Κίτρινα Ποδήλατα: H μουσική είναι ένα όχημα έκφρασης κι όχι μέσο για να βγάλεις γκόμενες και λεφτά
Τα Κίτρινα Ποδήλατα εμφανίζονται φέτος στην «Αρχιτεκτονική» στο Γκάζι, παρουσιάζοντας μια παράσταση που όπως δηλώνουν οι ίδιοι σκοπός είναι να «πατήσει» πάνω στις ανάγκες της εποχής που ζούμε. Πιστοί στις ροκ επιλογές τους, θεωρούν ότι «πρέπει να τραβήξεις πολύ πετάλι για να βρεθείς στον σωστό δρόμο». Μιλούν για την σημερινή ελληνική μουσική σκηνή, για την κρίση και αποκαλύπτουν τα σχέδια για το μέλλον τους, αλλά και την συνεργασία τους με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην καινούργια του δουλειά.Συνέντευξη στον Ορέστη Βέλμαχο
Εμφανίζεστε κάθε Σάββατο στην Αρχιτεκτονική. Σας καλύπτει μία μόνο εμφάνιση την εβδομάδα;
Παίζουμε μια φορά την εβδομάδα στην Αθήνα και τον υπόλοιπο χρόνο μας να τον «καταναλώνουμε» στην επαρχία που μας έχει στηρίξει πάρα πολύ. Θέλουμε την παράσταση αυτή να την δει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος. Γι’ αυτό και έχουμε κατεβάσει τις τιμές στα 10€ με ποτό χωρίς ελάχιστη κατανάλωση… Απ’ την άλλη έχουμε ανεβάσει τον πήχη στο επίπεδο της παραγωγής, δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό και παρουσιάζουμε μια παράσταση δουλεμένη στην εντέλεια.
Πώς προέκυψε το όνομα «Κίτρινα Ποδήλατα»;
Το «κλειδί» του ονόματος είναι η μέχρι τώρα παρουσία μας… Τραβάμε πετάλι στην ανηφόρα και στους δύσκολους καιρούς. Το «ποδήλατο» είναι το όχημα έκφρασης μας, συνεχίζουμε στις αντιξοότητες ώστε να εκφραστούμε όπως εμείς θέλουμε κι όχι όπως θα μας επιβάλλουν άλλοι. Το κίτρινο δείχνει για εμάς το χρώμα της αισιοδοξίας. «Κίτρινα Ποδήλατα» σημαίνει κάνω ροκ κόντρα στις επιταγές των καιρών και εκφράζω αυτό που θέλω, χωρίς να με «λυγίζουν» οι δυσκολίες.
Ξεκινήσατε την πορεία σας στην δισκογραφία το 2000. Περιμένατε τότε αυτή την εξέλιξη και την αποδοχή του κόσμου ή είχατε την λογική «πάμε και όπου βγει»;
Ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός να γίνουμε αναγνωρίσιμοι δισκογραφικά… Πηγαίναμε βήμα- βήμα κι έτσι πορευτήκαμε, δεν ήταν απλό γιατί είπαμε όχι σε μεγάλες και δελεαστικές προτάσεις. Για εμάς όμως ήταν πιο εύκολο να αρνηθούμε προτάσεις από το να βρεθούμε «όμηροι» στα χέρια του μουσικού συστήματος. Ξέρουμε ποιοί είμαστε και γιατί παλεύουμε, η αναγνωσιμότητα δεν μπορεί να μας θολώσει. Οι δύσκολες επιλογές σε οδηγούν στο σωστό μονοπάτι.
Δεν σας εξιτάρει η προβολή στα μήντια;
Αν μπεις σε αυτήν την ιστορία είσαι καταδικασμένος…. Δεν αποκτάς κοινό έτσι, το «αγοράζεις» μέσα από μεσάζοντες και γίνεσαι υποτακτικός τους… Όταν σου πουν βγάλε το επόμενο σουξέ κι εσύ δεν το κάνεις έχεις τελειώσει για αυτούς και αν αρνηθείς, άντε μετά να πείσεις τον κόσμο πως δεν είσαι ελέφαντας… Το κοινό πρέπει να το «κατακτήσεις» μόνος σου, αν το κάνεις έχεις ανθρώπους που θα στηρίξουν τις επιλογές σου γιατί βλέπουν ότι είναι αυθεντικές. Αν όχι, δεν έχεις «καλλιτεχνική αξιοπρέπεια» και χωρίς αυτήν θα καταποντιστείς σύντομα…
Πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να «ταξιδέψει το εγώ του» και να κάνει προσωπικές επιλογές, όταν κατά κοινή ομολογία μετράνε πολύ οι διασυνδέσεις και οι «συμμαχίες»;
Είναι δύσκολο… Πρέπει να έχεις παιδεία, μόρφωση και αντίληψη του τι θες να κάνεις. Στηρίζουμε τα νέα παιδιά που θέλουν να αφήσουν το «στίγμα» τους στην ελληνική μουσική. Στην «Αρχιτεκτονική» δίνουμε την ευκαιρία σε παιδιά που αφοσιώνονται στην μουσική κι όχι σε άτομα που την βλέπουν σαν μεσάζοντα για να βγάλουν γκόμενες και χρήμα, γιατί αυτή είναι η μουσική μας πεποίθηση. Η μουσική είναι όχημα έκφρασης, όχι μέσο προβολής. Για να «ταξιδέψεις το εγώ σου» πρέπει να αγαπάς την μουσική σου…
Υπάρχει πιθανότητα να δούμε κάποτε ένα τρίτο μέλος στα Κίτρινα Ποδήλατα ή έχετε αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο;
Δεν χωράει τρίτος… Έχουμε «κουμπώσει» εδώ και χρόνια και δεν θεωρούμε ότι μας λείπει κάτι. Τα Κίτρινα Ποδήλατα δεν είναι ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος ή ο Αλέξανδρος και ο Γιώργος. Υπάρχουν μουσικοί που συνεργαζόμαστε καιρό τώρα. Δουλεύουν στον ρυθμό μας και «βρισκόμαστε» σωστά.
