Ένα για δεκαετίες ξεχασμένο νεοκλασικό, κρυμμένο στη μικρή οδό Καπλανών, μεταξύ Σκουφά και Σόλωνος, ανοίγει τις πόρτες του για να υποδεχθεί και πάλι στα άλλοτε λαμπρά σαλόνια του το κοινό, φιλοξενώντας τα έργα του εικαστικού Κωστή Βελώνη, στο πλαίσιο του προγράμματος «Έργο στην πόλη», του Οργανισμού ΝΕΟΝ.
Κορυφώνονται, ενόψει της 12ης Οκτωβρίου, οι εκδηλώσεις «Η Αθήνα ελεύθερη», που διοργανώνονται για τρίτη χρονιά σε δημόσιους χώρους της πόλης, προκειμένου να τιμηθεί η απελευθέρωση της Αθήνας από τη γερμανική κατοχή, αλλά και να δώσουν και ευκαιρία στους πολίτες να γνωρίσουν την ιστορία όπως αποτυπώνεται στην πόλη και τα κτίριά της...
Την πρώτη της πλήρη καλλιτεχνική σεζόν στο νέο της σπίτι, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ετοιμάζεται να εγκαινιάσει την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου η Εθνική Λυρική Σκηνή, στην πρώτη χρονιά ενός τριετούς προγραμματισμού, που επιμελήθηκε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Γιώργος Κουμεντάκης και οι συνεργάτες του –αν και η δυναμική ομάδα που συγκρότησε δέχθηκε ένα σημαντικό πλήγμα στα τέλη Ιουλίου, με την αποχώρηση του διευθυντή του Μπαλέτου Αντώνη Φωνιαδάκη. Από το πλούσιο ρεπερτόριο της φετινής σεζόν, που κινείται πάνω σε κύκλους και ειδικά αφιερώματα, με έργα που για πρώτη φορά παρουσιάζονται από το λυρικό μας θέατρο, ξεχωρίσαμε τις δέκα, κατά τη γνώμη μας, πιο ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές προτάσεις, που παραθέτουμε εδώ κατά σειράν... εμφανίσεως.
Την συνεργασία του με το Μουσείο Μπενάκη επαναλαμβάνει και φέτος το Εθνικό Θέατρο, προσθέτοντας δύο καινούργιες παραστάσεις, στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης και στην Πινακοθήκη Γκίκα.
Με τρεις διαφορετικές εκθέσεις κεραμικής και στα τρία του κτίρια (Κεντρικό, Πειραιώς και Ισλαμικής Τέχνης) το Μουσείο Μπενάκη υποδέχεται το φθινόπωρο. Εκθέσεις έργων που κατορθώνουν να συνομιλούν μεταξύ τους, παρά τους αιώνες που τα χωρίζουν.
Μια εικόνα για την πρόσληψη του δυτικού μοντερνισμού από τους κινέζους καλλιτέχνες του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα θέλει να προσφέρει η έκθεση «Κινέζικη ζωγραφική xieyi» του Εθνικού Μουσείου Τέχνης της Κίνας, που εγκαινιάζεται σήμερα στο ΕΜΣΤ.
Θαυμαστά δείγματα των επιτευγμάτων της αρχαίας κινεζικής επιστήμης και τεχνολογίας φιλοξενούνται από τις 23 Σεπτεμβρίου στο Μουσείο Ηρακλειδών, στο Θησείο, σε μια παιγνιώδη και βιωματική παρουσίαση για μικρούς και μεγάλους.
Την Αθήνα του Εθνικού Διχασμού μέσα από τη ματιά των γαλλικών στρατευμάτων που στάλθηκαν να πολεμήσουν σε ένα από τα δευτερεύοντα μέτωπα του Α' Παγκοσμίου πολέμου αναδεικνύει η φωτογραφική έκθεση «Αθήνα 1917: Με το βλέμμα της Στρατιάς της Ανατολής», που από τις 15 Σεπτεμβρίου φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη.
Μπορεί η (ελληνογερμανική) documenta 14 να ολοκληρώνεται την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου στο Κάσελ, και μάλιστα με μια εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του δολοφονημένου από τους νεοναζί Παύλου Φύσσα, όμως το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ο βασικός εταίρος της διοργάνωσης στην Αθήνα, συνεχίζει τη δράση του, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, με επόμενο σταθμό το... Πεκίνο.
