Έχω κάτι να πω

Ένας κινηματογραφιστής ονόματι Σταύρος Τζίζας ή Τζίζης ή Τζίτζας (ποτέ δεν θα μάθουμε το πραγματικό του όνομα) πασχίζει να βρει την ισορροπία μεταξύ των ανελλιπών επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων του. Το μερίδιο της προσοχής του πάντως διεκδικεί σθεναρά η έφηβη κόρη του.

Ο ήρωας του φιλμ, που προφανώς και είναι το alter ego του Στράτου Τζίτζη, φιλοσοφεί διαρκώς και επί παντός του επιστητού. Σινεμά, πολιτική και η γνωστή σουρεαλιστική ελληνική πραγματικότητα συνδιαλέγονται και εναλλάσσονται διαρκώς στην άλλοτε ανάλαφρη κι άλλοτε βιτριολική ματιά του σκηνοθέτη ο οποίος έχει αφήσει το δικό του σημαντικό στίγμα στην διαδρομή του ελληνικού σινεμά της τελευταίας 25ετίας («Σώσε με», «45 τετραγωνικά», «Η αγάπη είναι ελέφαντας» κ.α.). Γλυκιά ταινία, με έντονο αυτοαναφορικό χρώμα, που είναι φτιαγμένη με ειλικρίνεια και άφθονο χιούμορ – αρκετό επιτυχημένο στα περισσότερα σκετς- ενώ ειδικής σημασίας είναι τα διάφορα φιλοσοφικά ευφυολογήματα του ήρωα τον οποίο υποδύεται με απολαυστικό τρόπο ο Αντίνοος Αλμπάνης ο οποίος φαίνεται να έχει μελετήσει πολύ καλά τις ταινίες αλλά και τη σκέψη του Στράτου Τζίτζη. Το ρόλο της κόρης του ήρωα κρατά η ίδια η κόρη του σκηνοθέτη Ματίλντα Τζίτζη.