Συν + Πλην: “Θεέ μου τί σου κάναμε;” στο θέατρο Γκλόρια
Θετικές και αρνητικές σκέψεις για το έργο Θεέ μου, τι σου κάναμε;” του Philippe de Chauveron που σκηνοθετεί ο Λάκης Λαζόπουλος στο θέατρο Γκλόρια.
Το έργο
Το καλοκαίρι του 2014, η ηθογραφική κωμωδία του Φιλίπ Ντε Σοβερόν κάνει θραύση στις γαλλικές αίθουσες. Ο απολογισμός ξεπερνάει τα οκτώ εκατομμύρια εισιτήρια. (Την ίδια ώρα, σε ελληνικές αναλογίες και σε θερινά σινεμά, η γαλλική κωμωδία γίνεται το super hit της σεζόν).
Μπορεί η σάτιρα του «γαλλικού» ονείρου να γίνεται στην πιο αθώα κι επίπεδη εκδοχή της, όμως το γέλιο κυριαρχεί στην ταινία, που έστω και με αυτό τον τρόπο σχολιάσει τις αγκυλώσεις και τους φόβους μιας συντηρητικής (παρότι αποικιοκρατικής) κοινωνίας. Το στόρι παραλαμβάνει και διασκευάζει ο Λάκης Λαζόπουλος, αναγνωρίζοντας σε αυτό ελληνικές ποιότητες και χαρακτηριστικά, το τονώνει με, ελληνικού τύπου, ρατσιστικές παραδοξότητες, δίνοντας την σκηνική εκδοχή της.
Ο Κλοντ Βερνέϊγ γίνεται Απόστολος Κουρλούμπασης, επίσης συμβολαιογράφος με έδρα τη Χαλκίδα και γέννημα θρέμμα Καραμανλικός – του γέρου Καραμανλή βεβαίως βεβαίως – που εννοείται οτι δεν γουστάρει τις αριστεροσύνες. «Είμαι ένας Δημοκρατικός άνθρωπος, όλη η Χαλκίδα το ξέρει» επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία. Πιστεύει στο Θεό, ενίοτε ανοίγει και κουβέντα μαζί του, πηγαίνει τακτικότατα στην εκκλησία και σκέφτεται τι θα πει η γειτονιά και η τοπική κοινωνία για την “κατάντια” του. Η δε γυναίκα του, περισσότερο συγκαταβατική αν και παρόμοιας αντίληψης, τρέχει ολοταχώς προς την κατάθλιψη, αφού τα καμώματα των κοριτσιών τους έχουν ταράξει ανεπανόρθωτα την ισορροπία μέσα στην οικογένεια• ενώ οι συμβουλές του, αριστερών φρονημάτων, ψυχίατρου της που την ποτίζει Zanax και φιλικές προς τους μετανάστες θέσεις, δεν φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα. Ετσι, σύντομα τα σουρεαλιστικά αδιέξοδα που θα βιώσουν θα είναι τα ίδια με των Γάλλων «συναδέλφων» τους αφού «ο συντηρητικός άνθρωπος βράζει» όπου κι αν ζει.
Τα Συν (+)
- Η ισορροπημένη κι εύστοχη, αλά ελληνικά, διασκευή του Λάκη Λαζόπουλου πάνω στο γαλλικό πρωτότυπο. Το κείμενο αναδεικνύει την κωμικότητα (και μόνο) του συντηρητισμού και του φόβου που νιώθει ο μέσος αν και καλοαναθρεμμένος Ελληνας. Χιούμορ εμποτισμένο με σατιρική διάθεση πάνω στην επικαιρότητα που, προπαντός, δεν γίνεται αγοραίο.
- Η γρήγορη ροή της παράστασης που εξωραΐζει τις, όποιες, “κοιλιές” στην πλοκή.
- Το κωμικό δίδυμο Λάκη Λαζόπουλου και Μαρίας Καβογιάννη. Πέραν από το ταλέντο και το προσωπικό ύφος στην κωμωδία που φέρει ο καθένας τους στη σκηνή, συνθέτουν ένα δίδυμο με χημεία και καλά αντανακλαστικά, το οποίο χαρίζει άφθονο γέλιο και εν τέλει αναδεικνύεται στο βασικότερο προσόν της παράστασης.
- Η, αυθεντικά, multi ethnic σύνθεση του θιάσου.
Τα Πλην (-)
- Ο προβληματικός ήχος. Η επιλογή να χρησιμοποιηθούν ψείρες σε κλειστό θέατρο δύσκολα δικαιώνεται, πόσω μάλλον όταν δεν ενισχύεται από τεχνικά προβλήματα.
- Η κακή τοποθέτηση στη φωνή από την πλειονότητα των νέων πρωταγωνιστών. Έτσι, δίνουν, χωρίς λόγο, ένα τόνο ενοχλητικής υστερίας σε σκηνές της παράστασης.
- Η συμβατική αισθητική της παράστασης που εναρμονίζεται με τη συνθήκη της λαϊκότητα της.
Το Άθροισμα (=)
- Λαϊκή κωμωδία που, παρά τα κλισέ, χαρίζει αβίαστο και άφθονο γέλιο.