Στα νησιά των Κυκλάδων αλλά και ολόκληρου του Αιγαίου, στην πηγή έμπνευσης εκατοντάδων ζωγράφων, μεταφέρεται το καλοκαίρι η εικαστική κίνηση, που κορυφώνεται πλάι στο κύμα τον Αύγουστο. Δημιουργείται έτσι ένα νοητό αρχιπέλαγος χώρων τέχνης που επιφυλάσσει σημαντικές εικαστικές απολαύσεις στους παραθεριστές. Συγκεντρώσαμε μερικές από αυτές, προτείνοντας ένα νοητό διάπλου του αρχιπελάγους.
Αγάπη, έρωτας, πόθος, μίσος, θλίψη, οργή: Μέσα από 129 αρχαία αντικείμενα από ελληνικά και ξένα μουσεία, «ένας κόσμος συναισθημάτων» ανοίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Με μια καλοκαιρινή εικαστική έκθεση στον Κήπο και σε «κρυμμένους» εσωτερικούς του χώρους, το Μέγαρο Μουσικής ανοίγει τις πόρτες του στους Αθηναίους, προετοιμάζοντας έναν πλούσιο διακαλλιτεχνικό διάλογο με τις εικαστικές τέχνες την επόμενη σεζόν.
Σκηνές από την καταστροφή του αρχαιολογικού μουσείου της Μοσούλης, όταν οι πιστοί του «Ισλαμικού Κράτους», οπλισμένοι με σφυριά, μετέτρεψαν σε σκόνη την πολιτιστική κληρονομιά της Μεσοποταμίας, εκτυλίχθηκαν πριν από λίγες μέρες όχι στο μακρινό Ιράκ αλλά στο Ελληνικό, επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης.
Εύλογες απορίες για τον λόγο για τον οποίο πραγματοποιήθηκε θα πρέπει να δημιουργήθηκαν σε όποιον παραβρέθηκε στη χθεσινή συνέντευξη τύπου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, όπου ανακοινώθηκε η «νέα» δωρεά του Ιδρύματος προς την Εθνική Πινακοθήκη.
Στους ρυθμούς της δισεκατονταετηρίδας της Ελληνικής Επανάστασης κινείται το Ίδρυμα της Βουλής, που παρουσίασε τους άξονες της επόμενης τετραετίας, ένα πρόγραμμα που χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια, επέκταση στην περιφέρεια και συνεργασία με πανεπιστημιακούς και ερευνητικούς φορείς.
Ολα όσα θα δούμε στην Εθνική Λυρική Σκηνή την προσεχή χειμερινή περίοδο 2017-2018, την πρώτη ολοκληρωμένη σεζόν συπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Κουμεντάκη και μάλιστα στη νέα στέγη του οργανισμού, το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Είκοσι χρόνια μετά το ιστορικό site specific Φεστιβάλ Άργους - το οποίο ανέπτυσσε τις καλλιτεχνικές δράσεις του σε αρχιτεκτονικά μνημεία, αρχαία και σύγχρονα, σε αρχαιολογικούς χώρους και εργοστάσια της περιοχής - η σημαντική θεατρολόγος Ελένη Βαροπούλου επιστρέφει στην αργολική γη με το «Διεθνή τόπο» ένα νέο, διεθνές καλλιτεχνικό project. Φωτογραφίες: Αρτεμις Αλκαλάη, Πλάτων Ριβέλλης
Καθώς το πούλμαν αφήνει την Εθνική και χώνεται σε ανώνυμους παρακαμπτήριους, προσπαθώ να φανταστώ πώς θα έμοιαζε ο θηβαϊκός κάμπος στην αρχαιότητα. Αν αφαιρέσεις τα δεκάδες βιομηχανικά κτίρια, η γη καιγόταν κάτω από τον καυτό καλοκαιριάτικο ήλιο όπως και τότε που η θεϊκή τιμωρία αποδεκάτιζε τον λαό της Θήβας, κι ο βασιλιάς Οιδίποδας αναζητούσε τον υπαίτιο, χωρίς να γνωρίζει πως αυτός ο ίδιος ήταν αίτιος...
Καθώς το πούλμαν αφήνει την Εθνική και χώνεται σε ανώνυμους παρακαμπτήριους, προσπαθώ να φανταστώ πώς θα έμοιαζε ο θηβαϊκός κάμπος στην αρχαιότητα. Αν αφαιρέσεις τα δεκάδες βιομηχανικά κτίρια, η γη καιγόταν κάτω από τον καυτό καλοκαιριάτικο ήλιο όπως και τότε που η θεϊκή τιμωρία αποδεκάτιζε τον λαό της Θήβας, κι ο βασιλιάς Οιδίποδας αναζητούσε τον υπαίτιο, χωρίς να γνωρίζει πως αυτός ο ίδιος ήταν αίτιος...