Σαν συγκρότημα, προτιμάτε τις συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους με πολύ κόσμο ή σε μικρά μαγαζιά που το κοινό έρχεται πιο κοντά με τον καλλιτέχνη;
Και τα δύο σου προσφέρουν συναισθήματα ξεχωριστά που σε κάνουν καλύτερο καλλιτέχνη. Εσύ δηλαδή θες να πηγαίνεις μονίμως και να ξεσαλώνεις, ή θες και να «αράζεις» με ένα ποτήρι κρασί κι ένα βιβλίο που σε χαλαρώνει; Και τα δύο έχουν τα καλά τους και δεν προτιμάμε κάτι από αυτά, μας προσφέρουν παραστάσεις και τροφή για σκέψη.
Στις μέχρι τώρα δουλειές σας είχατε πάντα τραγούδια με κοινωνικοπολιτικό στίχο. Αυτό συνέβη επειδή απλά σας «έβγαινε» ή επηρεάζεστε από τις εξελίξεις γύρω μας και θέλετε να περάσετε μηνύματα;
Είναι κάτι που μας εκφράζει έτσι κι αλλιώς. Το «Να σε δω να γελάς» γράφτηκε το 2002 κι αίφνης μοιάζει με απόλυτα επίκαιρο τραγούδι. Τότε θεωρήθηκε ως ένα «μίζερο» τραγούδι γιατί βρισκόμασταν στον καιρό της επίπλαστης ευμάρειας, πλέον θεωρείται ένα τραγούδι που «μας προκαλεί» να βγούμε από την μιζέρια. Θέλουμε τα τραγούδια μας να συντροφεύουν τον δίπλα μας. Πέρα από την μελαγχολία και την αναπόφευκτη απαισιοδοξία, υπάρχει η αγάπη και η ανθρωπιά κι αυτό εμείς θέλουμε να το «βγάλουμε» στους ακροατές μας… Μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και το πιστεύουμε, απλά θέλει αγώνα και όχι εφησυχασμό…
Η κοινωνία πάντως μοιάζει «ναρκωμένη» και μοιρολατρεί στα όσα τραβάει...
Αυτό που λες σηκώνει πολύ ανάλυση… Ο κόσμος πρέπει να «τραβήξει πολύ πετάλι» και να πιστέψει πάλι στις δυνάμεις του. Να ανεβεί πάλι «στα ποδήλατα» και να μοχθήσει στην ανηφόρα, δεν γίνεται να πορευτούμε αλλιώς. Τα σπασμένα φρένα σε οδηγούν στην καταστροφή…
Ετοιμάζετε κάποια δισκογραφική δουλειά αυτή τη στιγμή;
Έχουμε στα σκαριά μια καινούργια δουλεία από άποψη ήχου και στίχου, δεν μπορούμε να σου πούμε πότε θα κυκλοφορήσει γιατί δεν το βιαζόμαστε και δεν δεσμευόμαστε από κανέναν πλην του σεβασμού μας στην δουλειά που κάνουμε. Ένα παράλληλο δισκογραφικό μας βήμα είναι η νέα δουλειά του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, με τίτλο «Αφετηρία», σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου με 12 τραγούδια, μια επανεκτέλεση, τρία τραγούδια δικά μας, τα υπόλοιπα τα μελοποιούν άλλοι καλλιτέχνες. Την επιμέλεια παραγωγής και την ενορχήστρωση την έχουμε αναλάβει εμείς και ο καθένας καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι να παίζεις τέτοιο ρόλο σε δουλειά του Βασίλη που είναι η μεγαλύτερη μορφή στον χώρο του ελληνικού ροκ. Είναι μεγάλη ευθύνη και ελπίζουμε να το αγαπήσει ο κόσμος.
Χαρακτηρίζεστε ως ένα ροκ – έντεχνο συγκρότημα. Έχετε σκεφτεί ποτέ να κυκλοφορήσετε μια ολοκληρωμένη δουλειά με άλλου είδους μουσική, όπως λαϊκό, Jazz ή οτιδήποτε άλλο;
Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κάτι… Ίσως και να μην είναι μακρινό το σενάριο που αναφέρεις. Μας αρέσει να εξελισσόμαστε και δεν βάζουμε στεγανά στην έμπνευση και την δημιουργία μας…
Ποια είναι τα σχέδια σας μετά τις εμφανίσεις στην Αρχιτεκτονική;
Εμφανίσεις στην επαρχία, πράγματα που θα «τραβήξουμε» στον καινούργιο μας δίσκο και από εκεί και πέρα ότι μας δίνει έμπνευση και «όρεξη» για να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε εδώ και χρόνια.
