ΤΕΤΑΡΤΗ
24
ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μέχρι και πριν λίγο καιρό όπου τα μακριά μαλλιά της ήταν κόκκινα, έμοιαζε με ηρωίδα του Τόλκιν, σαν αερικό της Μέσης Γης. Όμως, η τελευταία της διεθνής συνεργασία για μια σειρά εποχής στο Ιράν την έφεραν σε μια νέα εικόνα, με αυτήν που προυσιάζεται στο «Έγκλημα και τιμωρία: Αθήνα» – τη θεατρική ερμηνεία του ντοστογιεφσκικού κλασικού δια χειρός του Βασίλη Μπισμπίκη που ανεβαίνει στη Στέγη. (Κι έτσι εμφανίζεται και στο νέο Art Meets Fashion, φυσικά).
Η Έρρικα Μπίγιου κάνει εδώ την πρώτη της, μεγάλης κλίμακας, εμφάνιση στο θέατρο στον περίφημο ρόλο της Σόνια, παρότι δουλεύει ως ηθοποιός σχεδόν 15 χρόνια. Συνειδητή ως κοσμοπολίτισσα της υποκριτικής κυνήγησε και κυνηγά τις εμπειρίες που μπορεί να της προσφέρει η δουλειά της κι εκτός Ελλάδας. Μια επιθυμία που άνθισε μέσα της κατά το θεατρικό ξεκίνημα της: Δουλεύοντας σε δύο από τις γνωστότερες διεθνείς παραστάσεις των τελευταίων δεκαετιών στο Φεστιβάλ Επιδαύρου: Την «Ηλέκτρα» του Πέτερ Στάιν (για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου) και την αμφιλεγόμενη «Μήδεια» του Ανατόλι Βασίλιεφ. Ήταν η εποχή που η επαφή με νέες μεθόδους διδασκαλίας και εργασιακές κουλτούρες όξυνε την περιέργεια της και ο δρόμος προς την Ευρώπη έμοιαζε πιο ανοιχτός.
Σήμερα, έδρα είναι η Αθήνα και η γειτονιά που μεγάλωσε στην Ηλιούπολη. Και καθώς, από ένα ύψωμα της, αγναντεύει το συννεφιασμένο ορίζοντα προς την θάλασσα, κοιτάζει με καθαρό βλέμμα τη ζωή και το θέατρο. Συμφιλιωμένη με τις απαιτήσεις που έχει η διαρκής αναζήτηση δουλειάς στο εξωτερικό – ακόμα κι αν αυτή περιλαμβάνει μια συνεργασία με τον Τζουντ Λο – ικανοποιημένη από τις ευκαιρίες που τις έχουν δοθεί στην Ελλάδα, ενθουσιασμένη που αποτελεί μέλος της ομάδας Cartel, αισθάνεται πως η μεγαλύτερη της κατάκτηση είναι η γνωριμία και η αποδοχή του εαυτού της.
Τop ELENI KAVVADA. Mακιγιάζ SEVENTEEN / Cover Photo: Total outfit ELENI KAVVADA. Mποτάκια DR MARTENS. HARALAS. Δαχτυλίδια CHRISTINA BRAMPTI.
Ναι, νιώθω μέλος της, νιώθω πως έχω συνδεθεί απόλυτα. Πρωτογνώρισα τον Βασίλη Μπισμπίκη στο «Ματωμένο Γάμο» για στο ΚΘΒΕ, όπου είχαμε ταιριάξει πολύ ως άνθρωποι και ως συνάδελφοι. Ο Βασίλης υποδυόταν τον Λεονάρντο κι εγώ τη Νύφη. Έκτοτε, είχαμε συζητήσει να συνεργαστούμε ξανά, κάτι που τελικά ευοδώθηκε στο «Άνθρωποι και ποντίκια». Ήρθε πολύ ομαλά η συμμετοχή μου στην ομάδα, με αγκάλιασαν όλοι – κι ας ακούγεται κλισέ. Τελικά, μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να προκύψει κάτι πολύ δημιουργικό και ουσιαστικό.