Χώματα ανασκαμμένα, εκατοντάδες κεραμικά πιθάρια που περιμένουν να τοποθετηθούν σε τρύπες σκαμμένες στο έδαφος, δίνουν την εικόνα εργοταξίου στο χώρο του Παλιού Ελαιουργείου, στην παραλία της Ελευσίνας, θυμίζοντας κάπως τις παλιότερες χρήσεις του συγκροτήματος, πριν η αποβιομηχάνιση οδηγήσει στη σιωπή αυτό το κομμάτι της ιστορίας της πόλης και πριν η χρήση του ως έδρας των Αισχυλείων, του σημαντικού πολιτιστικού φεστιβάλ που διοργανώνει με επιτυχία κάθε καλοκαίρι και φθινόπωρο η δημοτική αρχή, του προσφέρει μια δεύτερη ζωή...
Χώματα ανασκαμμένα, εκατοντάδες κεραμικά πιθάρια που περιμένουν να τοποθετηθούν σε τρύπες σκαμμένες στο έδαφος, δίνουν την εικόνα εργοταξίου στο χώρο του Παλιού Ελαιουργείου, στην παραλία της Ελευσίνας, θυμίζοντας κάπως τις παλιότερες χρήσεις του συγκροτήματος, πριν η αποβιομηχάνιση οδηγήσει στη σιωπή αυτό το κομμάτι της ιστορίας της πόλης και πριν η χρήση του ως έδρας των Αισχυλείων, του σημαντικού πολιτιστικού φεστιβάλ που διοργανώνει με επιτυχία κάθε καλοκαίρι και φθινόπωρο η δημοτική αρχή, του προσφέρει μια δεύτερη ζωή...
Με τον Νικίτα Μιλιβόγεβιτς συναντηθήκαμε μετά το τέλος της πρόβας για το Γεφύρι του Δρίνου, την καινούργια παράσταση που παρουσιάζει στις 9 και 10 Ιουνίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Με τον Νικίτα Μιλιβόγεβιτς συναντηθήκαμε μετά το τέλος της πρόβας για το Γεφύρι του Δρίνου, την καινούργια παράσταση που παρουσιάζει στις 9 και 10 Ιουνίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Αν και προέκταση του Φιλοπάππου, ο λόφος των Νυμφών αποτελεί μια σχετικά «άγνωστη» πράσινη γωνιά της πρωτεύουσας, μολονότι όλοι αναγνωρίζουν το κατεξοχήν τοπόσημό του, που διακρίνεται, φωτισμένο, το βράδυ από μακριά, τον θόλο του πρώτου αστεροσκοπείου της χώρας, που ανεγέρθηκε στην κορυφή του το 1846.
Αν και προέκταση του Φιλοπάππου, ο λόφος των Νυμφών αποτελεί μια σχετικά «άγνωστη» πράσινη γωνιά της πρωτεύουσας, μολονότι όλοι αναγνωρίζουν το κατεξοχήν τοπόσημό του, που διακρίνεται, φωτισμένο, το βράδυ από μακριά, τον θόλο του πρώτου αστεροσκοπείου της χώρας, που ανεγέρθηκε στην κορυφή του το 1846.
Στη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, στις απαρχές του ελληνικού μοντερνισμού, μεταφέρεται ο επισκέπτης της έκθεσης «Ομάδα Τέχνη: 100 χρόνια», που διοργάνωσε η Εθνική Πινακοθήκη και φιλοξενείται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας.
Στην πατρίδα του φίλου και ομοτέχνου του Ανδρέα Εμπειρίκου επιστρέφει φέτος το καλοκαίρι ο Νίκος Εγγονόπουλος, καθώς το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Ελίζας και Βασίλη Γουλανδρή διοργανώνει και φιλοξενεί μια μεγάλη αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στη ζωγραφική, αλλά και σε άλλες πτυχές της δημιουργικής του πορείας, αναδεικνύοντας, με αυτόν τον τρόπο, την Άνδρο σε... πατρίδα του ελληνικού υπερρεαλισμού.
Ηχεί παράδοξο να δηλώσει κανείς ότι αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής μιας έκθεσης σύγχρονης τέχνης είναι ένας... αρχαϊκός κρατήρας του 570 π.Χ. Όχι όμως όταν αυτή η έκθεση φιλοξενείται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και έχει σαν θέμα της τον διάλογο ενός καλλιτέχνη παθιασμένου με την αρχαία Ελλάδα, όπως ο Σάι Τόμπλι, με εκθέματα από όλα τα στρώματα της αρχαιοελληνικής τέχνης.
