Φυσικά και είχε δίκιο το περιοδικό TIME που επέλεξε για «πρόσωπο του 2017» όλες εκείνες τις γυναίκες που έσπασαν το κώδικα σιωπής. Φυσικά και οι Χάρβεϊ Γουάινσταιν, Κέβιν Σπέισι, Ντάστιν Χόφμαν, Τζέιμς Τόμπακ και όσοι ακόμη συμπεριληφθούν στην αλυσίδα της ντροπής οφείλουν να λογοδοτήσουν για τα «κατορθώματα» τους. Όμως εδώ ψάχνουμε να βρούμε τα άλλα παραδείγματα, τα φωτεινά μιας χρονιάς, που μας έκαναν να χαμογελάσουμε, να συγκινηθούμε, να χειροκροτήσουμε. Ιδού λοιπόν εκείνοι κι εκείνες που μας συντρόφευσαν στο περσινό ταξίδι και θα εξακολουθούμε να κρατάμε μαζί μας όσο καιρό κι αν μας πάρει...

Η «Τζαμάικα» του Ανδρέα Μορφονιού είναι μια δραματική κωμωδία που ξεκίνησε από μια ιδέα του πρωταγωνιστή Φάνη Μουρατίδη και ξετυλίχτηκε σε μια τυπική buddy movie με δύο αδέλφια να καλούνται να καλύψουν το χαμένο έδαφος – έχουν να μιλήσουν πολλά χρόνια λόγω παρεξήγησης – με τελικό προορισμό την παιδική τους ηλικία και τα όμορφα καλοκαίρια που περνούσαν στην... Τζαμάικα!

Καλεσμένοι στο «Party» της βρετανίδας Σάλι Πότερ είναι όλοι: οι λάτρεις της μαύρης κωμωδίας, οι θιασώτες της ανεξάρτητης βρετανικής σκηνής, οι υποστηρικτές αλλά και οι πολέμιοι του «Brexit», οι φαν της υπέροχης εδώ Πατρίσια Κλάρκσον, οι ρομαντικοί του ασπρόμαυροι, οι αισιόδοξοι αναλυτές του μέλλοντος της ευρωπαϊκής ένωσης, οι πεσιμιστές παντός καιρού.

Οικογενειακό μελόδραμα που διασώζεται κυρίως από τις ερμηνείες – η πρώτη συνεπής εμφάνιση της Τζούλια Ρόμπερτς μετά από καιρό- όλων σχεδόν των πρωταγωνιστών.

Το φιλμ του Μάικλ Γκρέισι είχε προδιαγραφές όσκαρ αλλά μάλλον θα περιοριστεί στις (μόλις 3) υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών αφού δεν πραγματοποιεί το μαγικό θέαμα που υπόσχεται.

Το ενήλικο animation του Αλί Σουζαντέ που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών απεικονίζει με σκληρά χρώματα τη σύγχρονη πραγματικότητα στο Ιράν.

Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς είναι το «The Florida Project», μια ανθρώπινη δραμεντί γύρω από την καθημερινότητα κάποιων νεοάστεγων του Ορλάντο, ειδωμένη μέσα από το βλέμμα μιας αφοπλιστικής 6χρονης, που δεν γίνεται ούτε για μια στιγμή μελό. Αντιθέτως έχει φρεσκάδα, χιούμορ, τρυφερότητα κι έναν εξαίρετο Γουίλεμ Νταφόε στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του.

Μια μικρή, ανεξάρτητη ταινία με τεράστιο εκτόπισμα όμως, που σχολιάζει με τον πιο φυσικό, ρεαλιστικό αλλά και απρόσμενα χιουμοριστικό τρόπο ένα σκοτεινό κομμάτι της Αμερικής.

Αδικία θα είναι η ταινία να μείνει στην ιστορία ως το «φιλμ που αντικαταστάθηκε ο Κέβιν Σπέισι από τον Κρίστοφερ Πλάμερ» καθώς πρόκειται για ένα χορταστικό έργο γεμάτο αναπάντεχες εκπλήξεις παρότι βασίζεται σε πραγματικό γεγονός!

Σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ετιέν Κομάρ που αφηγείται ένα καθοριστικό, άγνωστο, επεισόδιο από την πολυτάραχη ζωή του σπουδαίου κιθαρίστα Τζάνγκο Ράινχαρτ.

Δεύτερη ταινία που ασχολείται με την απόπειρα δολοφονίας του Ράινχαρντ Χάιντριχ, δεξί χέρι του Χίμλερ, μετά από το περσινό «Επιχείρηση Ανθρωποειδές».