Η διαδικασία της ομάδας αποδεικνύεται ωφέλιμη;Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, νιώθω μεγάλη ελευθερία μέσα στην ομάδα. Κι αυτό το καλλιεργεί και ο Βασίλης Μπισμπίκης – προσφέρει μια συνθήκη ελευθερίας. Έχει κάτι αγνό και ρομαντικό στην προσέγγιση του. Υπάρχει και μια κοινή γλώσσα η οποία, επίσης, κάπου πηγαίνει· δεν μένει αμετακίνητη.
Τι το διαφορετικό έχει ο τρόπος του;Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, νιώθω μεγάλη ελευθερία μέσα στην ομάδα
Παρακολουθώντας από την αρχή τη δουλειά του Cartel δεν μπορώ παρά να θαυμάσω και τον ίδιο το Βασίλη προσωπικά μα και τον τρόπο του να προσεγγίζει τα έργα. Καταφέρνει στο όραμα του να συμπαρασύρει μια ολόκληρη ομάδα. Κι όταν λέω ‘όραμα’ εννοώ την ανάγκη του να συνομιλήσει με το σήμερα. Στο «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι διακρίνεται μια έντονη θεατρική γλώσσα, μιλάμε για ένα συγγραφέα τα πρόσωπα του οποίου ζουν στα όρια. Παλεύουν με τους δαίμονες τους, με το θεό τους, την ύπαρξη τους. Θεωρώ, λοιπόν, πως αυτό που πάμε να κάνουμε έχει να προτείνει μια καινούργια θεατρική γλώσσα στο σύμπαν του Ντοστογιέφσκι. Με ένα μαγικό τρόπο, ο Βασίλης αντλεί από όλους και φέρνει το υλικό μας μέσα στην πρόβα. Δίνουμε όλοι από την υποκειμενική μας θέση και ματιά.
Ολόσωμη φόρμα SOMF. Κολιέ και βραχιόλια CHRISTINA BRAMPTI. Πέδιλα CIRCUS BY EDELMAN, HARALAS. Κάλτσες INTERSPORT
Όταν το ξαναδιάβασα για τις ανάγκες της παράστασης, αισθάνθηκα πως με κράτησαν από το λαιμό οι έντονες εικόνες. Με έναν τρόπο διαβάζεις εικόνες. Την ίδια ώρα, εκείνο που με συγκινεί βαθιά είναι μια φράση του Μαρμελάντοφ – ερμηνεία στην ανθρώπινη κατάσταση. Λέει πως «κάποια στιγμή, ο άνθρωπος πρέπει να έχει κάπου να πάει». Δεν μπορώ να σκεφτώ ουσιαστικότερη ανάγκη και για τον σύγχρονο άνθρωπο. Κι αυτό σημαίνει πως σαν κοινωνία, σαν ανθρωπότητα πρέπει να έχουμε φροντίσει οι άνθρωποι να μπορούν από κάπου να πιάνονται· ακόμα κι αν πιάνονται από τα όνειρα. Στις μέρες μας, ονειρεύονται μόνο οι τολμηροί.
Ωστόσο, η σύγχρονη κοινωνία αποξενώνεται από τον άνθρωπο σε ανάγκη – σε αντίθεση με την προτροπή του Μαρμελάντοφ.Σαν κοινωνία, σαν ανθρωπότητα πρέπει να έχουμε φροντίσει οι άνθρωποι να μπορούν από κάπου να πιάνονται· ακόμα κι αν πιάνονται από τα όνειρα. Στις μέρες μας, ονειρεύονται μόνο οι τολμηροί
Έχει στενέψει πολύ ο κλοιός. Ίσως κάποιοι λίγοι, πολύ λίγοι να τα καταφέρνουν. Όμως, όσοι δεν τα καταφέρνουν συνθέτουν μιαν άλλη φυλή και αυτή θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων. Δυστυχώς, δεν πετυχαίνουμε να συνδεθούμε με τον άλλο, επιτρέπουμε την κυριαρχία του φόβου. Εκείνο που μας διαφεύγει είναι πως όταν ένας άνθρωπος υποφέρει, στην πραγματικότητα υποφέρουμε όλοι. Το πρόβλημα του ενός ή των λίγων είναι κοινοτικό πρόβλημα. Δεν ξέρω… Ίσως, υπάρχει ανάγκη να κλείσουμε για ν’ ανοίξουμε ξανά.
