Μοναδική μου ηλιαχτίδα

Η Χαγιάτ, 14 χρόνων, ο πατέρας της και ο κατάκοιτος παππούς της, ζουν σε μια καλύβα στις όχθες στις όχθες του Βόσπορου με τα σκοτεινά αλλά και τόσο όμορφα νερά που σου κόβουν την ανάσα. Ο πατέρας της έχει μια μικρή βάρκα με την οποία εξασφαλίζει τα απαραίτητα για την επιβίωση της οικογένειας, κάνοντας διάφορες δουλειές, όχι πάντα νόμιμες. Αν εξαιρέσει κανείς την ειδυλλιακή εικόνα δίπλα στη θάλασσα, κατά τα άλλα η καθημερινή ζωή της Χαγιάτ είναι πολύ σκληρή. Όμως η Χαγιάτ διαθέτει το ένστικτο της επιβίωσης. Η ικανότητά της να παίρνει κουράγιο, δύναμη και ελπίδα μέσα από τις διάφορες δοκιμασίες δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει Ζωή πάρα τις προφανείς αδικίες ενός άδικου κόσμου.