Μια rom-com που δεν ξεφεύγει σε φαρσικές ευκολίες, αλλά δεν καταφέρνει και να αξιοποιήσει όλες τις ιδέες της.
Ο Γουόλι (Τζέισον Μπέιτμαν) είναι ένας έξυπνος, αλλά αρκετά νευρωτικός και κλειστός τύπος που δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά με τις σχέσεις. Η μόνη σταθερά στη ζωή του είναι η Κάσι (Τζένιφερ Άνιστον) για την οποία έχει αναλάβει εδώ και χρόνια το ρόλο του ‘καλύτερου φίλου’. Εκείνη είναι μια ανεξάρτητη γυναίκα που όμως, πλησιάζοντας τα 40, αποφασίζει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει μητέρα. Ως ιδανικό δότη σπέρματος επιλέγει όχι τον Γουόλι, αλλά το αντίθετό του, έναν γοητευτικό, αθλητικό και ενθουσιώδη άντρα. Την κρίσιμη βραδιά, μεθυσμένος ο Γουόλι θα περιπλέξει την κατάσταση. Χωρίς να θυμάται τίποτα, θα ξανασυναντήσει την Κάσι 7 χρόνια μετά. Τώρα πια εκείνη συνοδεύεται από τον πανέξυπνο, αλλά συνεσταλμένο και νευρωτικό εξάχρονο γιό της…
Βασίζεται σε ένα διήγημα του Τζέφρι Ευγενίδη, αλλά όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, η ταινία δεν έχει πια καμία σχέση μ’ αυτό. Έστω κι έτσι, ξεχωρίζει κάπως από τη μέση ρομαντική κομεντί. Το βάρος σηκώνει ο χαρακτήρας του Τζέισον Μπέιτμαν (και όχι της Άνιστον), είναι όμως αρκετά εμφανίσιμος για να εκφράσει την αρχική ιδέα της ‘μάχης’ ανάμεσα στα όμορφα και τα άσχημα γονίδια. Η σχέση του με τον πιτσιρικά είναι πετυχημένη, ενώ και ο Τζεφ Γκόλντμπλαμ χαρίζει χαμόγελα σε ένα δεύτερο ρόλο. Οι δραματουργικές επιπλοκές και λύσεις, είναι απλά τυπικές του είδους…
Θοδωρής Τσιάτσικας