Φόρεμα AGGELOS TSAKIRIS. Κολιέ CHRISTINA BRAMPTI. Πέδιλα CIRCUS BY EDELMAN, HARALAS. Καλσόν CALZEDONIA.
Εδώ δε μιλάμε για ένα δυστύχημα που προκλήθηκε από ανεξέλεγκτα φυσικά φαινόμενα. Μιλάμε για μια υπηρεσία που δεν δούλεψε σωστά. Από τους ανώτερους μέχρι τους χειριστές. Και προσβλήθηκε θανάσιμα η ασφάλεια και η ζωή μας. Και χάθηκαν τα παιδιά μας. Το ποτήρι ξεχείλισε. Είναι ξεκάθαρη η χρόνια κρατική αδιαφορία. Είναι έγκλημα. Η ουσία εδώ, όμως, δεν είναι μόνο να τιμωρηθούν αυτοί στους οποίους εναποθέσαμε εδώ και δεκαετίες την εκτέλεση μιας σωστής λειτουργίας. Εδώ είναι πια ένα οριακό σημείο για να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη μας ως λαού που δίναμε και ξαναδίναμε την εντολή, ενώ όλοι γνωρίζαμε τα κακώς κείμενα. Τώρα χρωστάμε όλοι το καλύτερο. Ας δούμε και σαν λαός, λοιπόν, την προσωπική μας ευθύνη και το μερίδιο της συμμετοχής μας σε όλο αυτό και ας αγωνιστούμε πια κοιτώντας τη συλλογικότητα και την κοινή προκοπή.
Οι πρώτοι που βγήκαν στους δρόμους, ήταν οι καλλιτέχνες για τον τρόπο που η Πολιτεία διαχειρίστηκε την σπουδαστική και επαγγελματική κατηγοριοποίηση των ηθοποιών.Το να κάνει κάποιος λάθος – ακόμα κι αν το λάθος ανήκει στο ισχυρό κράτος – σημαίνει πως θα πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει και τη δική μας δύναμη και αλήθεια. Ως κλάδος, αφήσαμε κι εμείς στο παρελθόν ανοιχτές τρύπες, μα τώρα είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε την αποκατάσταση του σωστού. Στο μυαλό μου αυτό πρέπει να είναι το κυρίαρχο μέλημα μιας ευνομούμενης Πολιτείας. Απαξιώνοντας μια επαγγελματική ομάδα όπως των ηθοποιών, η Πολιτεία μειώνει κάποια στοιχειώδη χαρακτηριστικά της πολιτισμικής μας ταυτότητας. Κατ’ επέκταση, ζημιώνεται η ίδια η χώρα.
Πουκάμισο G-Star, SPORT & FASHION FREEDOM. Μαγιό GUESS, SHOP & TRADE. Τούλινη φούστα από προσωπική συλλογή. Πέδιλα PUBLIC DESIRE, HARALAS. Βραχιόλι και στέκα CHRISTINA BRAMPTI. Καλσόν CALZEDONIA.
Νομίζω πως όλοι είμαστε. Δεν είμαι η εξαίρεση. Όποιος δεν μάχεται, νοσεί. Βρίσκεσαι σε ένα άλλο άκρο, δυστυχώς.
Μίλησες πριν για τους τολμηρούς που ονειρεύονται. Έχεις πάρει το ρίσκο των ονείρων σου;Είναι ξεκάθαρη η χρόνια κρατική αδιαφορία. Είναι έγκλημα.
Θεωρώ πως, ναι. Είναι βασικό να ονειρεύεσαι. Όμως, το να βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου και να πηγαίνεις προς το όνειρο είναι μια καθημερινή μάχη. Κι αυτό επιβεβαιώνεται και με την κατάσταση αμφισβήτησης που μας έχει βάλει η Πολιτεία ως εργασιακό κλάδο. Είναι τεράστιες οι συγκρούσεις και η ανάγκη για εξέλιξη, μέσα κι έξω από μένα. Οπότε, αισθάνομαι πως, κάθε μέρα, δίνω μάχες.
