Φρανς
Στην πιο συμβατική ταινία του Μπρουνό Ντιμόν η Λεά Σεϊντού δίνει την πιο άρτια ερμηνεία της μέχρι τώρα καριέρας της.
Η Φρανς ντε Μερ είναι η διασημότερη παρουσιάστρια της γαλλικής τηλεόρασης. Έχοντας βρει την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ εργασίας και οικογένειας η δημοφιλής Φρανς ανακαλύπτει μια άλλη πτυχή του εαυτού της όταν χτυπά κατά λάθος με το αυτοκίνητό της ένα φτωχό μεροκαματιάρη.
Τα πάντα για την τηλεθέασηΗ Φρανς ντε Μερ δεν είναι ένας θετικός χαρακτήρας κι αυτό το στοιχείο από μόνο του -και παρά την φιλότιμη προσπάθεια της Λεά Σεϊντού να προσδώσει λίγη ανθρωπιά στην περσόνα της- προκαλεί θέματα στο φιλμ που δεν έχουν εύκολη λύση. Ο Ντιμόν του sui generis σινεμά και των αυστηρά καλλιτεχνικών ταινιών («Ανθρωπότητα», «29 φοίνικες», «Φλάνδρα») στην σάτιρα του για τον μπλαζέ και ματαιόδοξο κόσμο των τηλεαστέρων δεν δείχνει έλεος αλλά ούτε και αφηγηματικό μέτρο.
Χρησιμοποιεί την ηρωίδα του σαν στόχο για το βιτριολικό χιούμορ του, το οποίο σαν οξύ πέφτει πάνω στις αψεγάδιαστες φιγούρες των σταρ της τηλεόρασης. Στα ερείπια της κριτικής του μένει πλέον μόνο μια λανθάνουσα μορφή διακωμώδησης του ψεύτικου τρόπου ζωής τους, των απερίγραπτων παθών και της υπερφίαλης συμπεριφοράς τους. Χαρακτήρες σαν την Φρανς ντε Μερ δεν μπορούν όχι να μας συγκινήσουν αλλά ούτε καν να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον.
Περιμέναμε το φινάλε να δούμε μια αλλαγή κατεύθυνσης, μια κάποια προσπάθεια ντελικάτης αποδόμησης της πομπώδους ύπαρξης τους έστω και με την χρήση λυρικής φόρμουλας που στοχεύει στο συναίσθημα. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ αφού η ανοικονόμητη αφήγηση του Ντιμόν βρίσκεται ξεκάθαρα σε άγνωστα και αταίριαστα με την ιδιοσυγκρασία του πεδία καλλιτεχνικής έκφρασης.
