεγων του Ορλάντο, ειδωμένη μέσα από το βλέμμα μιας αφοπλιστικής 6χρονης, που δεν γίνεται ούτε για μια στιγμή μελό. Αντιθέτως έχει φρεσκάδα, χιούμορ, τρυφερότητα κι έναν εξαίρετο Γουίλεμ Νταφόε στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του.
Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιάννης Ζουγανέλης, Δημήτρης Σταρόβας. Μια μουσική παρέα, που έχει παραμείνει αναλοίωτη στο χρόνο, επιστρέφει στον "τόπο του εγκλήματος", την Ακτή Πειραιώς 178, μετά από 10 χρόνια. "Να δεις τι σου 'χω για μετά" μας λένε οι 4 καλλιτέχνες και μας περιμένουν κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο χώρο της Ακτής Πειραιώς, μ' ένα πρόγραμμα που έχει συναυλιακή ατμόσφαιρα.
To σαρωτικό πέρασμα του 8ου επεισοδίου του «Πολέμου των Άστρων» - μακράν η καλύτερη ταινία της νεότερης εποχής- με τίτλο «Οι τελευταίοι Τζεντάι» μόνο μια ταινία μπορεί να αμφισβητήσει κι αυτή δεν είναι άλλη από τον αφοπλιστικά μαγικό «Coco», την 18η ταινία της Pixar που αντλεί έμπνευση από τη μεξικάνικη γιορτή «Μέρα των νεκρών» όπου οι ζωντανοί τιμούν τους νεκρούς με κάθε δυνατό τρόπο.
To σαρωτικό πέρασμα του 8ου επεισοδίου του «Πολέμου των Άστρων» - μακράν η καλύτερη ταινία της νεότερης εποχής- με τίτλο «Οι τελευταίοι Τζεντάι» μόνο μια ταινία μπορεί να αμφισβητήσει κι αυτή δεν είναι άλλη από τον αφοπλιστικά μαγικό «Coco», την 18η ταινία της Pixar που αντλεί έμπνευση από τη μεξικάνικη γιορτή «Μέρα των νεκρών» όπου οι ζωντανοί τιμούν τους νεκρούς με κάθε δυνατό τρόπο.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο Μόλλυ Σουήνη του Μπράιαν Φρίελ που παρουσιάζεται από την ομάδα ΠΥΡ σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Δώμα).
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο Μόλλυ Σουήνη του Μπράιαν Φρίελ που παρουσιάζεται από την ομάδα ΠΥΡ σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Δώμα).
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο Μόλλυ Σουήνη του Μπράιαν Φρίελ που παρουσιάζεται από την ομάδα ΠΥΡ σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Δώμα).
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο που έχει γράψει ο Λάμπρος Φισφής και παρουσιάζεται στο θέατρο Βέμπο.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο που έχει γράψει ο Λάμπρος Φισφής και παρουσιάζεται στο θέατρο Βέμπο.
Ο σουηδός Ρούμπεν Εστλουντ κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα με το «Τετράγωνο», μια σατιρική ταινία πάνω στην έννοια της μοντέρνας τέχνης αλλά και την δικτατορία της πολιτικής ορθότητας που ορίζει τη ζωή των βορειοευρωπαίων – κι όχι μόνο.
Κριτική για την παράσταση «Οπερέττα» με αφορμή την «Οπερέττα» του Βίτολντ Γκομπρόβιτς που παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο Θέατρο Rex - Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου.
Κριτική για την παράσταση «Οπερέττα» με αφορμή την «Οπερέττα» του Βίτολντ Γκομπρόβιτς που παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο Θέατρο Rex - Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις από την παράσταση Τσάρλι Τσάπλιν στο Θέατρο Ακροπόλ.
Άλλη μια ελληνική ταινία βγαίνει σήμερα στις αίθουσες, με σαφέστατα διαφορετικό- περισσότερο καλλιτεχνικό- προσανατολισμό από τα πιο εμπορικά ιστορικά αναγνώσματα των Παντελή Βούλγαρη («Το τελευταίο σημείωμα») και Γιάννη Σμαραγδή (ο «Καζαντζάκης» του μονοπώλησε το ενδιαφέρον του κοινού το περασμένο τριήμερο αλλά η εμπορική του καριέρα μάλλον δεν θα φτάσει τα επίπεδα του «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι»).