Τι σε έφερε στο θέατρο, εκτός από όνειρα; Σπούδαζες ήδη Χορό…Κι ακόμα, ομολογώ ότι σκέφτομαι πώς ένας χορευτής θα προσέγγιζε ένα κείμενο, μια φράση… Ναι, ήμουν ήδη μέσα σε μια καλλιτεχνική κατάσταση κι αυτή γέννησε κάτι άλλο. Χωρίς πίεση ή κάποια ανάγκη απόφασης. Δεν ανακοίνωσα καν, κάτι στους γονείς μου ή στον εαυτό μου. Το θέατρο ήρθε φυσικά στη ζωή μου.
Θα έλεγες πως βρήκες τον εαυτό σου μέσα στο θέατρο;Δεν ξέρω αν μπορώ να ισχυριστώ κάτι τέτοιο, πάντως το θέατρο οδηγεί το δρόμο μου. Πολλές φορές με αμφισβητώ, πολλές φορές αμφισβητώ κι αυτό που κάνω. Αλλά σίγουρα κάπου με πάει και κάπου το πάω κι εγώ. Μου αρέσει, βέβαια. Μένω γιατί μου αρέσει.
Τι σημαίνει «το πάω κι εγώ;»Δεν ακολουθώ μόνο τις καταστάσεις. Προσπαθώ να δημιουργήσω και τις συνθήκες: Για το πως θα δουλέψω με τον εαυτό μου, για το που βρίσκεται η προσωπική μου αισθητική και πως μεταβάλλεται. Στα 15 χρόνια που δουλεύω, έχω απορρίψει πράγματα και έχω επιδιώξει κάποια άλλα.
Με δεδομένο ότι το «Έγκλημα και τιμωρία» ανεβαίνει στη Στέγη, με μια από τις πιο επιτυχημένες ομάδες των τελευταίων ετών, το θεωρείς μια σημαντική στιγμή στη διαδρομή σου ή δεν σκέφτεσαι έτσι;Όποιος δεν μάχεται, νοσεί. Βρίσκεσαι σε ένα άλλο άκρο, δυστυχώς
Δεν κατατάσσω μέσα μου τα πράγματα γιατί προτιμώ να μένω στην ομάδα. Ακόμα και παράσταση δρόμου να κάναμε με τους ίδιους ανθρώπους πάνω στο ίδιο έργο, πάλι καλά θα ένιωθα. Δεν το μεγεθύνω τόσο, στέκομαι στους όρους της δουλειάς.
Συμμετείχες στον Χορό της «Ηλέκτρας» σε σκηνοθεσία του Πέτερ Στάιν και στη «Μήδεια» του Βασίλιεφ, δύο παραστάσεις σταθμούς για το Φεστιβάλ Επιδαύρου. Όμως, δεν το επικοινωνείς ιδιαίτερα κι αναρωτιέμαι γιατί.Γενικά, δυσκολεύομαι να μιλήσω γι’ αυτά που έχω κάνει, γιατί δυσκολεύομαι να μιλώ για μένα. Τα κουβαλάω μέσα μου κι αυτό μου φτάνει. Ήταν, χωρίς αμφιβολία, εξαιρετικές εμπειρίες αφού βλέποντας την ταπεινότητα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι, εκπαιδεύεσαι. Επέμεναν να βάζουν το στοιχείο της ομάδας μπροστά, παρόλο που μιλάμε γι’ αυτούς τους κορυφαίους δασκάλους. Ο Στάιν για πολλά χρόνια, κάθε φορά που ερχόταν στην Ελλάδα, συγκέντρωνε όλα τα κορίτσια του θιάσου και βγαίναμε για φαγητό. Είναι γνωστό δε πως, στη διάρκεια των προβών, μας είχε καλέσει και δουλεύαμε στο κτήμα του στην Ιταλία. Μαζί με τον Βασίλιεφ, οι δύο αυτές προσωπικότητες, μας έβαλαν να σταθούμε τόσο μέσα στην αξία της ομάδας και της δουλειάς, οπότε όλα τα υπόλοιπα είναι μικρής σημασίας.