Ένα καινούργιο πρόσωπο, πιο ανάερο και φιλικό, επιχειρεί να προσφέρει στον επισκέπτη της η 22η Art Athina, η ετήσια φουάρ σύγχρονης τέχνης που ανοίγει τις πύλες της από την Παρασκευή 26 έως και την Κυριακή 28 Μαΐου στο χώρο του Tae Kwon Do του Παλαιού Φαλήρου.
Το δυνατό φως του ήλιου εισβάλλει από τις πόρτες στη μικρή αίθουσα της γκαλερί Citronne, μαζί με τη θαλασσινή αύρα που ανεβαίνει από την παραλία του Πόρου. Το λευκό των τοίχων γίνεται ακόμη πιο εκτυφλωτικό, δημιουργώντας μια έντονη αντίθεση με τις μικροσκοπικές μορφές που, παραταγμένες κατά μήκος του τοίχου, συστρέφονται, με το βλέμμα στραμμένο προς τα εσώτερα βάθη, ή αντικρίζουν μετωπικά τον θεατή, προσφέροντας στο βλέμμα του τις ανοιχτές πληγές που η ζωή χάραξε ανεξίτηλα πάνω τους.
Αναλαμβάνοντας επικεφαλής ενός θεσμού που έχει σχεδόν την ίδια ηλικία με εκείνη, η Σταματία Δημητρακοπούλου γνωρίζει ότι όλα τα μάτια είναι στραμμένα επάνω της, αναμένοντας την ανανεωτική πνοή που καλείται να δώσει επανασχεδιάζοντας την ετήσια φουαρ της Αθήνας.
Από ποια υλικά είναι φτιαγμένο το μέλλον; Πώς το σκεφτόμαστε και πώς το σκέφτηκαν άλλοι, πριν από μας; Ακόμα, όταν μιλάμε για το μέλλον, για τι ακριβώς μιλάμε; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν τους σχεδιαστές και τους καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος στην έκθεση Tomorrows, που διοργανώνει η Στέγη και φιλοξενείται στη Διπλάρειο Σχολή.Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Τον χώρο που ταυτίστηκε με την ύπαρξη και την καλλιτεχνική της δράση αποχαιρετά την Παρασκευή 19 Μαΐου η Εθνική Λυρική Σκηνή, έπειτα από 73 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας. Η ορχήστρα θα πάρει για μια τελευταία φορά θέση στην «τάφρο» του Θεάτρου «Ολύμπια», για ένα λυρικό «αντίο», ερμηνεύοντας το έργο με το οποίο η ΕΛΣ έκανε το πρώτο της βήμα ως αυτόνομος οργανισμός: την όπερα Ρέα, του Σπυρίδωνος Σαμάρα, με την οποία εγκαινίασε το νέο της σπίτι την 1η Απριλίου 1944, στον σκληρότερο χρόνο της γερμανικής κατοχής...
Όταν πριν από τέσσερα χρόνια το Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας αποφάσιζε να διοργανώσει την πρώτη «Νύχτα της Φιλοσοφίας», κανείς δεν ήξερε πώς θα αντιμετώπιζε το κοινό μια εκδήλωση που ουσιαστικά αποτελούσε έναν μαραθώνιο ομιλιών και συζητήσεων για θέματα «δύσκολα», όπως ο Λόγος ή η Ηθική, από νωρίς το απόγευμα μέχρι τις μικρές ώρες της νύχτας. Ένα κυρίως νεανικό κοινό ανταποκρίθηκε πρόθυμα στην πρόσκληση αυτή, δημιουργώντας μια αναπάντεχη κοσμοσυρροή, με περισσότερα από 3.000 άτομα να συγκεντρώνονται σε όλους του χώρους του Γαλλικού Ινστιτούτου.
Ένα εγκαταλελειμμένο συνεργείο αυτοκινήτων πάνω στη Λεωφόρο Συγγρού επέλεξε η εικαστικός Μαριάννα Λύρα για να «επανεκκινήσει» ένα έργο ζωγραφικής δημιουργημένο πριν από 20 χρόνια, προσδίδοντάς του σήμερα μιαν άλλη ζωή, σε τρεις διαστάσεις, χάρη στη μεταφορά του στη γλώσσα της γλυπτικής και τη περφόρμανς.Φωτογραφίες: Τάκης Αναγνωστοπουλος
Έχει καθιερωθεί ως η δεύτερη μεγάλη θερινή εικαστική έκθεση στην Άνδρο, αυτή που φιλοξενείται στο ιστορικό διατηρητέο κτίριο του Ιδρύματος Π. & Μ. Κυδωνιέως, στη Χώρα του νησιού, και υπό τον γενικό τίτλο «Πλόες» ανοίγει πανιά κάθε χρόνο γύρω στα τέλη Ιουλίου.