Η πρώτη ταινία «The Bachelor» είχε ξεπεράσει τα 100.000 εισιτήρια στην ελληνική αγορά, άρα η δημιουργία του σίκουελ ήταν δεδομένη.

To σαρωτικό πέρασμα του 8ου επεισοδίου του «Πολέμου των Άστρων» - μακράν η καλύτερη ταινία της νεότερης εποχής- με τίτλο «Οι τελευταίοι Τζεντάι» μόνο μια ταινία μπορεί να αμφισβητήσει κι αυτή δεν είναι άλλη από τον αφοπλιστικά μαγικό «Coco», την 18η ταινία της Pixar που αντλεί έμπνευση από τη μεξικάνικη γιορτή «Μέρα των νεκρών» όπου οι ζωντανοί τιμούν τους νεκρούς με κάθε δυνατό τρόπο.

Το 8ο και σίγουρα καλύτερο επεισόδιο της νεότερης ιστορίας των «Star Wars» οδηγείται τη δημοφιλή σειρά κυριολεκτικά στο μέλλον.

Το 8ο και σίγουρα καλύτερο επεισόδιο της νεότερης ιστορίας των «Star Wars» οδηγείται τη δημοφιλή σειρά κυριολεκτικά στο μέλλον.

Άρωμα Πόλης στη νέα ταινία της Δώρας Μασκλαβάνου που βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία και «σημαδεύεται» από την ερμηνεία της Κάτιας Γκουλιώνη.

Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης κινηματογραφεί ένα δραματικό θρίλερ με πολιτικές αναφορές που έδωσε στη Σοφία Κόκκαλη την ευκαιρία να πλάσει μια σπουδαία ερμηνεία η οποία τιμήθηκε από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Από τις ελάχιστες φορές που η εικόνα της σύγχρονης Κίνας παρουσιάζεται στον κινηματογράφο με κωμικά χαρακτηριστικά, σε ένα φιλμ που βραβεύτηκε στα Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και του Τορόντο.

Η μεγάλη νικήτρια (Χρυσή Άρκτος) του φεστιβάλ Βερολίνου είναι η 62χρονη ουγγαρέζα Ιλντικο Ενιέντι που επέστρεψε δυναμικά στον κινηματογράφο μετά από απουσία 18 ετών και το «Σίμων ο μάγος».

Η μεγάλη νικήτρια (Χρυσή Άρκτος) του φεστιβάλ Βερολίνου είναι η 62χρονη ουγγαρέζα Ιλντικο Ενιέντι που επέστρεψε δυναμικά στον κινηματογράφο μετά από απουσία 18 ετών και το «Σίμων ο μάγος».

Οι γάλλοι ως γνωστόν δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο στις κωμωδίες. Από τα φετινά Χριστούγεννα δεν έχουν ούτε τον Αϊ Βασίλη...

Ο σουηδός Ρούμπεν Εστλουντ κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα με το «Τετράγωνο», μια σατιρική ταινία πάνω στην έννοια της μοντέρνας τέχνης αλλά και την δικτατορία της πολιτικής ορθότητας που ορίζει τη ζωή των βορειοευρωπαίων – κι όχι μόνο.

Ο μεγάλος νικητής του φετινού φεστιβάλ Κανών, σουηδός Ρούμπεν Έστλουντ, φτιάχνει ένα φιλμ που είναι πολλά παραπάνω από μια σάτιρα του κόσμου της μοντέρνας τέχνης.

Ο Γούντι Άλεν επιστρέφει σε αυτά που γνωρίζει καλά: η ανθρώπινη τραγωδία ειδωμένη σαν φάρσα.

Ανούσιο σίκουελ σύμφωνα με τις αμερικανικές κριτικές, μιας κωμωδίας που προφανώς δεν θα είχε κανένα απολύτως ενδιαφέρον δίχως την παρουσία των τριών δημοφιλών ηθοποιών.

Ριμέικ της κλασικής κωμωδίας του Νίκου Τσιφόρου «Ο θησαυρός του μακαρίτη» από το σκηνοθέτη Στράτο Μαρκίδη («Λάρισα Εμπιστευτικό», «I Love Καρδίτσα»). Δεν την είδαμε, αλλά τρομάξαμε και μόνο από το τρέιλερ σε συνδυασμό με αυτά που μας είπε ένας καλός φίλος-συνάδελφος («είναι πιο φρικτό από όσο νομίζεις!») που είχε την ατυχία να τη δει.

Η δεύτερη ταινία της Ελίνας Ψύκου μετά από την «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» την τοποθετεί στην πρώτη γραμμή των σημαντικότερων σύγχρονων ελλήνων σκηνοθετών.