Αναρωτιέμαι αν ήταν αυτές οι δύο σπουδαίες παραγωγές με διεθνές έρεισμα που σου έδειξαν το δρόμο να ψαχτείς για το εξωτερικό;Ναι, γιατί ένιωσα, ότι είναι εφικτό· ότι υπάρχει μια κοινή γλώσσα, η θεατρική.
To έκανες, όμως, και εφικτό. Έφυγες στο Λονδίνο.Είναι βασικό να ονειρεύεσαι. Όμως, το να βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου και να πηγαίνεις προς το όνειρο είναι μια καθημερινή μάχη
Ναι, ξεκίνησα με μαθήματα προφοράς, μαθήματα γλώσσας, υποκριτικής κινηματογράφου. Δεν ήταν εύκολο, αλλά βγήκα από τη ζώνη ασφαλείας μου, γιατί τίποτα δεν ήταν κεκτημένο και γνώριμο. Μηδένιζα και ξεκινούσα από την αρχή. Και κέρδισα πάρα πολλά: Καταρχάς, ξεφοβήθηκα. Παλεύοντας και δουλεύοντας αισθανόμουν ότι τα πράγματα γίνονταν πιο απτά και οικεία. Κι αυτό συνεχίζω να κάνω.
Συνεχίζεις το πήγαινε – έλα στο εξωτερικό;Ναι, πρόσφατα βρέθηκα στο Ιράν για 1.5 μήνα, όπου συμμετείχα σε μια παραγωγή εποχής.
Επομένως, επιδιώκεις την εξωστρέφεια.Μου αρέσει πολύ. Και, εκτός αυτού, είναι αίτημα των καιρών. Οι αγορές είναι πολύ κοντά μας. Δεν είναι ανέφικτο να προσπαθήσεις να βρεθείς σε μιαν άλλη πραγματικότητα, να αποκτήσεις άλλες εμπειρίες. Και με ένα τέτοιο κίνητρο μπορείς να αποκομίσεις πολύτιμες εμπειρίες. Όσο βρισκόμουν στο Ιράν, η χώρα ήταν σε απόλυτη έκρηξη, ο κόσμος στους δρόμους, σε διαδηλώσεις, κάθε ημέρα ήταν μια καινούργια δόνηση για την ιρανική κοινωνία και δεν μπόρεσα να μείνω έξω από αυτό.
Θα έφευγες από την Ελλάδα για να κάνεις πιο στοχευμένες ενέργειες;Είναι, πράγματι, χρήσιμο να είσαι μέσα σε μια ξένη αγορά· αλλά και πάλι, η παγκόσμια αγορά είναι τόσο ανοιχτή και η τεχνολογία τόσο προηγμένη, ώστε μπορείς άνετα να ζεις εδώ και να στέλνεις ένα ωραιότατο self-tape στην Αγγλία, στην Τσεχία, στο Ιράν.
Φόρεμα AGGELOS TSAKIRIS. Κολιέ CHRISTINA BRAMPTI. Πέδιλα CIRCUS BY EDELMAN, HARALAS. Καλσόν CALZEDONIA.
Στο να μην έχω προσωπικά σύνορα. Δεν στοχεύω να θριαμβεύσω παντού, αλλά με γοητεύει η μετακίνηση, η κυκλοφορία σε είδη και κουλτούρες. Και χωρίς αυτό να υποτιμά ή να μειώνει ο,τιδήποτε μου προσφέρει η χώρα μου. Απεναντίας, λατρεύω την Ελλάδα· αλλά κάθε φορά που δίνεται ευκαιρία στο ελληνικό στοιχείο να εργαστεί σε άλλο περιβάλλον αποδεικνύεται πως μπορεί να πετύχει και με το παραπάνω. Αυτό είναι κάτι που μας επιβεβαιώνουν και οι ξένοι σκηνοθέτες που έρχονται στην Ελλάδα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η δουλειά μας στο «Durrells» σε παραγωγή του Κρίστοφερ Χολ, γιου του κορυφαίου σκηνοθέτη Πίτερ Χολ, ο οποίος μας μετέφερε ακριβώς αυτή την διαπίστωση.
Θα έλεγες πως υποβόσκει σε ‘σένα μια τυχοδιωκτική φύση;Μου αρέσει η εξωστρέφεια. Και, εκτός αυτού, είναι αίτημα των καιρών. Οι αγορές είναι πολύ κοντά μας. Δεν είναι ανέφικτο να προσπαθήσεις να βρεθείς σε μιαν άλλη πραγματικότητα
Κάπου το ίδιο το επάγγελμα σε πάει. Η τέχνη είναι ένα ποτάμι που ρέει αναζητώντας κάπου να εκβάλλει. Δεν ξέρω αν κρύβει τυχοδιωκτισμό, αλλά κρύβει απόλαυση. Εξάλλου, αν σταματήσω να ψάχνομαι δεν σημαίνει πως θα νιώσω βαλτωμένη. Ίσα – ίσα που γίνονται πολύ ωραία πράγματα και στην Ελλάδα.
Πρόσφατα πρωταγωνίστησες και σε τηλεοπτική σειρά. Πώς ήταν η εμπειρία;Ήταν πολύ όμορφα, αποκόμισα πολύ δυνατές εμπειρίες και γνώρισα υπέροχους ανθρώπους – μπροστά και πίσω από τις κάμερες – και είμαι ευγνώμων για αυτό.
Η διαδικασία αναζήτησης είναι ο λόγος που δεν έχεις κάνει θέατρο με συνέχεια στην Ελλάδα;Για χρόνια βρισκόμουν σε ένα διαρκές πήγαινε – έλα και, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούσα να δεσμευτώ σε παραγωγές. Υπήρξε, όμως, και μια στιγμή που αποφάσισα πως θέλω να κάνω θέατρο στη γλώσσα μου.
Έχεις περιπλανηθεί σε είδη θεάτρου. Ποιο θέατρο αγαπάς;Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πω «γιατί αυτή κι όχι εγώ;». Δεν μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες, δεν αναρωτιέμαι γιατί δεν δέχομαι προτάσεις. Πράττω, ενεργώ, μελετώ, σπουδάζω
Είμαι ανοιχτή. Τώρα που μιλάμε, λατρεύω την εργασιακή συνθήκη για το «Έγκλημα και τιμωρία». Αύριο, δεν ξέρω. Δεν θεωρώ πως υπάρχει ένα θέατρο, αλλά συναντήσεις μέσα σε θέατρα. Μου αρέσει να πειραματίζομαι.
Πιστεύεις ότι σου έχουν δοθεί αρκετές ευκαιρίες;Θεωρώ πως ναι, στο βαθμό που βρισκόμουν στην Ελλάδα και σε διαθεσιμότητα. Φυσικά, σχετίζεται και με το αν είσαι έτοιμος να δεχτείς κάποια πράγματα. Όσο περισσότερο προχωράω, τόσο συμβαίνουν όσα θέλω να συμβούν. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πω «γιατί αυτή κι όχι εγώ;». Δεν μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες, δεν αναρωτιέμαι γιατί δεν δέχομαι προτάσεις. Πράττω, ενεργώ, μελετώ, σπουδάζω. Εστιάζω στο τι πρέπει να κάνω εγώ, το πόσο ανοιχτή πρέπει να είμαι για να δεχτώ τις προτάσεις ή να τις προκαλέσω να έρθουν – και πρακτικά και συμπαντικά.
Υπήρξαν προσωπικά κωλύματα που σε κράτησαν πίσω;Σίγουρα! Όταν βρίσκεσαι κοντά σε ανθρώπους σαν τον Στάιν και τον Βασίλιεφ, συγκινείσαι από το μέγεθος της σκέψης, των ιδεών τους αλλά της μεθόδου τους. Τότε, κάπως άρχισα, με ανασφάλεια, να αναρωτιέμαι για το δικό μου μέγεθος. Διατηρούσα την ψυχραιμία μου κι επιχειρούσα να πλησιάσω σιγά – σιγά τον κόσμο τους. Δεν ήμουν, δηλαδή, επιθετική ή διεκδικητική. Ένιωθα πως έπρεπε προηγουμένως να κατακτήσω πράγματα προκειμένου να μπορέσω να σταθώ δίπλα τους. Αυτές ήταν οι δικές μου υπερβάσεις.
