Η επέτειος

Στη διάρκεια του εορτασμού της 25^ης επετείου του κοινού βίου τους, η Ελεν και ο Πολ γνωρίζουν τη νέα φιλενάδα τους γιου τους. Η Λίζα μετά από τις συστάσεις ενημερώνει την Ελεν ότι ήταν παλιά μαθήτρια της, όμως εκείνη δεν την θυμάται. Λίγες ώρες αργότερα η Έλεν θα έχει πολλούς λόγους για να της μείνει αξέχαστη η αινιγματική Λίζα.

Σε μια εποχή που θα μπορούσε να είναι και η σημερινή, ο Γιαν Κομάσα στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του επιχειρεί να φτιάξει ένα έργο έντονης πολιτικής παρακαταθήκης που θα κουβαλά μέσα του λίγη από την γοητεία του «Corpus Christi». Δεν τα καταφέρνει όμως καθώς πολλά από τα δρώμενα υπακούουν στη λογική ενός τραβηγμένου από τα μαλλιά διδακτισμού ενώ η υπογράμμιση της έντασης στην ατμόσφαιρα από ένα σημείο και έπειτα γίνεται αυτοσκοπός κι όχι μέσο για να περάσει το ιδεολογικό μήνυμα.

Το νεοπαγές κίνημα «Αλλαγή» που επιδιώκει να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα του έχει μεν το ηθικό πλεονέκτημα (η διαφθορά και η ασυδοσία του καθεστώτος γίνεται στόχος της νέας γενιάς) αλλά η σύνδεση του προσωπικού με το γενικό έχει τρομερά κενά και λάθη.

Το αποτέλεσμα είναι να φτιαχτεί ένα υποτυπώδες οικογενειακό δράμα που σταδιακά μετατρέπεται σε αμήχανο και ανοικονόμητο πολιτικό θρίλερ, που αντικατοπτρίζει τα κακώς – και εύκολα- κείμενα της σημερινής θλιβερής κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας