Η Ανταλλαγή, του Πωλ Κλωντέλ στο Θέατρο Θησείον

Πρόκειται για μία διασκευή βασισμένη στη μετάφραση της Παναγιώτας Πανταζή, και σε ανανεωμένη εκδοχή της.

Γραμμένο σε δύο εκδοχές, μια πρώιμη το 1890 και μια ύστερη στα 1950, η «Ανταλλαγή» προσδίδει στην ποίηση ένα ζωικό ένστικτο, μια σαρκική παρουσία των πραγμάτων.

Το έργο διαδραματίζεται σε μία μέρα, σε πραγματικό σχεδόν χρόνο.

Τέσσερα πρόσωπα βρίσκονται σε αναζήτηση της χαμένης τους ενότητας, στέκονται αντίκρυ στον Νέο Κόσμο, στην Αμερική και ρίχνοντας το φως τους ο ένας στον άλλο, μένουν μαζί από την Ανατολή ως τη Δύση του Ηλίου, όπου το καθένα έχει έρθει για να διαδραματίσει δίχως να το ξέρει ένα συγκεκριμένο ρόλο, ώστε να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα για τα υπόλοιπα πρόσωπα.

 «κι εμείς έτσι είμαστε δεμένοι, εμείς οι τέσσερις, σαν εργάτες που χτίζουν το ίδιο χτίσμα.»

Η βίαιη ανάγκη σπρώχνει τα πρόσωπα, το ένα στο άλλο. Κι όταν πέσει η νύχτα, τα πρόσωπα χωρίζουν ξανά, και μένουν και πάλι ο καθένας μόνος αντίκρυ στον φρικαλέο εσωτερικό ήλιο.

Η «Ανταλλαγή», ένα έργο ωμής σαρκικής βίας καλυμμένο από έναν ακραίο ποιητικό λόγο, μιλάει για μια εποχή που συγκρούονται ή ενώνονται, δύο κόσμοι, η Ευρώπη με την Αμερική. Το παλιό και το καινούργιο. Με σαφείς αναφορές στο κομμάτι της μετανάστευσης, από μια Ευρώπη εξαθλιωμένη από πολέμους και αρρώστιες σε μια Αμερική ακμάζουσα οικονομικά, όμως χωρίς δομές να υποδεχτεί το τόσο μεγάλο πλήθος, δημιουργεί κέντρα υποδοχής και slams. Χώροι που έχουν σαν αποτέλεσμα να μετεωρίζονται οι ψυχές των ανθρώπων και να ωθούνται σε ακραίες συμπεριφορές.

Ο Κλωντέλ μιλάει με παραβολές και Χριστιανικά σύμβολα και χτίζει πρόσωπα άμεσα αναγνωρίσιμα στο σήμερα. Έργο υπαρξιακό, διάσπαρτο με έντονες πολιτικές προεκτάσεις, αποτελεί ένα πεδίο έρευνας για την ομάδα ώστε να δημιουργήσει μια σκηνική εκδοχή του, που θα τεστάρει ουσιαστικά τα όρια αντοχής της ποίησης απέναντι στη πίεση του ρεαλισμού. Η «Ανταλλαγή» καταφέρνει να συνομιλήσει με το σήμερα, λέγοντας μια ιστορία τόσο προσωπική όσο και επίκαιρη. – Βαλάντης Φράγκος

Η θεατρική ομάδα The 3rd person theater group, που αποτελείται από την Ελένη Ζαραφίδου και τον Βαλάντη Φράγκο, ξεκίνησε την πορεία της το 2013. Έχει βραβευτεί με το Διεθνές Βραβείο & Υποτροφία Ibsen Scholarship 2013 από το Ίδρυμα Ibsen στη Νορβηγία, για την πρώτη της δουλειά πάνω στον Peer Gynt του H. Ibsen, «Peer Gynt no man’s land» (Θέατρο Θησείον).

Έχει σκηνοθετήσει  στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά το έργο του Leon Tolstoi «Ποση γη χρειάζεται ο άνθρωπος» /2015-16, σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης το έργο «Άσμα Ασμάτων»/2017 (Θέατρο Θησείον/περιοδεία στα απομονωμένα χωριά της Δ.Κοζάνης) και σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας την παράσταση «Σολωμός» /2018-9.

Από το 2016 έως και σήμερα τα μέλη της ομάδας, Βαλάντης Φράγκος και Ελένη Ζαραφίδου, συνεργάζονται συστηματικά με το Εθνικό Θέατρο στην εκπαίδευση εφήβων τόσο στην Αθήνα όσο και στην επαρχία.