Λειτουργείς με το συναίσθημα ή με τη λογική;Όταν βρίσκεσαι κοντά σε ανθρώπους σαν τον Στάιν και τον Βασίλιεφ, συγκινείσαι από το μέγεθος της σκέψης, των ιδεών τους αλλά της μεθόδου τους. Τότε, κάπως άρχισα, με ανασφάλεια, να αναρωτιέμαι για το δικό μου μέγεθος
Λειτουργώ αρκετά με το συναίσθημα, όμως αισθάνομαι πως είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Στην πορεία μπαίνει η λογική. Το σημαντικότερο για μένα είναι να σταθώ αποφασισμένη ώστε να υποστηρίξω αυτό που θα επιλέξω. Και δεν μιλάμε για το σωστό ή το λάθος. Αλλά για τις επιλογές που προϋποθέτουν μια στάση ζωής.
Σε έχουν απογοητεύσει οι επιλογές σου;Επιφανειακά, ναι. Αλλά στο βάθος παίρνω αυτά που πρέπει. Δεν μένω στην ευκολία της ματαίωσης, την ‘περνάω’ μέσα από τα δικά μου φίλτρα. Δεν απογοητεύομαι εύκολα, ούτε καν από τον εαυτό μου. Θέλω να μου δίνω ευκαιρίες.
Που σημαίνει πως έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου;Σιγά – σιγά, όλο και περισσότερο.
Σε έχει πληγώσει αυτή η δουλειά με κάποιο τρόπο;Η δουλειά είναι οι άνθρωποι και ναι, έχουν υπάρξει συμπεριφορές που με έχουν πικράνει. Έχω πληγωθεί, μα όχι σε σημείο που έπαψα να θέλω να βρίσκομαι εδώ. Αλλά και πάλι, δεν θυματοποιούμαι· ψάχνω να βρω το γιατί και προχωρώ καθαρή ή τουλάχιστον πιο ισορροπημένη.
Η διαδικασία να συμμετέχεις σε τόσες οντισιόν και να στέλνεις διαρκώς υλικό προώθησης της δουλειάς σου ενέχει μια πιθανότητα απόρριψης σε μεγάλη συχνότητα. Έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου σε αυτό; Διάβαζα πως είχες φτάσει στην τελευταία διαλογή για το «Young Pope» με τον Τζουντ Λο, αλλά δεν προχώρησε.Αν δεν το είχα επεξεργαστεί, δεν θα μπορούσα να συνεχίσω την προσπάθεια. Συνειδητοποιώ, τελικά, πως μου έχει κάνει πολύ καλό συνολικά στη ζωή μου. Από την ώρα που γεννιόμαστε, η πιο σκληρή επαφή είναι η απόρριψη. Όμως, δύσκολα, θα μετακινηθώ επειδή κάποιος με απορρίπτει· το θέμα είναι να μην απορρίπτω εγώ τον εαυτό μου. Κι επιπλέον, υπάρχει η αποδοχή, η κατάφαση. Προς τα εκεί κοιτάζω. Ένας μόνο άνθρωπος να πιστέψει σε σένα, σου δίνει κουράγιο – άρα με ορίζει η αποδοχή.
