Οι μηχανόβιοι

Στο Σικάγο του 1965 η μηχανόβια συμμορία των «Βανδάλων» που έχει αρχηγό τον σκληρό Τζόνι χτίζει γερά το μύθο της, διχάζοντας την αμερικανική κοινή γνώμη μεταξύ πιστών υποστηρικτών αλλά και φανατικών πολέμιων. Η νεαρή Κάθι όταν συναντά τον Μπένι, νεαρό μέλος της συμμορίας, τον ερωτεύεται παράφορα και κάνει ότι μπορεί για να τον κρατήσει κοντά της.

Παλιομοδίτικη αφήγηση, νοσταλγικό κλίμα και ένας ολοφάνερος ύμνος προς την συμμορία των easyriders που έγραψαν το δικό τους, ξεχωριστό κεφάλαιο στην αμερικανική μυθολογία των 60ς. Κι ενώ όλο το πρώτο και καλύτερο μέρος είναι αφιερωμένο στην μελέτη της αντικουλτούρας των ανένταχτων «καβαλάρηδων» της ασφάλτου που σημειολογικά παραπέμπουν στους πιονέρους της Άγριας Δύσης, η συνέχεια αφήνεται κάπως αμήχανα στον άκρατο διδακτισμό και τις παρωχημένες μελό ιδέες ενός σχήματος που έχουμε δει άπειρες φορές στο σινεμά.

Κάποιες ενδιαφέρουσες πολιτικές αναφορές (το αντιπολεμικό κίνημα του Βιετνάμ, ο αμερικανικός ρατσισμός κ.α.) συνδέονται λειτουργικά με την ιστορία τωνμοτοσυκλετιστώνπου ταυτίζεται απόλυτα με την κουλτούρα της Αμερικής.

Ο σκηνοθέτης Τζεφ Νίκολς προφανώς και είναι φαν αυτής της κουλτούρας, βασίζοντας το σενάριο της ταινίας στο ομότιτλο φωτογραφικό άλμπουμ του Ντάνι Λιόν που κατέγραψε με ακρίβεια στα τέλη των 60ς τις ζωές τωνμοτοσυκλετιστών στις Μεσοδυτικές πολιτείες.

Η ερωτική ιστορία παρότι δεν κουμπώνει και τόσο καλά με το υπόλοιπο ύφος του φιλμ έχει κάποιες δυνατές στιγμές. Άψογος και πάλι ο Οστιν Μπάτλερ έχει καταφέρει να ξεχωρίσει για άλλη μια φορά και μάλιστα απέναντι σε ικανούς συμπρωταγωνιστές.