Oι Κυκλάδες είναι ένας τόπος, όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη. Και η Πάρος, συμμετέχοντας σ’αυτόν τον κύκλιο χορό, έχει ικανή μερίδα από την αρχαιότητα. Παντού δεσπόζει ο Φοίβος, φωτίζοντας τα πράγματα, τις σκέψεις, την αλήθεια. Ουδέν κρυπτόν κάτω απ’το φως: Τα ελαττώματά μας και οι φιλοδοξίες, όλα στη διαφάνεια. Η επιθυμία του μαρμάρου για την αιωνιότητα, του γλύπτη για τη φήμη, της τέχνης για τον ρόλο της. Έντονη παρουσία. Και το νησί στην κόψη του ξυραφιού: Στον απόηχο της παλιάς δόξας και στους ήχους της σύγχρονης ζωής, tra sacro e profano, γεννάει ακόμη καλλιτέχνες και τους τροφοδοτεί με το ανεξάντλητο απόθεμα της καρδιάς του.
Το υλικό προτρέπει σε μία συνομιλία με όρους ιστορίας και πολιτισμού. Και η σύμπραξη θραυσμάτων στην συγκρότηση ενός όλου με το παρελθόν, δημιουργώντας ένα «αρχέγονο παρόν» με προβολή στο μέλλον. Συμπεριληπτική στιγμή, πυκνή σε υποδηλώσεις. Εδώ, το συλλογικό μας πολιτισμικό υποσυνείδητο λειτουργεί σαν υποβολέας στη δημιουργία ενός νέου έργου που ενσωματώνει διαχρονικά τα παραπάνω στοιχεία, εμπλουτίζοντας με την σύγχρονη οπτική και άλλη εμπειρία. Οι μαρμάρινες φιγούρες του Daniel Verstraete είναι ιδιαιτέρως πειστικές. Βιομορφικές, αφαιρετικές, δυναμικές, ενδιαφέρουσες.
Η «συνέργεια» φύσης και τέχνης είναι εμφανής, η συνάφεια στις παλιές και νέες φόρμες ορατή, ανεξάρτητα από το υλικό ή το χρώμα. Το ίδιο και τα περάσματα του αποτυπώματος στη ζωγραφική ενότητα που αναζητεί τα ίχνη μιας γενεσιουργού μήτρας σε ένα θεϊκό τοπίο, ξεκινώντας τον δικό της δρόμο. «Ναι, υπάρχει μοντέρνα ανάγνωση του αρχαίου πολιτισμού. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές αναγνώσεις και είναι όλες χρήσιμες».
Δρ. Βιβή Βασιλοπούλου Αρχαιολόγος – Κριτικός Τέχνης
Coordinator: Άννα Κοντολέων