Η ομορφιά σου έχει σταθεί εμπόδιο; Έχει χρειαστεί να αποδείξεις τι μπορείς να κάνεις εκτός από τα αυταπόδεικτα;Δεν απογοητεύομαι εύκολα, ούτε καν από τον εαυτό μου. Θέλω να μου δίνω ευκαιρίες
Καμία αρετή δεν έχει αρνητικές αποχρώσεις. Αλλά μια αρετή από μόνη της δεν λειτουργεί. Το ίδιο συμβαίνει και με την ευφυΐα ή την ακαδημαϊκή μόρφωση. Δεν δουλεύουν από μόνες τους. Πιστεύω, δηλαδή, πως τα αδύναμα σημεία μας – κι όχι τα προφανή ως δυνατά – γίνονται η δύναμη μας αν δουλευτούν. Από την άλλη, δεν θεωρώ τυχαίο το προσόν της ομορφιάς. Πιστεύω πως ένας όμορφος άνθρωπος είναι συνολικά όμορφος. Επίσης, η διαχείριση μιας κατάστασης μπορεί να παραμορφώσει το όμορφο, σε άσχημο. Και τέλος είναι διαφορετικό τι φέρει αισθητικά ένας άνθρωπος από το πως αυτό μεταφράζεται κοινωνικά. Με λίγα λόγια, είναι στο χέρι του καθενός μας να είναι όμορφος. Μιλώντας για μένα, δεν ξέρω ειλικρινά, αν η εμφάνιση μου στάθηκε εμπόδιο. Πιθανολογώ πως με κατέταξαν κάπου εξαιτίας της, χωρίς να μου δώσουν άλλη ευκαιρία. Φυσικά, δεν θεωρώ ότι είμαι ένα πράγμα. Πόσες φορές δεν έχουμε γνωρίσει έναν άνθρωπο που δεν βιαστήκαμε να τον κατατάξουμε και μέσα από την γνωριμία, μας έγινε αρεστός ή και απαραίτητος;
Σακάκι MELISSANTHI SPEI. Στέκα -κουαφ CHRISTINA BRAMPTI. Πέδιλα PUBLIC DESIRE, HARALAS. Καλσόν CALZEDONIA.
Μπορεί. Στερεώνομαι και από αυτό σε κάποιες συγκεκριμένες επιλογές ζωής. Από εκεί και πέρα, ο ναρκισσισμός είναι, δυστυχώς, φαινόμενο της εποχής μας και τροφοδοτείται αφειδώς από τα social media.
Είσαι συντηρητική στη διαχείριση της δημόσιας εικόνας σου;Με τα δικά μου δεδομένα, πιστεύω ότι τα social media είναι το 1 ή το 2% της ζωής κάποιου. Δυσκολεύομαι να μοιραστώ προσωπικές στιγμές, δεν αντέχω αυτήν την έκθεση, νιώθω άβολα.
Τι ορίζει τη ζωή σου από εκεί και πέρα;Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου θέλει τόλμη και πολλή δουλειά. Και γνωρίζοντας τον εαυτό σου καλά, έχεις τουλάχιστον γνωρίσει έναν κόσμο ανάμεσα στους εκατομμύρια κόσμους που υπάρχουν γύρω σου
Οι άνθρωποι που επιλέγω να έχω ως οικογένεια. Τους ορίζω και με ορίζουν. Επίσης, οι μικρές υπερβάσεις που κάνω. Φέρω μέσα μου μια αγωνία πως πρέπει να είμαι έτοιμη όταν προκύψει ‘πολεμική συγκυρία’. Επομένως, καλλιεργώ την ειρήνη μέσα μου για να τον αντιμετωπίσω όταν και αν παραστεί ανάγκη.
Πότε άρχισες να ανοίγεις τόσο έντονους διαλόγους με τον εαυτό σου; Το ρωτώ γιατί δεν είναι αυτονόητο για κανένα μας, ειδικά σε μια εποχή ιλιγγιώδους ταχύτητας.Μάλλον αυτή είναι η κατασκευή μου. Αναλύω, αναλύομαι και το χρειάζομαι. Μπήκα σε διαδικασία ψυχοθεραπείας, χωρίς να έχω κάτι έντονο να με απασχολεί. Απλώς, διέκρινα ‘κλειδώματα’, πράγματα που με κρατούσαν πίσω. Και θέλησα να απεγκλωβιστώ από αυτά.
Πόσο έχεις αλλάξει τα τελευταία χρόνια;Δεν ξέρω αν έχω αλλάξει. Ξέρω ότι γίνομαι ολοένα και περισσότερο ο εαυτός μου. Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου θέλει τόλμη και πολλή δουλειά. Και γνωρίζοντας τον εαυτό σου καλά, έχεις τουλάχιστον γνωρίσει έναν κόσμο ανάμεσα στους εκατομμύρια κόσμους που υπάρχουν γύρω σου. Κι από εκεί προχωράς για την επόμενη κατάκτηση.
Σακάκι MELISSANTHI SPEI. Στέκα -κουαφ CHRISTINA BRAMPTI. Πέδιλα PUBLIC DESIRE, HARALAS. Καλσόν CALZEDONIA.
