Το Τέταρτο Κουδούνι: Και αδαής και παράφρων ή Οι επτά μικροί νέγροι
Πήγα και στην Πειραματική του Εθνικού για να δω την παράσταση του Γιάννου Περλέγκα πάνω στο έργο «Ο αδαής και ο παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ -απ’ τα πρώτα του.
Ενός συγγραφέα ο οποίος μου αρέσει, κάποτε και πολύ, αλλά που το έργο του αυτό -και λυπάμαι που θα διαφωνήσω με πολλούς- καθόλου δε μου άρεσε. Μα καθόλου.
Όλο αυτό το εξαντλητικής λεπτομέρειας μάθημα ανατομίας/νεκροψίας για ειδικευόμενους στην ιατροδικαστική, που δεν κατάλαβα το γιατί και το πώς το ’δεσε, ο πάντα τολμηρός αλλά και πάντα χολερικός, μακαρίτης Μπέρνχαρντ με μια κολορατούρα σοπράνο σε κατάσταση υστερίας, που ετοιμάζεται να τραγουδήσει, δεν ξέρω για ποσοστή φορά, Βασίλισσα της Νύχτας στον «Μαγικό αυλό» του Μότσαρτ, μ’ έφτασε στα όριά μου -μέχρι την κατατονία.
Ούτε η παράσταση μ’ έπεισε, μάλλον με άγχωσε, με τους -καλούς- ηθοποιούς να ανεβοκατεβαίνουν, προσπαθώντας να ισορροπήσουν, σ’ αυτές τις άχαρες γκουμούτσες του σκηνικού. Μπήκα αδαής -περί ιατροδικαστικής- και βγήκα, μετά από, κοντά, τρεις ώρες, παράφρων… Συγγνώμη. (Φωτογραφίες: Karol Jarek).
Διαβάστε περισσότερα στο Τέταρτο Κουδούνι
